«Ειδοποία, ρε Καραβάγγο!». Ο Κώστας Δούκας, τραχύς και μπρούτος οικοδόμος, αγανακτεί – φοβάται μη φάει κάνα ντουβάρι στο κεφάλι– μέσα στο κατεδαφιζόμενο οίκημα, αυτό που κάποτε στέγασε τον έρωτα και τις αγωνίες του «Αντωνάκη» και της «Ελενίτσας». Η εμβληματική ηθογραφία του Γιώργου Τζαβέλλα «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» χάρισε στον ηθοποιό μια από τις πιο αστείες σκηνές της ταινίας και στους πρωταγωνιστές της, τον Γιώργο Κωνσταντίνου και τη Μάρω Κοντού, ρόλους και ερμηνείες που χαρακτήρισαν τις καριέρες τους και διαμόρφωσαν την εγχώρια κινηματογραφική συνείδηση.

Τώρα, είναι η σειρά του κυρίου και της κυρίας Κοκοβίκου να ρίξουν ένα «ειδοποία», υπό την απειλή της κατεδάφισης εν μέσω πανδημίας, προς τον κόσμο που τους αγάπησε. Και να τον πείσουν να κάνει την κίνηση ματ: να εμβολιαστεί. Σε ένα φιλμάκι κινηματογραφικής αισθητικής, που υπογράφει ο Χρήστος Κανάκης και η εταιρεία παραγωγής Stefi, οι γνωστοί πρωταγωνιστές – κοτσανάτοι, θαλεροί – βάζουν τα καλά τους, παρφουμάρονται, στρώνουν μαλλί, έχουν την αγωνία του ραντεβού ζωής που έχει κλειστεί για το επόμενο πρωί.

«Και οι δυο τους ήταν εξαιρετικοί στα γυρίσματα, δεν χρειαζόταν να κάνεις το πλάνο δεύτερη φορά», λέει στο Protagon η Κατερίνα Σάββα, διευθύνουσα σύμβουλος της διαφημιστικής εταιρείας Newtons, που έχει αναλάβει το δημιουργικό κομμάτι της εκστρατείας του εμβολιασμού. Η πείρα κατακτάται με κόπο, το αντίτιμο είναι ότι δεν μπορεί να σου την πάρει κανείς. «Δέχθηκαν άλλωστε με χαρά την πρόταση, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου αποκρίθηκε δε αφοπλιστικά την πρώτη φορά που την άκουσε: «ό,τι πει η Μάρω…». Η δύναμη της «Ελενίτσας», βλέπετε.

Η ιδέα ήταν απλή, αλλά όχι εύκολη. Κανείς δεν θα μπορούσε να μιλήσει σε μεσήλικες και ηλικιωμένους με μεγαλύτερη πειθώ από ένα δίδυμο που τόσο έχει συγκινήσει στην οθόνη, μεγάλη και μικρή. Και αντίστροφα: η οικειότητα που νιώθει ο κόσμος απέναντι στα πρόσωπά τους μπορεί να δώσει μια πιστή αντανάκλαση του ενθουσιασμού με τον οποίο υποδέχθηκαν τον εμβολιασμό οι μεγάλες ηλικίες. Να ενισχύσει τον μηχανισμό της ταύτισης και το αίσθημα της ασφάλειας, σε ένα γενικότερο τοπίο αμφισβήτησης και ανησυχίας. Οι άνω των -ήντα, πολύτιμοι σε κοινωνίες οικογενειοκεντρικές όπως η ελληνική, μπορούν να ενθαρρύνουν, να αποτελέσουν πρότυπο, να κάνουν την αρχή. Να δώσουν τον τόνο. Το σποτ ίσως απευθύνεται σε όλους.

«Κοντά σου θα ‘ρθω κάποιο πρωί…», ακούγεται η Σοφία Βέμπο στο νοσταλγικό τανγκό του ’44, μεγάλη της επιτυχία, «Καινούργια τώρα ζωή». Ρετρό απόχρωση (στην ταινία ακουγόταν μια λατέρνα, θυμάστε;), πλην όμως με διάθεση σύγχρονη, μοντέρνα. «Οχι αγκαλιές!» μαλώνει τον Κωνσταντίνου η Κοντού, η πανδημία ανήκει στον 21ο αιώνα. Τίποτε πάνω τους δεν μυρίζει ναφθαλίνη.

Το σενάριο είναι «ελλειπτικό», λίγα λόγια και καλά, ατάραχα παρεμβάλλει τη θεϊκή ατάκα του… καπελακίου. «Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω!» ίσον «Αντωνάκης» σε υστερία απολαυστική. «Να πάρω το καπελάκι μου, ποιο καπελάκι μου, τη μασκούλα μου!», μονολογεί στο σποτ ο Γιώργος Κωνσταντίνου.

Το ρεπεράζ, η επιλογή των χώρων όπου έγιναν τα γυρίσματα, σεβάστηκε το βασικό τοπόσημο του Τζαβέλλα. Την Πλάκα. Οι Κοκοβίκοι στο τελευταίο πλάνο βαδίζουν α λα μπρατσέτα κάπου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Και όχι, οι σκηνές δεν σχετίζονται με τα σπίτια των δημοφιλών ηθοποιών, όπως ίσως υποθέτουν κάποιοι. Μόνο το ραντεβού δίνεται σε πρωτόγνωρο –συγκριτικά με το παρελθόν– σημείο, όλα όσα αφορούν τον ιό πρωτόγνωρα είναι: στο Κέντρο Εμβολιασμού στο Ιπποκράτειο.

Το «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» προβλήθηκε το 1965 και έκοψε 297.273 εισιτήρια. Ας ελπίσουμε ότι πενήντα έξι χρόνια μετά, το φιλμάκι της εθνικής εκστρατείας εμβολιασμού (που γυρίστηκε με την οικονομική στήριξη του Ιδρύματος Ωνάση), η προσπάθεια της Πολιτείας και δη του υπουργείου Υγείας να ευαισθητοποιήσει με μότο «Νοιαζόμαστε, προστατευόμαστε, εμβολιαζόμαστε», θα καταφέρει να κόψει πολύ περισσότερα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News