Η πρώτη επιφοίτηση του ήρθε το 1907. Τότε συνειδητοποίησε ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση δεν αισθάνονται το ίδιο τους το βάρος. Αν ήθελε να βρει πώς εξηγείται η βαρύτητα έπρεπε να στραφεί στο διάστημα. Έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα που θα τον έκανε θρύλο της Φυσικής επιστήμης. Ύστερα από έξι χρόνια μία γενική θεωρία για τη Βαρύτητα ήταν έτοιμη. Τη δημοσίευσε μαζί με έναν παλιό συμμαθητή του, τον ούγγρο μαθηματικό, Μαρσέλ Γκρόσμαν και η ανταπόκριση του κοινού ήταν ενθουσιώδης. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, όμως, όχι.

Το φθινόπωρο του 1915, έπειτα από πολλές άυπνες και ανήσυχες νύχτες ο γερμανός φυσικός μπόρεσε να εντοπίσει το μεγάλο ελάττωμα της θεωρίας του και στις 25 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, σαν σήμερα πριν από εκατό χρόνια, το είχε διορθώσει. Έγραψε στον μαυροπίνακα την τελική εξίσωση. Ήταν η ίδια με μία που είχε γράψει στις σημειώσεις του δύο χρόνια νωρίτερα αλλά είχε εγκαταλείψει πολύ βιαστικά: Από τη μία πλευρά θα έμπαινε η κατανομή της ύλης και της ενέργειας στο χώρο από την άλλη πλευρά η γεωμετρία του χώρου, η λεγόμενη μετρική, ή, αλλιώς, συνταγή για το πώς να υπολογίζεται η απόσταση μεταξύ δύο σημείων. Η εξίσωση που διέπει το σύμπαν ήταν έτοιμη και η γενική θεωρία της σχετικότητας ολοκληρωμένη. Και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν μπορούσε να κοιμηθεί ήσυχος.

Από τότε ο χώροχρόνος δεν είναι απλώς ένα φόντο ή τα σκηνικά της ζωής, της ενέργειας και της ύλης. Αποκτά ο ίδιος δράση. Το μήλο πέφτει αλλά μόνο επειδή η γεωμετρία του χωρόχρόνου το κάνει να πέφτει. Αυτή είναι η απλοποιημένη εξήγηση της στροφής που έκανε -ανεπιστρεπτί- από τον Νοέμβριο του 1915 η επιστήμη. Και αυτή τη στροφή γιορτάζουν τη φετινή χρονιά οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο. Στο Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών, στο Πρίνστον στις ΗΠΑ, εκεί που πέρασε τα τελευταία 22 χρόνια της ζωής του ο μεγαλύτερος επιστήμονας του 20ου αιώνα, κάθε μέρα του 2015 είναι μία μέρα των γενεθλίων της γενικής θεωρίας της σχετικότητας. Φυσικοί όπως ο Μπράιαν Γκριν από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια έδωσαν ομιλίες και μουσικοί, όπως ο βιολιστής  Τζόσουα Μπελ, έδωσαν παραστάσεις.

Αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια πιο μακριά, στον χώρο και στον χρόνο, ακόμα και το διάστημα έκανε, κατά μία έννοια, ένα δώρο στον θρύλο που τιμήθηκε για τη συμβολή του στη θεωρητική φυσική με το βραφείο Νομπέλ, το 1921. Τον περασμένο Μάρτιο, με τη βοήθεια κάποιων κόλπων που άφησε πίσω του ο Άλμπερτ Άινσταϊν στην οπτική και μέσα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χάμπλ, οι αστρονόμοι μπόρεσαν να παρακολουθήσουν για πρώτη φορά και κατ’ επανάληψη την ανατίναξη ενός άστρου που πέθανε περίπου 9 δισ. χρόνια πριν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News