Στην καρδιά των Κυκλάδων, περιτριγυρισμένη από την Τήνο, τη Σύρο, την Πάρο και τη Νάξο, γραφική και κοσμοπολίτικη ταυτόχρονα, πρόθυμη, επίσης, να ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες των επισκεπτών της, που είναι βέβαια αντίστοιχα πρόθυμοι να πληρώσουν όσο-όσο, η Μύκονος έχει τη δική της μοναδική θέση στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη.

Η Μικρή Βενετία είναι από τα πιο φωτογραφημένα μέρη του πλανήτη, οι πιο χλιδάτες θαλαμηγοί του κόσμου δένουν τα καλοκαίρια στα νερά της, τα χλιαρά βράδια διεθνείς σελέμπριτι φωτογραφίζονται ενώ κόβουν βόλτες στα στενά δαιδαλώδη σοκάκια της, χολιγουντιανοί σταρ, διάσημοι μόδιστροι και παντός είδους μεγιστάνες πιάνουν στασίδι στα φημισμένα μπαρ και τα εστιατόριά της, ενώ τα μυκονιάτικα πάρτι έχουν προ πολλού διακτινίσει το νησί στη σφαίρα του μύθου.

Όλα αυτά τα κοσμοπολίτικα μαζί με την ιστορία (ευτυχώς υπάρχουν και κάποιοι επισκέπτες που πετάγονται και μέχρι τη Δήλο απέναντι), το καλό κλίμα και τις μοναδικές παραλίες της Μυκόνου έχουν μετατρέψει το νησί σε ένα από τα πιο καυτά τουριστικά hotspots στην Ευρώπη. Εδώ και χρόνια κάθε καλοκαίρι η Μύκονος βουλιάζει, τουρίστες από όλο τον κόσμο ονειρεύονται να ζήσουν έστω και για λίγο στους αχαλίνωτους ρυθμούς της διασκέδασης και του μυκονιάτικου lifestyle.

Και όμως μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες, η Μύκονος ήταν ένα νησί φτωχών ψαράδων. Αραζαν τα καΐκια τους στον Γιαλό και άπλωναν τα δίχτυα τους μπροστά στα παλιά καφενεία του Κιούκα, του Πάουλα, του Κονταρίνη και άλλων, που δεν άντεξαν τελικά. Εκτός από ένα: το μικρό καφενείο του Μπακόγια περιμένει πάντα εκείνους, που θέλουν να ανακαλύψουν την ψυχή του νησιού δοκιμάζοντας μόστρα, ντόπια λουκάνικα και λούζα, αθερίνα και καλαμαράκια.

Παρόλα αυτά συμβαίνει κάτι παράδοξο και σίγουρα πολύ ελπιδοφόρο. Η Μύκονος δεν είναι απλά και μόνο το νησί της χλιδής, και των καλοκαιρινών διακοπών για μποέμ, κοσμικούς, πλούσιους, υπερπλούσιους και party-animals, που συνωστίζονται στις παραλίες και τα κλαμπ της.

Πίσω από το φαντασμαγορικό σκηνικό, που στήνεται με το που φτιάχνει ο καιρός και διαρκεί μέχρι τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές, υπάρχει ένας κόσμος που μοχθεί όλο τον χρόνο και παράγει εκλεκτά προϊόντα.

Το βιώσαμε με έκπληξη για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2014, στην εκδήλωση για την Κοπανιστή, προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης των Κυκλάδων, και γαστρονομική ναυαρχίδα του νησιού, αφού το όνομα της Κοπανιστής Μυκόνου είναι γνωστό στην αγορά εδώ και χρόνια.

Είδαμε ευτυχισμένα κοπάδια στην Ανω Μερά, επισκεφθήκαμε το Τυροκομείο της Μυκόνου, που παράγει Κοπανιστή, Τυροβολιά, Ξινότυρο και Γιαούρτι, μάλιστα με χαρά μάθαμε ότι στη Μύκονο κυκλοφορεί πλέον καθημερινά και φρέσκο μυκονιάτικο γάλα παστεριωμένο, πλήρες και σοκολατούχο, από αγελάδες γαλακτοπαραγωγής της Φάρμας Κουκά, που βρίσκεται στην περιοχή Μαού.

Σημειώστε ότι εκείνη η πρώτη εκδήλωση, που έγινε τον Οκτώβριο του 2014 στη Μύκονο για την Κοπανιστή, στάθηκε αφορμή και έμπνευση για όλες τις υπόλοιπες εκδηλώσεις που ακολούθησαν, στην Τήνο (μάλιστα η Τήνος, πιο δυναμική από όλα τα Κυκλαδονήσια, ετοιμάζει για 5η χρονιά φέτος τα Tinos Food Paths, από 13-19 Μαΐου), στη Σύρο (Syros Greatings), στη Μήλο και στη Νάξο. Ηταν σαν αεράκι, που φύσηξε και έστειλε παντού το μήνυμα για την ανάδειξη των τοπικών προϊόντων σε συνδυασμό με την παράδοση και τον πολιτισμό.

Δεν είναι τυχαίο. Στη Μύκονο υπάρχουν πολλοί ντόπιοι μάγειρες και συνάδελφοί τους που επέλεξαν το νησί για να ασκήσουν το επάγγελμά τους με σεβασμό στην ποιότητα και στα τοπικά προϊόντα, και μόλις έπεσε το σύνθημα από τους διοργανωτές της εκδήλωσης, ανταποκρίθηκαν αμέσως με ενθουσιασμό ετοιμάζοντας ευφάνταστα πιάτα με κοπανιστή.

Όπως δεν είναι τυχαίο ότι από το 2002 δραστηριοποιείται ο Ε.Ρ.Ο.Σ. (Ερασιτεχνικός Οινοελαιουργικός Σύλλογος Μυκονίων), ο οποίος με τη στήριξη και του Δήμου φέρνει κάθε χρόνο στο νησί χιλιάδες κλήματα και ελαιόδενδρα, και ενισχύει ποικιλοτρόπως τους καλλιεργητές με στόχο τη διάσωση του μυκονιάτικου αμπελώνα με τις διάφορες και σχετικά σπάνιες πλέον γηγενείς ποικιλίες, την προώθηση της παραδοσιακής αμπελοκαλλιέργειας και τη διάδοση εκ νέου της ελαιοκαλλιέργειας στο νησί.

Το 2012, εξάλλου, ιδρύθηκε και η Λέσχη Γαστρονομίας Μυκόνου, τα μέλη της οποίας (σεφ, εστιάτορες, παραγωγοί, οικιακοί μάγειρες και μαγείρισσες) βρίσκονται, στην ουσία, πίσω από κάθε γαστρονομική εκδήλωση νοστιμίζοντας τους χειμώνες στο νησί. Αξίζει πραγματικά να παρακολουθήσει κανείς την εκπληκτική δράση τους και τα γευστικά τους αφιερώματα κάθε Πέμπτη, που συνεχίζονται συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια και καταγράφονται λεπτομερώς στην ιστοσελίδα της ομάδας και στη σελίδα τους στο Facebook με συνεχείς αναρτήσεις.

Δική τους πρωτοβουλία είναι και το Taste of Mykonos, μια δράση με στόχο την προβολή των τοπικών προϊόντων του νησιού. Αυτή τη φορά σειρά έχει η Τυροβολιά, ένα από τα πιο σημαντικά και εμβληματικά τυριά του νησιού, στο οποίο είναι αφιερωμένο το τριήμερο 3-5 Μαΐου.

Φορείς πολιτισμού, τοπικές συλλογικότητες, ερασιτέχνες και επαγγελματίες μάγειρες, εστιάτορες, ξενοδόχοι, παραγωγοί κ.ά., σε συνεργασία με τη Λέσχη Γαστρονομίας Μυκόνου τον Δήμο Μυκόνου και την Κ.Δ.Ε.Π.Π.Α.Μ. ετοιμάζουν μια σειρά από εκδηλώσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται μαγειρέματα παραδοσιακών και σύγχρονων πιάτων που αναδεικνύουν τις δυνατότητες της Τυροβολιάς, γευσιγνωσίες και επισκέψεις σε χώρους παραγωγής και εστίασης.

Μέχρι τότε θα ονειρευόμαστε βόλτες στα σοκάκια, καφέδες και τσίπουρα στου Μπακόγια, τα παξιμάδια από τον ξυλόφουρνο του Γιώρα (που μόλις έμαθα είναι κλειστός από πέρσι), τα παγωτά του αλχημιστή ζαχαροπλάστη Νίκου Κουκιάσα (μια μπάλα κρέμα κοπανιστής, παρακαλώ, με φρούτα εποχής) και το καλύτερο γαλακτομπούρεκο της επικράτειας, που φτιάχνει η γυναίκα του η Μαργαρίτα Τσακιρίδη στο ζαχαροπλαστείο τους Casa Dolce, αναμφίβολα ένα από τα εμβληματικά στέκια του νησιού.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News