Η σύσκεψη κρατήθηκε μυστική. Όμως, τα τζίνια του protagon την έμαθαν. Σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες, με εντολή Σαμαρά (ο οποίος όμως θα ήταν απών), πραγματοποιήθηκε χθες συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Θέμα της, οι επιπτώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό από την έξαρση του καρκίνου.

Αφορμή ήταν η ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) ότι «μέχρι το 2035, ο αριθμός των κρουσμάτων, παγκοσμίως, θα φθάσει τα 24 εκατομμύρια τον χρόνο με τα μισά από αυτά να μπορούν να προληφθούν». Κυρίως, όμως, εκείνο που έκανε την κυβέρνηση να πανικοβληθεί, ήταν ότι, «το κόστος θεραπείας του καρκίνου ξεφεύγει από τον έλεγχο, ακόμη και για τις χώρες υψηλού εισοδήματος. Η πρόληψη είναι απολύτως απαραίτητη και κατά κάποιον τρόπο είναι παραμελημένη». Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το 2010, το συνολικό ετήσιο κόστος θεραπείας του καρκίνου εκτιμάται ότι ανερχόταν σε περίπου 1,16 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Κατά την έκθεση του ΠΟΥ για το 2014, «οι κυριότεροι παράγοντες πρόκλησης του καρκίνου, που, αν εκλείψουν, μειώνουν τις πιθανότητες εμφάνισης της νόσου, είναι: το κάπνισμα, οι λοιμώξεις, το αλκοόλ, η παχυσαρκία και η έλλειψη σωματικής άσκησης, η ακτινοβολία – τόσο η ηλιακή όσο και από τις ιατρικές εξετάσεις – η μόλυνση του αέρα και άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες, η μητρότητα σε προχωρημένη ηλικία, η απόκτηση λιγότερων παιδιών και η απουσία θηλασμού».

Η συνεδρίαση ξεκίνησε με ένα σύντομο ιστορικό για τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Το παραθέτω, όπως «μου το είπαν»:

Ο πρώτος που γνωρίζουμε ότι διαμαρτυρήθηκε δημόσια για τη ρύπανση, είναι ο Σενέκας που βρήκε πολύ βρόμικη την ατμόσφαιρα της Ρώμης, τον Α’ αιώνα. Ο πρώτος γνωστός μας νόμος για την προστασία της ατμόσφαιρας είναι του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Α’ που, το 1273, κύρωσε διάταγμα, σύμφωνα με τον οποίο απαγορευόταν η χρήση ενός τύπου άνθρακα. Ένας που παραβίασε τον νόμο, καταδικάστηκε να πεθάνει στην κρεμάλα. Στο Λονδίνο, το 1952, πέθαναν από το νέφος 4.000 άτομα και πολλές δεκάδες χιλιάδες έπαθαν σοβαρές ζημιές στην υγεία τους.

Το 1992, περίπου 150.000.000 κάτοικοι των ΗΠΑ ήταν εκτεθειμένοι σε ανθυγιεινή ατμόσφαιρα, ενώ, στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, οι θάνατοι τετραπλασιάζονταν τις ημέρες που το νέφος ήταν αυξημένο. Στη Σαγκάη της Κίνας, ο μόνιμος κίτρινος καπνός ονομαζόταν «κίτρινος δράκος» και η όξινη βροχή τρυπούσε τα νάιλον πουκάμισα. Στην Καλκούτα της Ινδίας, περίπου το 60% του πληθυσμού παρουσίαζε αναπνευστικά προβλήματα. Η όξινη βροχή κατέστρεφε σοδειές, δάση, λίμνες και κτίρια στην Ευρώπη, στη Β. Αμερική αλλά και στην Κεντρική Αφρική.

Κάποια στιγμή, οι πανύψηλες καμινάδες των εργοστασίων θεωρήθηκε ότι θ’ αποτελούσαν τη λύση στην ατμοσφαιρική ρύπανση από τον καπνό. Όμως, το διοξείδιο του θείου και τα νιτρικά οξέα σχηματίζουν μικρά σωματίδια που ξαναπέφτουν στη γη με τη μορφή της όξινης βροχής. Τα αέρια από τις καύσεις, το διοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο κ.λπ. συγκεντρώνονται στην ατμόσφαιρα και παγιδεύουν την ηλιακή θερμότητα, δημιουργώντας το φαινόμενο του θερμοκηπίου που απειλεί τις παραθαλάσσιες περιοχές, το νερό, τα τρόφιμα, τα δασικά προϊόντα κι ολόκληρα οικοσυστήματα. Οι καύσεις ρύπαναν την ατμόσφαιρα της Γης, από το 1860 ως το 1949, με 50 δισεκατομμύρια κυβικούς τόνους διοξειδίου, ενώ, στα επόμενα σαράντα χρόνια, τη φόρτωσαν με άλλα 130. Η παραγωγή του ηλεκτρικού ρεύματος βασίζεται, κατά 60%, στην καύση του άνθρακα που ευθύνεται για το 25% της παραγωγής διοξειδίου.

Κατά τους ειδικούς και τους οικολόγους, οι λύσεις βρίσκονται στην ανάπτυξη της ηλιακής, της αιολικής και της γεωθερμικής ενέργειας καθώς και στην εκμετάλλευση των νερών. Όμως, το 1992, μόλις το 20% της παγκόσμιας ενέργειας βασιζόταν στην υδροδυναμική, ενώ οι λεγόμενες ήπιες μορφές ενέργειας βρίσκονταν ακόμη στο στάδιο της ανάπτυξης. Στις 3 Ιουνίου 1992, με πρωτοβουλία του ΟΗΕ, 3.500 αντιπρόσωποι από 185 χώρες συναντήθηκαν στο Ρίο ντε Τζανέιρο για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα προστασίας του περιβάλλοντος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνήθηκαν να υπογράψουν τη συμφωνία. Στις 11 Δεκεμβρίου 1997, στο Κιότο της Ιαπωνίας, η παγκόσμια συνδιάσκεψη για το περιβάλλον συμβιβάστηκε με μιαν απόφαση μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακος κατά 5,2% σε σχέση με το 1990 και με ορίζοντα για την επίτευξη του ορίου αυτού τα 15 χρόνια. Το 2005, υπήρχαν ακόμα χώρες που δεν είχαν υπογράψει τη συμφωνία.

Οι προτάσεις, που έπεσαν στο τραπέζι, ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες. Συνοψίζονται στην εξής μία:

«Για όλα φταίει το τσιγάρο. Να βάλουμε φόρο 10 λεπτά σε κάθε πακέτο».

«Και πώς θα τον σερβίρουμε;», ρώτησε ο δύσπιστος της συντροφιάς: «Μόλις προχθές φορτώσαμε τα τσιγάρα με άλλο ένα δεκάλεπτο σε αντικατάσταση του 25ευρου για τα νοσοκομεία».

«Μην ανησυχείς», τον καθησύχασε ο προεδρεύων: «Όπως και με το προηγούμενο 10λεπτο, αυτό θα το αναλάβει η στρατιά των προθύμων».

Η πρόταση έγινε δεκτή ομόφωνα.

Η συνεδρίαση είναι φανταστική, τα στοιχεία αληθινά.

Περισσότερη Ιστορία στο www.historyreport.gr.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News