Tις τελευταίες ημέρες, ο πόθος και η λατρεία του κόσμου για τον πρόεδρο της Ουκρανίας έχει φτάσει πλέον σε επίπεδο… επιδημίας. Λένε ότι η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα του πολέμου, αλλά, για τους αρθρογράφους των εφημερίδων, είναι αυτοσεβασμός. Δύσκολα θα μπορούσες να αποφύγεις άρθρα για την πολεμική περιβολή του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, για τη γενναιότητά του, την ηγεσία του, όλα παρουσιασμένα εύγλωττα και επιδέξια από τα μέσα ενημέρωσης.

Οι άντρες θα ήθελαν να είναι όπως αυτός και αντίστοιχα οι γυναίκες να είναι μαζί του, με μια επιφύλαξη, βέβαια: θα προτιμούσαν να μην βρίσκονται κάτω από συνεχείς βομβαρδισμούς. Οι κανονικοί τύποι βρίζουν την τύχη τους για τον χρόνο που έχασαν σε προσπάθειες για  αυτοβελτίωση, όταν αποδεικνύεται ότι το μόνο που θέλουν οι γυναίκες είναι ένας όμορφος χορευταράς κωμικός με πτυχίο Νομικής, ο οποίος έγινε πρόεδρος και στη συνέχεια ήρωας πολέμου, γράφει κάπως καυστικά ο Εντ Κάνινγκ στην Telegraph· αλλά περιμένετε, γιατί αμέσως μετά ο βρετανός αρθρογράφος γίνεται ακόμα πιο πικρόχολος…

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι με τη βοήθεια των ΜΜΕ, αυτή η δίψα για τον Ζελένσκι έχει εξαπλωθεί από τον γενικό πληθυσμό προς τα πάνω, στην πολιτική τάξη. Ενας ηγέτης, μάλιστα, φαίνεται να πάσχει από «παραλυτική Ζελενσκίτιδα», γράφει ο Κάνινγκ για να καταλήξει ότι, προφανώς, ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν κοιτάζει την άψογη εκστρατεία του ουκρανού ομολόγου του στα μέσα ενημέρωσης με τόσο φθόνο που θολώνει η κρίση του…

Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η παράξενη σειρά φωτογραφιών, που προέρχονται από τα Ηλύσια, αναρωτιέται ο βρετανός αρθρογράφος. Πράγματι, την περασμένη εβδομάδα, μετά από ένα ανεπιτυχές τηλεφώνημα με τον Πούτιν, είδαμε τον Μακρόν, με λευκό πουκάμισο, σε τρεις αγωνιώδεις στάσεις: να κρατάει την πλάτη της καρέκλας του στις Βερσαλλίες· να  τσιμπάει τη μύτη του με αγωνία· να σφίγγει επώδυνα τα  χέρια του μπροστά στο πρόσωπό του.

Και μετά κυκλοφόρησαν ακόμα περισσότερες φωτογραφίες. Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, η εμφάνιση του εξελίχθηκε από «εταιρική εξουθένωση» σε πολυτελές στυλ «χάκερ». Ενα αχνό γένι (μιας μέρας) εμφανίστηκε στα συνήθως άψογα ξυρισμένα χαρακτηριστικά του. Και τα λευκά πουκάμισα έδωσαν τη θέση τους σε  μπλουτζίν και ένα μαύρο φούτερ με κουκούλα των γαλλικών ειδικών δυνάμεων, σαν να πρόκειται από στιγμή σε στιγμή να χακάρει κάποιον κεντρικό υπολογιστή ή να εκτοξεύσει μια βόμβα μολότοφ σε διερχόμενο τανκ. (Σας προειδοποίησα, ο Εντ Κάνινγκ της Telegraph μπορεί να γίνει πολύ καυστικός.)

Σε μια φωτογραφία κρατάει τα χαρτιά του και κοιτάζει λοξά με το ένα φρύδι ανασηκωμένο με πονηριά (αλλά δεν είναι έμπειρος κωμικός όπως ο Ζελένσκι, πώς να το κάνουμε). Σε μια άλλη μιλάει με ένταση στο τηλέφωνό του. Και στην πιο εντυπωσιακή από όλες, στέκεται στο -κυριολεκτικά ανακτορικό- γραφείο του στο Ελιζέ, απέναντι από τους συμβούλους του, με τα δύο χέρια στους γοφούς, μια στάση που είναι γνωστή στους παίκτες του κρίκετ ως «διπλή τσαγιέρα». Προφανώς η στάση έχει σχεδιαστεί για να υποδηλώνει δράση και σκοπό, αλλά το αποτέλεσμα είναι πιο κοντά σε έναν εκπαιδευτή paintball, που προτρέπει τους παίκτες να ορμήσουν στο πεδίο βάφοντας ο ένας τον άλλο…

Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε, γράφει ο Κάνινγκ, κατεβάζοντας τους τόνους. Οι ηρωισμοί του Ζελένσκι έχουν βελτιώσει το ποσοστό αποδοχής του ουκρανού προέδρου από 25% σε πάνω από 90%. Ποιος πολιτικός δεν θα το λαχταρούσε, πόσο μάλλον ο κ. Μακρόν που έχει εκλογές τον Απρίλιο.

Το πρόβλημα για τον γάλλο πρόεδρο, όπως και για άλλους ηγέτες, είναι ότι οι πολιτικές φωτογραφίσεις πρέπει να ταιριάζουν με τη βαρύτητα των πραγματικών γεγονότων. Λίγη ακαταστασία στην εμφάνιση συγχωρείται, αλλά η σοβαρότητα της κατάστασης δεν μπορεί να επιβληθεί με το ζόρι.

Οι φωτογραφίες του Μπαράκ Ομπάμα, της Χίλαρι Κλίντον και λοιπών να δείχνουν σοβαροί καθώς παρακολουθούσαν την επιδρομή του Μπιν Λάντεν, ήταν σωστές. Η υποψία δόλου που εκπέμπουν οι στημένες εικόνες είναι πιο έντονη όταν διεξάγεται πόλεμος. Και ο Μακρόν δεν έχει επιτύχει αυτή την άπιαστη ισορροπία. Αν ο Ζελένσκι μοιάζει με έναν άντρα κατάλληλο για αυτή τη δουλειά, ο Μακρόν θυμίζει άνθρωπο, που εργάζεται για τον Στιβ Τζομπς, μοιάζει με ηγέτη στο επιτραπέζιο παιχνίδι Warhammer παρά με ηγέτη εν καιρώ πολέμου.

Οσο για τον Μπόρις Τζόνσον, μπορεί να πει κανείς ό,τι θέλει γι’ αυτόν. Ωστόσο πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο βρετανός πρωθυπουργός έχει συνειδητοποιήσει, πως ενώ δεν υπάρχει πρόβλημα να κάνει τζόκινγκ με βερμούδες και brogues (ξέρετε, αυτά τα εγγλέζικα σκαρπίνια, που έχουν σχέδια με τρυπίτσες), μερικές φορές η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να την αντιμετωπίσεις με ανόητο ντύσιμο. Ειδικά όταν είναι παρόντες κάμεραμεν και φωτογράφοι…

Εντάξει, στο σημείο αυτό δεν θα διαφωνήσουμε με τον Εντ Κάνινγκ. Μας ξαφνιάζει ίσως το γεγονός ότι βλέπουμε για πρώτη φορά τον γάλλο πρόεδρο ντυμένο σπορ. Ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι, αν και βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, ο Εμανουέλ Μακρόν δεν διστάζει να λέει την αλήθεια στον λαό του. Δεν είναι απίθανο, λοιπόν, να μένει άυπνος, και άρα να έχει μαύρους κύκλους και σπυράκια, και να νιώθει την ανάγκη για πρόχειρη εμφάνιση, όταν σύμφωνα με την εκτίμησή του «αυτός ο πόλεμος θα διαρκέσει» και «δεν θα είναι χωρίς συνέπειες για τον αγροτικό κόσμο», ενώ επίσης προαναγγέλλει περικοπές.

Σε κάθε περίπτωση, τα γκάλοπ δείχνουν ότι ενώ μπήκε στην προεδρική κούρσα με ποσοστό πρόθεσης ψήφου 25% για τον πρώτο γύρο των εκλογών, τώρα έρχεται πρώτος με 30,5% και προβάδισμα 59% – 41% έναντι της Λεπέν και 62% – 38% έναντι του Ζεμούρ για τον δεύτερο γύρο. Οπότε, λίγος παραπάνω Ζελένσκι δεν θα τον βλάψει…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News