«Ηθελα το κοινό να σκεφτεί τη μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα καθώς θα γελούσε», σημείωσε ο Ανταμ Μακ Κέι, ο σκηνοθέτης του «Don’t Look Up», της χριστουγεννιάτικης ταινίας του Netflix με το σούπερ καστ για την οποία όλοι μιλούν και γράφουν, με τις γνώμες των κριτικών και των αρθρογράφων στα ΜΜΕ αλλά και των απλών θεατών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να διχάζονται ως προς την αξία της.

«Είναι μια ταινία για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης όσον αφορά το κλίμα, στην οποία ο Ανταμ προσέδωσε το αίσθημα μιας συγκεκριμένης απειλής, σε μία περίοδο κατά την οποία είμαστε εντελώς αποσπασμένοι από την αλήθεια», ανέφερε από την πλευρά του ο Λεονάρντο ντι Κάπριο, επιφανής ακτιβιστής για το κλίμα εδώ και μία εικοσαετία και ένας εκ των πολλών διασήμων πρωταγωνιστών της ταινίας στην οποία υποδύεται έναν συνεσταλμένο επιστήμονα που προσπαθεί, μαζί με μία διδακτορική φοιτήτριά του (Τζένιφερ Λόρενς), να προειδοποιήσει την ανθρωπότητα για μια επικείμενη απειλή που θα καταστρέψει τη Γη, για έναν κομήτη απειλητικών διαστάσεων που κατευθύνεται με μαθηματική ακρίβεια καταπάνω της.

«Το θέμα είμαι ότι κατακλυζόμαστε από πάρα πολλές ειδήσεις. Οι επιστήμονες του κλίματος προσπαθούν να μεταδώσουν το επείγον της καταστάσεως, αλλά είναι σαν να υποβιβάζονται, καθημερινά, στις τελευταίες σελίδες των εφημερίδων», συμπλήρωσε ο διάσημος ηθοποιός.

Το «Don’t Look Up» είναι γεμάτο από ξεκάθαρες αναφορές στο πρόσφατο παρελθόν, στο παρόν αλλά και στο μέλλον της ανθρωπότητας και θίγει με τρόπο κωμικοτραγικό αναμφίβολα μια σειρά από φλέγοντα ζητήματα: την αμφισβήτηση της επιστήμης αλλά και των γεγονότων, τον καιροσκοπισμό των πολιτικών, την έπαρση και την πλεονεξία των μεγιστάνων της τεχνολογίας και του χρήματος, τον ξεπεσμό της ενημέρωσης, την καχυποψία, την ημιμάθεια και την αδιαφορία των μαζών.

Η «πρόεδρος Ορλίαν» (την υποδύεται η Μέριλ Στριπ) είναι η θηλυκή εκδοχή του Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος κατά τη θητεία του αδιαφόρησε πλήρως για την κλιματική κρίση και διαχειρίστηκε με τον πλέον ακατάλληλο τρόπο την κρίση της πανδημίας. Η πρόεδρος Ορλίαν είναι διεφθαρμένη και την ελέγχει ο «Πίτερ Ισεργουελ» (Μαρκ Ράιλανς) ένας ιδιότυπος βαρόνος της τεχνολογίας και μέγας χορηγός της.

«Υπήρχαν τόσο πολλά πρόσωπα από την πολιτική για να εμπνευστούμε, γιατί άφρονες άνθρωποι τοποθετούνται ξεδιάντροπα σε θέσεις ευθύνης. Ο χαρακτήρας μου θέλει να συσσωρεύσει ισχύ, χρήματα, περισσότερη ισχύ, περισσότερα χρήματα, και μετά να έχει ωραία μαλλιά και ωραία νύχια», σημείωσε η Μέριλ Στριπ.

Σύμφωνα με την 72χρονη κορυφαία αμερικανίδα ηθοποιό, η ανθρωπότητα χρειάζεται επειγόντως ικανούς ηγέτες: «Το οποίο δεν είναι εύκολο. Πρέπει να θυσιάσεις πολλά για να τεθείς στην υπηρεσία της κοινότητας και πρέπει να είναι και η οικογένειά σου διατεθειμένη να το κάνει. Εχουμε ανάγκη από καλούς ανθρώπους σήμερα στον κόσμο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά», πρόσθεσε.

Οσον αφορά την ταινία αυτή καθαυτή, σε πολλούς άρεσε πολύ, ειδικά ως «τέλεια περιγραφή των καιρών μας». Αλλοι ενοχλήθηκαν ιδιαίτερα από τον «ανυπόφορο διδακτισμό» της και από το ότι τα όρια μεταξύ σάτιρας και καταγγελίας είναι διφορούμενα.

Πάντως, αποτελεί γεγονός ότι το «Dont’ Look Up» συζητιέται ιδιαίτερα. Οχι μόνον λόγω του υπέρλαμπρου καστ της ταινίας αλλά και επειδή θέτει επί τάπητος (επιδερμικά σύμφωνα με κάποιους) πολλά διχαστικά ζητήματα, ξεσηκώνοντας τις νεότερες γενιές και αναστατώνοντας τις πιο παλιές.

Αντικειμενικά, το «Don’t Look Up» αποτελεί καταρχάς μια σάτιρα, μια γκροτέσκα παρωδία της πραγματικότητας. Πρόκειται για μια επίκαιρη ταινία που βρίθει από έξυπνες (ή επιτηδευμένες/παρωχημένες υποστηρίζουν αρκετοί) ατάκες. Είναι σίγουρα για γέλια, αλλά είναι και για κλάματα, καθώς αναδεικνύει, άλλοτε χιουμοριστικά και άλλοτε με διδακτισμό, τη φαιδρότητα των καιρών μας, εάν όχι των ανθρώπων εν γένει.

Ωστόσο οι απόψεις των κριτικών όσον αφορά το κατά πόσο πετυχαίνει τον σκοπό της η ταινία διίστανται. Ο Τσαρλς Μπραμέσκο του Guardian κάνει λόγο για «καταστροφή» και κατηγορεί τον Ανταμ Μακ Κέι καταρχάς ότι εξετάζει και παρουσιάζει τα πράγματα αφ’ υψηλού αλλά και ότι βάλλει αδιακρίτως σχεδόν κατά πάντων.

Πιο επιεικής η Μανόλα Ντάργκις των New York Times, παρότι μέμφεται τον Ανταμ Μακ Κέι ότι ολισθαίνει στον «ανόητο σεξισμό», αναπαράγοντας έμφυλα στερεότυπα μέσω του χαρακτήρα που υποδύεται η Μέριλ Στριπ, αναγνωρίζει πως το «Don’t Look Up» εκφράζει μια «σπαρακτική, ανείπωτη αλήθεια: ο ναρκισσισμός των ανθρώπων και όλα όσα έχει επιφέρει, περιλαμβανομένης και της καταστροφής της φύσης, θα αποτελέσει τελικά την καταστροφή μας. Σε τελική ανάλυση, ο Μακ Κέι δεν κάνει κάτι παραπάνω σε αυτήν την ταινία από το να μας επιπλήττει, από την άλλη όμως το αξίζουμε».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News