Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που δόθηκαν στη δημοσιότητα τον προηγούμενο μήνα, το ποσοστό παιδικής παχυσαρκίας στην Ελλάδα είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Τα στοιχεία της έρευνας αφορούν το ποσοστό παχυσαρκίας και το ποσοστό σωματικού βάρους πάνω από το φυσιολογικό, παιδιών 6-9 ετών, σε 16 ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας.

Μία από τις δράσεις που ανέλαβε η Ελληνική Εταιρεία Παχυσαρκίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μάστιγα της παιδικής παχυσαρκίας, είναι η καθιέρωση «Εβδομάδας Παχυσαρκίας» (21-26 Οκτώβρη) με σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κοινού. Μία εβδομάδα ωστόσο δεν είναι αρκετή.

Μπορεί να χαμογελάμε με τις εξελίξεις που αφορούν την υπόθεση του προγράμματος των «νέων διατροφικών» της Michelle Obama και τα σχόλια των Αμερικανών μαθητών στο twitter, αλλά στην Ελλάδα η κατάσταση είναι απλά θλιβερή.

Η απουσία παρεμβάσεων πρόνοιας στη χώρα μας αποτελεί γνώρισμα που χρονικά ανάγεται πολύ πριν την οικονομική κρίση. Η διατροφική, οδοντιατρική, ψυχιατρική πρόνοια κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, δυστυχώς παραμένουν σχεδόν ανενεργές, όχι μόνο λόγω περιορισμένων πόρων αλλά και εξαιτίας της γνωστής ελληνικής ασυνέχειας των κομματικά διορισμένων αρμοδίων, που διαρκώς δημιουργεί εμπόδια και ασυνεννοησία ανάμεσα στους δημόσιους φορείς.

Οι αρμόδιοι φορείς ας μην αγνοούν την σχέση οικονομικής κατάστασης και διατροφικών επιλογών του πληθυσμού, κάτι που επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία της έρευνας που καταδεικνύουν ότι η παιδική παχυσαρκία παρουσιάζει αυξημένη συχνότητα σε χαμηλά οικογενειακά εισοδήματα – αλλά δεν πρέπει επίσης να υποβαθμίζουν τον ρόλο της πρόληψης και της συστηματικής πληροφόρησης του κοινού για την οποία μεριμνούν όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη.

Καλό είναι οι γονείς, εκτός από την αναζήτηση υποστήριξης από γιατρούς, διατροφολόγους και ψυχολόγους, να σκεφτούν σοβαρά πώς μπορούν και οι ίδιοι να βοηθήσουν τα παιδιά τους, μεταβάλλοντας τον δικό τους τρόπο ζωής.

Η εργασία μου στη Βρετανία με οικογένειες εφήβων που έπασχαν από διατροφικές διαταραχές με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο επώδυνο και πολυδιάστατο είναι το θέμα. Το πρώτο που εξετάζει η ψυχολογία όταν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας είναι οι διατροφικές συνήθειες των γονιών. Αν το παιδί μεγαλώνει αντιγράφοντας τις λάθος συνήθειες των γονιών -οι οποίοι μπορεί να είναι ή να μην είναι παχύσαρκοι, ανάλογα με τον σωματότυπό τους- είναι απαραίτητο το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί ως πρόβλημα ολόκληρης της οικογένειας. Όσοι χρησιμοποιούν ορισμένα είδη τροφής, όπως τα γλυκά σαν «δόλωμα» ώστε να παρακινήσουν το παιδί να κάνει ή να μην κάνει κάτι, ή ως «παυσίπονο» όταν το παιδί είναι στεναχωρημένο, συμβάλλουν στη δημιουργία όχι μόνο παχύσαρκων παιδιών, αλλά και ενηλίκων, αφού μπορεί να αναπαράγουμε τη λάθος αντίληψη για το φαγητό που αποκτήσαμε ως παιδιά και στην υπόλοιπη ζωή μας.

Με την καθοδήγηση των ειδικών, οι γονείς είναι καλό να θέτουν και να τηρούν συγκεκριμένους διατροφικούς κανόνες δίνοντας οι ίδιοι το καλό παράδειγμα, ακόμα κι αν δεν είναι υπέρβαροι. Είναι σημαντικό να παροτρύνουν το παιδί να ασχολείται με τα σπορ και τη γυμναστική βοηθώντας το να επιλέξει κάτι που ταιριάζει στον σωματότυπο και στην ιδιοσυγκρασία του. Είναι εξίσου σημαντικό να μην απαξιώνουν το παιδί, να αποφεύγουν συγκρίσεις με φίλους και συμμαθητές, να μην του δημιουργούν ενοχές για τα περιττά κιλά του.

Ήρθε η στιγμή να κατανοήσουμε ότι η παιδική παχυσαρκία αποτελεί απειλή για την ατομική και τη δημόσια υγεία. Πρόκειται για νόσο που σχετίζεται άμεσα με σωματικές και ψυχικές διαταραχές, οι οποίες εμφανίζονται στην παιδική ηλικία και συνήθως διατηρούνται και στην ενήλικη ζωή. Η οργανωμένη επιστημονική αντιμετώπιση από την πλευρά της πολιτείας είναι πλέον απαραίτητη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News