Ο Λιονέλ Μέσι είχε, μόλις, υπογράψει την τελευταία επέκταση του συμβολαίου του με την Μπαρτσελόνα (2017), όταν ο επικεφαλής των νομικών υπηρεσιών του συλλόγου, Ρομάν Γκόμεζ Πόντι, έστειλε στον CEO, Οσκαρ Γκράου, ένα μονολεκτικό email: «Αλληλούια». Επαναλαμβάνοντας το τελικό «α» 69 φορές. Ο Γκράου του απάντησε: «Η παράταση της συνεργασίας μας με τον Μέσι ήταν απαραίτητη για την επιβίωση της Μπάρτσα».

Τρεις ξεχωριστές συμβάσεις εξασφάλιζαν στον αργεντινό σούπερ-σταρ ετήσιες αποδοχές άνω των 100 εκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με το ντοκουμέντο των Football Leaks, που δημοσίευσε το Spiegel. Το 2020 ο μισθός του ήταν τριπλάσιος, σε σχέση με εκείνον που έπαιρνε το 2014. Κι όχι μόνο… Χάρη στις έξτρα αμοιβές που του απέφεραν οι πιέσεις και οι «απειλές» του πατέρα και ατζέντη του, Χόρχε, στην τετραετία 2017-2021 ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής εισέπραξε από την Μπαρτσελόνα, περίπου, 555 εκατ. ευρώ. Το αποδεικνύουν σχετικά αποσπάσματα του 30σέλιδου συμβολαίου του, που έφερε στο φως η El Mundo.

Τα ποσά ήταν υπέρογκα, ακόμη και για έναν πλούσιο -τότε- σύλλογο όπως η Μπαρτσελόνα. Υπήρχε, όμως, κι ένα μεγαλύτερο πρόβλημα: η δυσαρέσκεια των συμπαικτών του, που αμείβονταν με δυσανάλογα χαμηλότερες αποδοχές. Εστω, κι αν δεν τολμούσαν να την εκφράσουν. Ο «κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος» (més que un club) μεταμορφωνόταν σε… σύλλογο του Μέσι. Το έβλεπες και στον αγωνιστικό χώρο, κάθε χρόνο όλο και περισσότερο. Η «Messidependencia» -η εξάρτηση της ομάδας από τον Λίο- μεγάλωνε και άλλαζε χαρακτηριστικά. Κάποτε, είχε την έννοια οτι ο Μέσι «έκανε τη διαφορά» στα αμφίρροπα ματς. Ενώ τα τελευταία χρόνια, οτι ο Μέσι κρατούσε περισσότερο την μπάλα στα πόδια του. Η «Messidependencia» είχε καταλήξει να είναι ο τρόπος παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα, όπως επισημαίνουν οι Times.

Στη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του στη Βαρκελώνη, υπήρχαν στην ομάδα ο Τσάβι και ο Αντρές Ινιέστα. Το στάτους αυτών των δύο θρυλικών παικτών, τους επέτρεπε να μην του δίνουν την μπάλα πρόωρα σε μια επιθετική προσπάθεια. Αλλά, όταν εκείνοι αποχώρησαν από το «Καμπ Νου», το αγωνιστικό σύστημα άλλαξε. Κι έγινε «μόλις φτάσετε στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου (προς την αντίπαλη περιοχή), δώστε πάσα στον Μέσι, όπου κι αν βρίσκεται». Οπως υπολόγισε ο αναλυτής στατιστικής των Financial Times, Τζον Μπερν-Μέρντοχ, από το 2017 έως το 2019 τα σουτ και οι ασίστ του Μέσι αντιστοιχούσαν στο 45%-49% των «αναμενόμενων γκολ» της Μπαρτσελόνα κάθε χρόνο.

Στο μεταξύ, αν και κανείς στη Βαρκελώνη δεν ήταν πρόθυμος να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση, ο  «βασιλιάς»… γερνούσε. Δεν αμυνόταν, πια, όταν η ομάδα του έχανε την μπάλα. Και -το χειρότερο- ο χρόνος είχε βαρύνει τα πόδια και μερικών από τους πιο σημαντικούς συμπαίκτες του. Για χάρη της «παλιάς φρουράς» η ένταση των προπονήσεων μειώθηκε, κάτι που είχε κάνει μεγάλη εντύπωση στον Αντουάν Γκριεζμάν. Στην Ατλέτικο Μαδρίτης, την προηγούμενη ομάδα του, οι «μάχες» δίδονταν σαν σε πραγματικό αγώνα.

Οι αμυντικοί και οι μέσοι της Μπαρτσελόνα είχαν χάσει τις αντοχές και την ορμητικότητά τους. Σταδιακά, η ομάδα που υιοθέτησε τις ιδέες του Γιόχαν Κρόιφ και δίδαξε το σύγχρονο ποδόσφαιρο του πρέσινγκ, των οβερλάπ και της διαρκούς κίνησης, άρχισε να το εγκαταλείπει, υπογραμμίζει στους Times ο Σάιμον Κάπερ, βρετανός συγγραφέας και αθλητικός αρθρογράφος των Financial Times, που περιγράφει σε βιβλίο τη θεαματική πτώση της καταλανικής αυτοκρατορίας των γηπέδων, και εξηγεί γιατί η παρουσία του κορυφαίου παίκτη του Κόσμου δεν τη βοήθησε. Την ίδια ώρα, οι μεγάλοι της αντίπαλοι σε όλο τον Κόσμο κατάφερναν να το εφαρμόσουν και να το βελτιώσουν. Μέχρι το 2020, ακόμη και παραδοσιακά αμυντικές, ή συντηρητικές στο παιχνίδι τους, ομάδες, είχαν «αντιγράψει» πολλές από τις καινοτομίες που παρουσίασε στο παρελθόν η Μπαρτσελόνα, όπως, για παράδειγμα, τον «κανόνα των πέντε δευτερολέπτων», του Πεπ Γκουαρντιόλα. Με τα «όπλα» που οι ίδιοι είχαν εφεύρει, οι «μπλαουγκράνα» πληγώθηκαν αρκετές φορές.

Τον Φεβρουάριο του 2017 η Μπαρτσελόνα ηττήθηκε στο Παρίσι, από την Παρί, με 4-0. Ηταν το πρώτο ανησυχητικό σημάδι, όμως η πιο εντυπωσιακή ανατροπή σκορ στα χρονικά του Τσάμπιονς Λιγκ, το 6-1 με το οποίο οι Καταλανοί νίκησαν στη ρεβάνς και προκρίθηκαν, έκανε εκείνη την αποτυχία να φαίνεται τυχαία. Δεν ήταν… Ακολούθησαν, τα επόμενα χρόνια, οδυνηροί αποκλεισμοί: 3-0 από τη Γιουβέντους, 3-0 από τη Ρόμα, 4-0 από τη Λίβερπουλ, και 8-2 από την Μπάγερν στον προημιτελικό του 2020. Εκείνη τη «μαύρη» βραδιά, στη Λισαβόνα, έξι από τους παίκτες της αρχικής ενδεκάδας ήταν 31 ετών και πάνω.

Πλέον, όλοι μπορούσαν να διακρίνουν τη… ρωγμή στην οροφή, όμως κανείς δεν πίστευε πως η Μπαρτσελόνα, ο καθεδρικός ναός του σύγχρονου ποδοσφαίρου, κινδύνευε να καταρρεύσει. Η απόλυση του Ερνέστο Βαλβέρδε, που είχε κατακτήσει δύο τίτλους πρωταθλήματος σε δύο σεζόν, ήταν ένα από τα «εγκλήματα» του Μπαρτομέου, που επιτάχυναν τη «διάλυση». Η γκρίνια για την ομάδα, που είχε πάψει να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, είχε θορυβήσει τον (τότε) πρόεδρο. Επρεπε, λοιπόν, να ρίξει το φταίξιμο σε κάποιον άλλον, για να γλιτώσει ο ίδιος.

Ο Βαλβέρδε, όπως και όλοι οι υπόλοιποι προπονητές που πέρασαν τα τελευταία χρόνια από το «Καμπ Νου», δεν ήταν παρά ένας διαχειριστής, με μειωμένες αρμοδιότητες. Η διοίκηση είχε αποφασίσει να αφήσει στον Μέσι και στους «υπασπιστές» του το γενικό πρόσταγμα στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Αλλά ο πρώην τεχνικός του Ολυμπιακού «είχε τον τρόπο του» με τον Λίο. Ο Αργεντινός τον συμπαθούσε και τον σεβόταν. Ενώ οι άλλοι…

Σε ένα από τα πρώτα του ματς στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, με την Μπέτις εκτός έδρας, ο 61χρονος Κίκε Σετιέν ρώτησε, στο ημίχρονο, τον Μέσι αν έχει να πει κάτι. Ο «Pulga» ήταν -και έδειχνε- πολύ εκνευρισμένος. Περίμενε να αγωνιστεί ως αριστερός μπακ ο έμπειρος (και φίλος του) Αλμπα, κι όχι ο νεαρός Φίρπο. «Αυτή δεν είναι ομάδα Νέων. Παίξε με τους καλύτερους που έχεις», φώναξε στον προπονητή του. Στα πρώτα λεπτά του β’ μέρους ο Φίρπο βγήκε από το τερέν, και τη θέση του πήρε ο Αλμπα. Η θητεία του Σετιέν στην Μπαρτσελόνα διάρκεσε μόλις επτά μήνες. Σε συνέντευξή του στην El País, μετά την απόλυσή του, έλεγε για τον Μέσι: «Εχει και μια άλλη όψη, που είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς. Δεν μιλάει πολύ, όμως σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα όπως εκείνος θέλει».

Η πανδημία έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Τη σεζόν 2018-2019 η Μπαρτσελόνα είχε πραγματοποιήσει έσοδα-ρεκόρ, 990 εκατομμυρίων ευρώ, όμως τον Σεπτέμβριο του 2020 η Covid-19 είχε, ήδη, κοστίσει στον σύλλογο 300 εκατ. ευρώ, ενώ το χρέος είχε ξεπεράσει το δισεκατομμύριο. Αντίστοιχες ζημιές είχαν υποστεί όλοι οι μεγάλοι σύλλογοι. Αλλά κανένας άλλος, σε όλα τα σπορ, δεν είχε τόσο υψηλό μισθολόγιο: 500 εκατ. ευρώ, από τα οποία το 25% πήγαιναν στον Μέσι. Και κανένας άλλος δεν χρειαζόταν, επειγόντως, μια καινούργια ομάδα.

Ακόμη κι αν η Μπαρτσελόνα είχε χρήματα να ξοδέψει, οι νέοι κανονισμοί της ισπανικής λίγκας (που και η ίδια υπερψήφισε) δεν της επιτρέπουν να δαπανήσει, για μισθούς και μεταγραφές, πάνω από 200 εκατ. ευρώ την προσεχή σεζόν. Για το 2019-2020, τα αντίστοιχα έξοδά της ήταν 656 εκατ. ευρώ. Είναι, σχεδόν, βέβαιο οτι τα επόμενα 25 χρόνια δεν θα είναι τόσο επιτυχημένα, όσο τα 25 προηγούμενα. Κινδυνεύει να γίνει μια νέα Μίλαν, που από πρωταθλήτρια Ευρώπης είχε καταντήσει μια μέτριας δυναμικότητας ομάδα του Καμπιονάτο.

Για τους Καταλανούς, ο Μέσι ήταν «ευλογία». Εβαλε το… ποδαράκι του σε 35 τρόπαια. «Υπέγραψε» τις καλύτερες στιγμές του συλλόγου. Εφερνε στα ταμεία το 1/3 των ετησίων εσόδων του. Για χάρη του, εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον Κόσμο έγιναν Μπαρτσελόνα, σε μια εποχή που στον αθλητισμό η προσωπολατρεία υπερβαίνει την αγάπη για μια ομάδα. Αλλά, κατά κάποιον τρόπο, εξελίχθηκε σε «κατάρα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News