Ήταν αυτό που την έκανε στα µάτια µας πιο ποθητή. Όσοι την προλάβαµε φανταζόµασταν ότι, κάποτε, ίσως, πού ξέρεις, µπορεί και να την αποκτούσαµε.

Aκόµα και οι χίπις στάθηκαν στις µύτες των ποδιών τους το 1966 για να τη δουν όταν παρουσιάστηκε στη Διεθνή Έκθεση της Γενεύης.

Η Alfa Romeo Spider ήταν πνευµατικό παιδί του Μεγάλου Σχεδιαστή (µε σκόπιµα κεφαλαία), Μπατίστα «Πίνιν» Φαρίνα. Ήταν ο ίδιος άνθρωπος που ίδρυσε και τον οµώνυµο οίκο αναλαµβάνοντας, σχεδόν µονοπωλιακά, τη σχεδίαση των Ferrari για µερικές δεκαετίες. Αν έσκυβες και κοίταζες στο πλάι τις κόκκινες «θεές» από το Μαρανέλο, την έδρα της Ferrari, θα έβλεπες το όνοµά του: by Pininfarina.

Η Alfa Romeo Spider ήταν ζωγραφισµένη από την ίδια πένα και έµελλε να µείνει στην ιστορία ως η πιο αειθαλής Alfa Romeo καθώς διατηρήθηκε πεισµατικά στην παραγωγή για 27 ολόκληρα χρόνια. Ακούγεται σαν αιώνας µε τα σηµερινά ήθη της αυτοκίνησης που στην τριετία αναζητάς το «φέις λιφτ».

Με το που έµπαινες µέσα στη Spider αντίκριζες το χαρακτηριστικό ξύλινο, χωστό τιµόνι – σήµα κατατεθέν της Alfa Romeo για πολλά χρόνια. Ήταν στιλπνό στην υφή, µετέδιδε στις απολήξεις των δακτύλων σου ένα ελαφρύ συντονισµό κάθε φορά που µάρσαρες ενώ ο κινητήρας κουνιόταν ελαφριά στις βάσεις του και ήταν εξαιρετικά «λαλίστατο». Καταλάβαινες µε ακρίβεια χιλιοστού αν το κέρµα που µόλις πέρασες από πάνω του στο δρόµο ήταν κορώνα ή γράµµατα. Κάτω από το καπό ζούσαν και ανέπνεαν 109 ζωηροί ιταλικοί ίπποι που κροτάλιζαν από τα καρµπιρατέρ.

Στο δεξί σου χέρι βρισκόταν ενστικτωδώς τοποθετηµένος ο κλασικός, µακρύς επιλογέας µε το 5άρι σαζµάν. Για την ιστορία, μιλάως για την εποχή εκείνη που η λέξη «πεντάρι» αναφερόταν µόνο σε µεζονέτες. Στην πιάτσα του ανταγωνισµού υπήρχαν 4άρια. Ή και 3άρια. Ναι, για κιβώτια ταχυτήτων µιλάµε.

Το 5άρι της Alfa Romeo Spider, λοιπόν, διέθετε µία σπορ αίσθηση που σήµερα έχει θαφτεί στα αρχεία. Η διαδροµή τού κιβωτίου δεν θα ‘λεγες πως ήταν ιδιαίτερα κοντή – το χέρι εκτελούσε µία σχετικά µεγάλη κίνηση. Όµως, ήταν τόσο ηδονική η αίσθηση στο χέρι καθώς ένιωθες τα γρανάζια της σύµπλεξης ή αποσύµπλεξης, τόσο µεστός ο τρόπος που ισορροπούσε µε το επίσης µεγάλης διαδροµής συµπλέκτη και τόσο αρµονικά ζυµωµένη η µηχανολογία της που δύσκολα ένας οδηγός µε µέση αντίληψη δεν θα ΄πεφτε στον έρωτά της.

Με αυτό το αυτοκίνητο διάλεξε ο ηθοποιός Ντάστι Χόφµαν να αποπλανηθεί από την Αν Μπάνκροφτ στην ταινία «Ο πρωτάρης» (The Graduate, 1967)

Ήταν και ένα από τα τελευταία Alfa Romeo που εισήχθησαν στην αγορά των Η.Π.Α. Μετά, η Alfa πέρασε στο µαύρο αµερικανικό σκοτάδι. Χρειάστηκε να περάσει µισός αιώνας, µέχρι πριν δυο περίπου χρόνια η Alfa να επανέλθει στη σηµαντικότερη αγορά του πλανήτη µε την τελευταίας γενιάς Giulia που οδηγήσαµε επί ελληνικού εδάφους .

Όχι ότι και πάλι η Giulia έχει µπει φουριόζα στις παγκόσµιες πωλήσεις αλλά, τέλος πάντων, αυτό είναι το τίµηµα της αποχής στο καπιταλιστικό σύµπαν: σε ξεχνά ο ενδιαφερόµενος.

Στο θέµα µας. Η Alfa Romeo Spider µε την ανάλαφρη ουρά της σε υποκινούσε να ξεκινάς από τα φανάρια µε ελαφριά πλαγιολίσθηση.

Ήταν παιχνιδιάρα και scherzosa, κατά την ιταλικήν. Σηµαίνει «εύθυµη, χαριτωµένη, ελκυστική». Ένας πραγµατικά καλός οδηγός απολάµβανε τη συµµετοχικότητά της. Ένας µέτριος τη φοβόταν. Και ένας κακός πέθαινε νωρίς.

Ήταν η εποχή όπου ο όρος «ESP» ήταν γνωστός µόνο ως Εξωαισθητήρια Αντίληψη (Extrasensory Perception) και όχι ως Ηλεκτρονικό Πρόγραµµα Ευστάθειας, Electronic Stability Programm). Το τελευταίο, υποχρεωτικό πλέον σε όλα τα καινούργια αυτοκίνητα που πωλούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σώζει ζωές.

Μ’ αυτά και µ’ αυτά, η Alfa Romeo Spider είχε τη δική της, µοναδική αίγλη. Αν σε ρωτούσαν «τι αυτοκίνητο οδηγείς» και απαντούσες «Duetto», όλοι ήθελαν να σου κάνουν παρέα.

Στα καλλιστεία της Spider, ανάµεσα σε όλες τις εκδόσεις που παρήχθησαν, η Duetto ήταν η πιο κούκλα της υπόθεσης.
Με το κοντό πορτ-µπαγκάζ, τα λιλιπούτεια φώτα και τον ακόµα πιο σπορ χαρακτήρα, οι Ιταλοί την παροµοίαζαν µε το κόκαλο της σουπιάς. Το παρατσούκλι της ήταν «Osso di seppia».

Για όλους εµάς τους υπόλοιπους, τους κατοικοεδρεύοντες στην ελληνική επικράτεια, ήταν το αυτοκίνητο-κορνίζα που βάλαµε στα εφηβικά µας δωµάτια. Η θωπεία της νεανικής µας ψυχής µόλις είχε ξεκινήσει.

 

---

• Ο Γιάννης Κωνσταντόπουλος «οδηγεί» το 4Drivers και ταυτόχρονα εκδίδει το Best of Cars 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News