Στο βιβλίο του «Republic or Death!: Travels in Search of National Anthems» (Δημοκρατία ή Θάνατος!: Ταξίδια έρευνας για τους Εθνικούς Yμνους, εκδόσεις Random House, 2015) ο Αλεξ Μάρσαλ ζωντανεύει την απίστευτη ιστορία των εθνικών ύμνων ορισμένων σύγχρονων κρατών και αποκαλύπτει συγκλονιστικές υποθέσεις μουσικοκλοπής!

Τρανταχτό παράδειγμα, ο εθνικός ύμνος της Ουρουγουάης, ένα από τα πιο συναρπαστικά και μελωδικά πατριωτικά άσματα που τραγουδήθηκαν ποτέ. Κι όμως, όπως σημειώνει το BBC η αυθεντικότητα της μελωδίας του έχει αποδειχθεί μύθος, καθώς είναι πλέον παγκοίνως γνωστό πως ο Φρανσίσκο Χοσέ Ντεμπάλι που τον συνέθεσε στα 1846 ξεσήκωσε ολόκληρο το βασικό μοτίβο από την όπερα του Ντονιτσέτι «Λουκρητία Βοργία».

Η εντυπωσιακή εισαγωγή στον εθνικό ύμνο της Αργεντινής έχει αρκετές ομοιότητες με μία σύνθεση του μουσουργού Κλεμέντι, ενώ ο Ενώχ Σαντόνγκα που συνέθεσε τη μουσική για τον ύμνο της Νότιας Αφρικής «Ενκόσι Σικέλελ ι Αφρίκα» λέγεται πως αντέγραψε το μουσικό θέμα από μια σύνθεση του Ουαλού συνθέτη Τζόζεφ Πέρυ.

Πάντως, ο περισσότερο αντιγραμμένος εθνικός ύμνος δεν είναι άλλος από το πασίγνωστο «God Save The Queen» της Μεγάλης Βρετανίας, ένα παραδοσιακό βρετανικό τραγούδι του 1745 που το θέμα του λεηλατήθηκε από πολλές χώρες στο παρελθόν: όχι μόνο από τη Ρωσία, τη Δανία και αρκετά γερμανικά κράτη, αλλά και από το πάλαι ποτέ Βασίλειο της Χαβάης και το υπεράνω υποψίας Λιχτενστάιν, που έχει ντύσει με την ίδια μουσική τον εθνικό του ύμνο «Πάνω στο νεαρό Ρήνο»!

«Η μελωδία αυτή ήταν τόσο δημοφιλής στα χώματά μας» δηλώνει με καμάρι και περίσσιο… βρετανικό φλέγμα ο κυβερνήτης του κρατιδίου, Χανς-Ανταμ ο Β΄, «ώστε δεν μας πέρασε καν από το μυαλό να βρούμε στη θέση της μια άλλη. Αλλωστε, οι σχέσεις μας με τη μεγάλη Βρετανία ήταν ανέκαθεν πολύ αρμονικές, άριστες θα έλεγα!»

Εσθονία και Φινλανδία μοιράζονται την ίδια μελωδία στους εθνικούς τους ύμνους, έτσι που οι Εσθονοί ακόμα και επί ΕΣΣΔ μπορούσαν να ακούσουν τον (απαγορευμένο) ύμνο τους πιάνοντας στα ερτζιανά το φινλανδικό ραδιόφωνο!

Ο Σαμουήλ Κοέν, ο οποίος το 1888 συνέθεσε την «Χατίκβα» (Ελπίδα) που αργότερα υιοθετήθηκε ως εθνικός ύμνος του Ισραήλ, φαίνεται να δανείστηκε τη μελωδία από έναν παραδοσιακό σκοπό της Ρουμανίας, αν και επί του θέματος υπάρχουν αρκετές αμφιβολίες (κάποιοι διατείνονται πως θυμίζει έντονα μια σύνθεση του Τσέχου συνθέτη Μπέντριχ Σμέτανα). Νότια Κορέα και Μαλδίβες μοιράζονταν μέχρι πριν μερικές δεκαετίες ως εθνικό ύμνο τη δημοφιλή σκωτσέζικη λαϊκή μελωδία «Οι παλιοί καιροί».

Οι Νοτιοκορεάτες την κληρονόμησαν από σκωτσέζους ιεραποστόλους, ενώ ο ποιητής του εθνικού ύμνου των Μαλδίβων διάλεξε τη μελωδία για να ντύσει τους στίχους του ακούγοντάς την ένα πρωί να βγαίνει από το νεωτερικό ρολόι τοίχου που ο θείος του είχε φέρει από την Ευρώπη!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News