Σεξ, ναρκωτικά και χάι-τεκ. Καλώς ήλθατε στο βασίλειο της «Brotopia» (από την ένωση των λέξεων Brothers και Utopia, Ουτοπία των Αδελφών) στην καρδιά της Σίλικον Βάλεϊ, εκεί όπου όλα είναι δυνατά και κάθε επιθυμία θεμιτή, ειδικά εάν είσαι άνδρας, επιτυχημένος και με πολλά εκατομμύρια ή, έστω, μερικές χιλιάδες μετοχές. Το ότι τα «σπασικλάκια» της Καλιφόρνιας δεν αποτελούν πρότυπα καλής συμπεριφοράς είναι γνωστό εδώ και καιρό. Πέρυσι, μόνον, οι New York Times έφεραν στο φως βρώμικες ιστορίες αρπακτικών αρσενικών, πρωταγωνιστών σε περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης γυναικών στην κοιτίδα του ψηφιακού πολιτισμού.

Κάποια κεφάλια έπεσαν, πριν μάλιστα ξεσπάσει το σκάνδαλο Γουάινστάιν. «Είμαι ένα σκουλήκι, λυπάμαι», δήλωσε με ανάρτησή του ο Ντέιβ ΜακΚλουρ, συνιδρυτής του επενδυτικού ταμείου της Σίλικον Βάλεϊ «500 Startups», υποβάλλοντας την παραίτησή του τον περασμένο Ιούλιο, αφότου η νεοϋορκέζικη εφημερίδα τον κατηγόρησε ότι είχε στείλει ανάρμοστα μηνύματα σε μια επιχειρηματία του κλάδου.

Αλλά οι οργιαστικές λεπτομέρειες που αποκαλύπτει η Έμιλι Τσανγκ στο βιβλίο «Brotopia: Breaking Up The Boys’ Club of Silicon Valley» (θα κυκλοφορήσει το Φεβρουάριο) μάλλον ξεπερνούν τα εσκαμμένα ενώ δεν αποκλείεται να θάψουν στη λάσπη ολόκληρη την Κοιλάδα του Πυριτίου.

Στόχος της δημοσιογράφου του Bloomberg TV με ειδίκευση σε ζητήματα τεχνολογίας είναι να «διαλύσει τη Λέσχη των Αγοριών της Σίλικον Βάλεϊ», σύμφωνα, τουλάχιστον με τον υπότιτλο του βιβλίου. Γιατί τα αγόρια αυτά με τα πολλά λεφτά και την αίσθηση παντοδυναμίας που τα διακατέχει, όποτε δεν εργάζονται, συμμετέχουν σε βραδιές σεξουαλικών οργίων και υπερκατανάλωσης ναρκωτικών και αλκοόλ.

Αλλά στο μυαλό τους οι πρωτοπόροι της ψηφιακής τεχνολογίας δεν έχουν τα Παιδιά των Λουλουδιών και τον ελεύθερο (και ισότιμο) έρωτα των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Οι συνευρέσεις τους θυμίζουν περισσότερο, επισημαίνει η Τσανγκ, τις βακχικές βραδιές άκρατης λαγνείας που διοργάνωνε ο Χιου Χέφνερ και τα κουνελάκια του στην περίφημη Playboy Mansion.

Στη Σίλικον Βάλεϊ, όμως, οι μυημένοι αναφέρονται συνωμοτικά στα «e-parties», προς τιμήν της τοπικής (παγκόσμιας) κουλτούρας αλλά και γιατί οι προσκλήσεις κυκλοφορούν αποκλειστικά σε ψηφιακή μορφή: μέσω email, μέσω του Twitter, μέσω του snapchat. Διοργανώνονται τουλάχιστον μια φορά τον μήνα, πάντα Σαββατοκύριακο λόγω φόρτου εργασίας, ενώ η τοποθεσία αλλάζει διαρκώς με τους σύγχρονους Βάκχους να συνευρίσκονται σε επαύλεις των Pacific Heights στο Σαν Φρανσίσκο, σε κάστρα της Napa Valley, σε βίλες μπροστά στη θάλασσα του Μαλιμπού, ακόμα και σε υπερπολυτελή γιοτ ανοικτά της Ίμπιζα στην Ισπανία. Οι πρωταγωνιστές, ωστόσο, είναι πάντα οι ίδιοι: πρόεδροι – ιδρυτές εμβληματικών εταιρειών της ψηφιακής εποχής, εκτελεστικοί διευθυντές και επικεφαλής των πιο σημαντικών start-ups στη βιομηχανία της υψηλής τεχνολογίας και μεγαλοεπενδυτές – οι ριψοκίνδυνοι και επαναστατικοί θεμελιωτές, δηλαδή, του νέου ψηφιακού πολιτισμού, κυρίαρχοι του οποίου είναι οι άνδρες.

Σε αποσπάσματα του βιβλίου που δημοσιεύτηκαν στο Vanity Fair, αναδεικνύεται ξεκάθαρα ποια είναι η σχέση ανάμεσα στα δύο φύλα κατά τη διάρκεια των «e-parties». Ο οικοδεσπότης είναι κατά κανόνα άνδρας ενώ σε κάθε προσκεκλημένο αντιστοιχούν δύο, ακόμα και τρεις, γυναίκες, καλλίγραμμες νεαρές κοπέλες ηλικίας, κατά προτίμηση, γύρω στα 20, που είναι διατεθειμένες για όλα. Επικαλούμενη ανώνυμες, κυρίως, πηγές η Τσανγκ αφηγείται πως πέρα από άφθονο αλκοόλ, στις γιορτές αυτές προσφέρονται αφειδώς χάπια Ecstasy, γνωστά ως Molly. Ειδικής παραγγελίας, μάλιστα, καθώς συχνά φέρουν στην επιφάνειά τους το λογότυπο της εταιρείας στην οποία εργάζεται ο εκάστοτε οικοδεσπότης.

Όσον αφορά τις προσκεκλημένες, μεταξύ αυτών, πέρα από τις νεαρές καλλονές, συμπεριλαμβάνονται επίσης σύζυγοι που συναινούν στις όποιες ορέξεις των ανδρών τους και υπερφιλόδοξες καριερίστριες καθώς σ’ αυτά τα όργια «γίνεται κουβέντα και για μπίζνες και συνάπτονται συμφωνίες». «Ας είμαστε ειλικρινείς, εάν βγει (μια γυναίκα) με κάποιον ισχυρό (άνδρα), ενδέχεται να της ανοίξουν οι πόρτες. Αυτό επιδιώκουν οι αριβίστριες αλλά δεν γνωρίζουν όλους τους κινδύνους που ενέχονται», εξήγησε μια επιχειρηματίας του κλάδου. Και προσδιόρισε πως εάν μια γυναίκα «συμμετέχει σ’ αυτές τις γιορτές θα πρέπει να ξεχάσει (το ενδεχόμενο) να ιδρύσει μια εταιρεία ή να βρεθεί κάποιος να επενδύσει (σ’ αυτήν). Εκείνες οι πόρτες κλείνουν. Εάν δεν συμμετάσχει, όμως, βρίσκεται ήδη εκτός. Σε κάθε περίπτωση είναι καταδικασμένη». Δεν αποτελεί έκπληξη, οπότε, πως μόλις το 2% του συνόλου της χρηματοδότησης που παρέχεται σε νεοφυείς επιχειρήσεις καταλήγει σε γυναίκες επενδύτριες.

Και σίγουρα δεν προκαλεί εντύπωση ότι αυτή η σκοτεινή πλευρά της Σίλικον Βάλει δεν είναι κρυφή. Αντιθέτως, σύμφωνα με την Τσανγκ, «οι μεγάλοι χρηματοδότες, οι γνωστοί επιχειρηματίες και τα υψηλόβαθμα στελέχη» που συμμετέχουν στα «e-parties», «επαίρονται για το πώς ανατρέπουν παραδόσεις και πρότυπα στις ιδιωτικές τους ζωές, όπως ακριβώς κάνουν και στον κόσμο της τεχνολογίας τον οποίο κυβερνούν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News