Όπου και να πας, χρόνια τώρα, δεν είναι καινούργιο αυτό, θα δεις άνδρες να κάθονται χαλαρά με τα πόδια όσο πιο ανοικτά μπορούν χωρίς να σκέφτονται αυτούς, που πρέπει μερικές φορές να στριμωχτούν στο πλάι τους, στα λεωφορεία και στα βαγόνια του μετρό. Και το χειρότερο από όλα; Στην οικονομική θέση του αεροπλάνου είναι πραγματικός εφιάλτης να σου τύχει η μεσαία θέση ανάμεσα σε δύο μεγαλόσωμους τύπους.

Προφανώς οι άνδρες δεν έχουν ακούσει ποτέ οδηγίες όπως αυτές που συνηθίζονται προς γυναίκες από μαμάδες, θείες τους και δασκάλες, του τύπου: «Για όνομα του Θεού, κλείσε τα πόδια σου», «Τράβα τη φούστα σου», «Σταύρωσε τις γάμπες σου σεμνά».

Ούτε έχουν κάνει training («να κάθεσαι σαν κυρία», ακούγεται η εντολή στο αυτί σου δια παντός) για στάση καθιστή σε στυλ πριγκιπικό με γόνατα ενωμένα, γάμπες παράλληλα τοποθετημένες μεταξύ τους και κάθετα στο έδαφος ή κατά προτίμηση ελαφρώς λοξά στο πλάι, αλλά και τύπου «πλεξούδα»: με τις γάμπες λοξές και σταυρωμένες έτσι ώστε να ακουμπούν ελαφρά μεταξύ τους οι αστράγαλοι – οι εξωτερικοί στην περίπτωση αυτή.

Για την ιστορία θα σας θυμίσω και την καθιστή στάση «διπλή πλεξούδα», έτσι ώστε να ακουμπάει εσωτερικός με εξωτερικό αστράγαλο αλλά αυτό έχει βαθμό δυσκολίας τρία, απαιτεί τρία μέτρα γάμπες, αδύνατες, γυμνασμένες και ευέλικτες και δεν σας προτείνω να την δοκιμάσετε γιατί θα πάθετε καμιά κράμπα και θα έχω το κρίμα στο λαιμό μου.

Τέλος πάντων, σε όποια γλώσσα και αν δίνονταν οι οδηγίες, το μήνυμά τους ήταν κοινό: τα πόδια έπρεπε να είναι ενωμένα -όσο πιο σφιχτά τόσο πιο σεμνά- και να καταλαμβάνουν τον λιγότερο δυνατό χώρο. Δηλαδή, το αντίθετο ακριβώς της ανδρικής στάσης που έχει όνομα και βεβαίως το δικό του tag στα social media: #manspreading. Από το 2015, μάλιστα, έχει περάσει και στο Λεξικό της Οξφόρδης:

«Μanspreading: η πρακτική κατά την οποία ένας άνδρας, ιδίως κάποιος που ταξιδεύει με δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς, υιοθετεί μια στάση καθιστή με τα πόδια πολύ ανοιχτά ώστε να καταλαμβάνει και το πλαϊνό κάθισμα ή καθίσματα».

 Αυτή η στάση, όμως, είναι παλιά, να μη σας πω από καταβολής κόσμου. Και ως τάση είχε πάρει ενοχλητικές διαστάσεις εδώ και ένα αιώνα, αφού το 1918 στο Σικάγο είχε κυκλοφορήσει ένα φυλλάδιο με τίτλο «The Elevated News». Είχε οδηγίες καλής συμπεριφοράς στο μετρό και ζητούσε από τους άντρες να μην καταλαμβάνουν «εγωιστικά και χωρίς λόγο τόσο χώρο», που θα μπορούσε να είναι πολύτιμος «για ένα φτωχό κουρασμένο κορίτσι».

Εκτοτε, όμως, το πράγμα αντί να καλυτερεύει χειροτέρεψε. Τόσο που το 2014 η Μητροπολιτική Αρχή Μεταφορών στη Νέα Υόρκη αναγκάστηκε να κάνει ειδική καμπάνια με διαφημιστικά πόστερ για να αποτρέψει την πρακτική του manspreading και να ενθαρρύνει τους άνδρες να μοιράζονται κομμάτι λιγότερο από τον εαυτό τους μέσα στα βαγόνια την ώρα του μεγάλου συνωστισμού. Την ίδια καμπάνια, εξάλλου, έκανε φέτος και η διεύθυνση του μετρό της Μαδρίτης.

Βεβαίως, το θηλυκό ισοδύναμο του manspreading υπήρχε, αλλά μέχρι πρότινος περιοριζόταν στους καναπέδες των σπιτιών και σε συνάξεις κοριτσίστικες. Oχι πια. Η ώρα του #womanspreading είναι και επίσημα εδώ αφού, στο όνομα του φεμινισμού, γυναίκες σε όλο τον κόσμο ξεσταυρώνουν τα πόδια τους, τα απλώνουν και τα ανοίγουν με άνεση στο φακό ακολουθώντας ευθαρσώς τον δρόμο που χάραξε πριν από χρόνια η Σάρον Στόουν στο «Βασικό Ενστικτο».

#womanspreading

A post shared by radhikasanghani (@radhikasanghani) on Nov 23, 2017 at 6:39am PST

Διάσημα μοντέλα, όπως η Μπέλα Χαντίντ, η Κρίσι Τέιγκεν και η Έμιλι Ραταϊκόφσκι αγνοούν τους κανόνες καλής συμπεριφοράς για «κυρίες», απλώνονται όσο πιο φαρδιά και πλατιά θέλουν και μπορούν και μοιράζονται την εικόνα τους στο Instagram. Ανάλογες αναρτήσεις στα social media, με ή χωρίς hashtag, κάνουν και εκατοντάδες άλλες γυναίκες.

«Είναι κάτι που το κάνω εδώ και χρόνια», γράφει στον Guardian η δημοσιογράφος και συγγραφέας Ράντικα Σανγκχάνι. «Αφού πέρασα την παιδική μου ηλικία και την εφηβεία μου ακούγοντας ”κάθισε σωστά, για όνομα του Θεού”, αποφάσισα να επαναστατήσω και να απλώνομαι με τρόπο όσο το δυνατόν λιγότερο γυναικείο. Και από τη στιγμή που έφυγα από το σπίτι, άρχισα να κάθομαι όπως ήθελα: με τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια να στηρίζονται στα γόνατά μου».

Δεν θέλει και ρώτημα, αν είσαι άντρας ξέρεις καλά το γιατί. Και αν είσαι γυναίκα δοκίμασέ τη: είναι μια στάση άνετη, που σε κάνει να νιώθεις δύναμη και σταθερότητα, πράγμα που σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν οι σταυρωμένες γάμπες. 

Στο κάτω κάτω κι εμείς παντελόνια φοράμε. Βέβαια υπάρχει ένας κανόνας: μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν. Τον επισημαίνει και η Ράντικα: «Αρνούμαι να γίνω σαν τους manspreaders που αναγκάζουν τις γυναίκες να στριμώχνονται σε ελάχιστο χώρο. Αντίθετα από αυτούς, απλώνομαι μόνο όταν έχω τον χώρο να το κάνω», λέει.

Νομίζετε ότι η στάση εγκρίνεται από την κοινωνία; Οχι βέβαια, οι αντιδράσεις σπάνια είναι θετικές. Καλοπροαίρετοι συγγενείς συμβουλεύουν τη Ράντικα να είναι πιο σεμνή, ενώ ξένοι -συχνά μεγαλύτερες γυναίκες που αναμφισβήτητα μεγάλωσαν ακούγοντας ότι πρέπει να κάθονται σαν κυρίες- είναι προφανές ότι την απορρίπτουν, φαίνεται στις γκριμάτσες τους.

Οι χειρότερες αντιδράσεις, πάντως, προέρχονται από άνδρες. Οταν η αγγλίδα δημοσιογράφος κάθεται με τα πόδια ανοιχτά, κάποιοι την κοιτούν με καθαρή αηδία ενώ άλλοι -ευτυχώς πολύ λίγοι- αφήνουν σεξουαλικά υπονοούμενα. Κοινώς της τα ρίχνουν με χυδαίο τρόπο, άσε που είναι και έτοιμοι να την κατηγορήσουν ότι προκαλεί.

«Μόνο ένας μικρός αριθμός ανδρών συμπεριφέρονται έτσι αλλά μπορώ να τους εντοπίσω από ένα μίλι μακριά. Είναι πειρασμός να κλείσω διακριτικά τα πόδια μου κάτω από την κριτική τους ματιά, αλλά τα τελευταία χρόνια ανταποκρίνομαι με ένα τόσο προκλητικό βλέμμα που η Σαν Μπούντραμ, η βασίλισσα του womanspreading, θα ήταν περήφανη για μένα», γράφει η Ράντικα δηλώνοντας έτοιμη να διεκδικήσει ακόμη περισσότερο χώρο.

These Cactus’ have mastered abstinence

A post shared by Shan Boodram (@shanboody) on Aug 21, 2017 at 11:05am PDT

Μήπως σας ακούγεται όλο αυτό σαν μια άσκοπη άσκηση; Είναι πιθανό, αλλά σε μια εποχή που οι καταγγελίες για παρενόχληση και σεξουαλική επίθεση ξεφυτρώνουν συνεχώς, είναι πιο σημαντικό από ποτέ. Μετά από δεκαετίες που οι γυναίκες έχουν υπάρξει βουβές και αγνοημένες, οι φωνές τους μόλις τώρα αρχίζουν να ακούγονται. Το (διεθνές) κίνημα #MeToo δείχνει πόσες από εμάς έχουν παραβιαστεί -συναισθηματικά ή/και σωματικά- όλα αυτά τα χρόνια, και πώς αγωνιζόμαστε τώρα.

Πολλές καταγγελίες αναφέρονται σε λεκτική βία, χιλιάδες γυναίκες, όμως, μιλούν για εμπειρίες σεξουαλικής κακοποίησης, παρενόχλησης και διακρίσεων. Και τώρα μετά τις αποκαλύψεις το κίνημα αρχίζει να αποκτά και μια σωματική διάσταση. «Γυναίκες σαν κι εμένα ξεφεύγουν από τους αυστηρούς περιορισμούς που επιβάλλει η κοινωνία στο σώμα μας», λέει η Ράντικα Σανγκχάνι, «Μετά από πολλά χρόνια που ακούμε να μας λένε “χαμογέλα”, “να φαίνεσαι αλλά να μην ακούγεσαι” και “να μην μιλάς εκτός και αν έχεις κάτι καλό να πεις”, χρησιμοποιούμε το #womanspreading. Και τελικά καταλαμβάνουμε τον χώρο που δικαιούμαστε».

Με άλλα λόγια μαζέψου εσύ για να απλωθώ εγώ, γιατί αρκετά με έχεις στριμώξει στη γωνία. Ασε που το αστραγαλοκλείδωμα καθόλου δεν μ’αρέσει. Το κατάλαβες; Αντε μπράβο.

ΥΓ. Το #κιεγώ δεν έχει στην Ελλάδα την απήχηση που του αξίζει, στο άπλωμα, όμως, τα πάμε καλά, παρατηρώ. Μάλλον ξεκινήσαμε ανάποδα. Κι αυτό καλό είναι. Σημασία έχει να μπαίνουν όρια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News