"Να μην εκπλαγούν οι φαρμακοποιοί της χώρας αν η τρόικα θέσει ως επιπλέον θέμα τώρα αυτό του ωραρίου λειτουργίας των φαρμακείων. Το θέμα δεν έχει κλείσει, το ξέρουμε όλοι. Το ερώτημα είναι αν θα ανοίξει πάλι τώρα".

Αυτή την προειδοποίηση είχαμε δημοσιεύσει εδώ στο protagon στις 28 Ιανουαρίου 2014, στο άρθρο με τίτλο "Ανταγωνιστική αγορά για τα ΜΥΣΥΦΑ".

Σύμφωνα, λοιπόν, με πολύ καλά πληροφορημένες πηγές του protagon, το θέμα της απελευθέρωσης του ωραρίου της λειτουργίας των ιδιωτικών φαρμακείων όλης της χώρας περιλαμβάνεται, πράγματι, στις νέες απαιτήσεις της τρόικας.

Πρόκειται για ένα θέμα, η αντίδραση στο οποίο εκ μέρους των φαρμακοποιών δεν μπορεί να βρει λαϊκή απήχηση. Δεν βρίσκει κανείς πολίτη, που να μην είναι φαρμακοποιός, ο οποίος να υποστηρίζει ότι τα ιδιωτικά φαρμακεία της χώρας μας θα πρέπει να είναι κλειστά τα απογεύματα της Δευτέρας και της Τετάρτης, καθώς και τα Σαββατοκύριακα.

«Να είμαι ανοιχτός Δευτέρα απόγευμα για να πουλήσω πέντε depon;», με ρωτούσε με απορία και δυσφορία πολύ καλός μου φίλος, φαρμακοποιός, ο οποίος στεγάζει το φαρμακείο του σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της Αθήνας.

Δεν θα επικαλεσθώ το επειχείρημα σύμφωνα με το οποίο από την μια μεριά οι φαρμακοποιοί αγωνίζονται για να πωλούνται τα depon αποκλειστικά από τα ιδιωτικά φαρμακεία και, από την άλλη μεριά, ισχυρίζονται ότι δεν έχει νόημα να έχουν τα φαρμακεία τους ανοιχτά τα απογεύματα της Δευτέρας και της Τετάρτης, επειδή, λένε, θα πουλάνε μόνον depon…

Θα επικαλεσθώ, όμως, σίγουρα το επιχείρημα το οποίο μού προσφέρει φαρμακοποιός της γειτονιάς μου, συγκεκριμένα ένα ζευγάρι φαρμακοποιών της γειτονιάς μου, οι οποίοι έχουν ανοιχτό το φαρμακείο τους τα απογεύματα της Δευτέρας και της Τετάρτης, αλλά και τα Σάββατα. 

Ίσως τα μόνα τα οποία δεν πωλούν οι δύο επαγγελματίες στο διευρυμένο ωράριο λειτουργίας του φαρμακείου τους να είναι τα depon. Κάθε φορά που περνάω από έξω, και περνάω πάρα πολύ συχνά, απογεύματα Δευτέρας και Τετάρτης, αλλά και Σάββατο, το πολύ μικρό, αλλά πολύτιμο φαρμακείο τους σφίζει από ζωή. Έχει δουλειά.

Μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι η ζωτικότητα του συγκεκριμένου φαρμακείου δεν είναι απόδειξη της κοινωνικής χρησιμότητάς του στην γειτονιά μου;

Η κοινωνική, καθημερινή εμπειρία των πολιτών, στις σύγχρονες ανάγκες τις οποίες δημιουργεί η ζωή, καθιστούν το αίτημα για απελευθέρωση του ωραρίου λειοτυργίας των φαρμακείων ένα αίτημα με λαϊκή απήχηση.

Και, φυσικά, να μην επαναλάβουμε τώρα την κοινή διαπίστωση ότι φαρμακείο ανοιχτό στα μέσα του Αυγούστου μόνον με πολύ τύχη μπορεί να βρει κανείς στην Αθήνα, ενώ ακόμη και οι διανυκτερεύσεις των φαρμακείων έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο, καθώς ουκ ολίγες φορές φαρμακεία τα οποία βρίσκονται στις λίστες διανυκτέρευσης των φαρμακευτικών συλλόγων είναι, πολύ απλά, κλειστά! Ακόμη και «διορθώσεις» με μπλάνκο στον αναρτημένο κατάλογο διανυκτερεύσεων του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής (ΦΣΑ), σε κλειστό «εφημερεύον» φαρμακείο, εντόπισε πολύ πρόσφατα ένας πολύ καλός φίλος μου. «Γίνονται τέτοια πράγματα;», με ρώτησε, με απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.

Επειδή γίνονται τέτοια πράγματα, επειδή γίνονται ακόμη και σήμερα τέτοια πράγματα, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και δεν γνωρίζει κανείς που θα καταλήξουμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News