Τη στιγμή που πληκτρολογούνται αυτές οι γραμμές, στη γνωστή ελληνική πλατφόρμα αγγελιών αυτοκινήτου υπάρχουν 5.072 αυτοκίνητα που κοστίζουν μέχρι €1.000. Στην πρώτη κιόλας σελίδα της σχετικής μηχανής αναζήτησης, βλέπω ένα Passat του ’90, μία Alfa Romeo 155 του ’97, ένα Mazda 323 του ’93 και πάει λέγοντας το σκρολάρισμα.

Οποιος έχει κουράγιο, υπάρουν 221 σελίδες για να χαζέψεις τα πιο φτηνά αυτοκίνητα της αγοράς. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι δεκαπενταετίας και άνω. Επίσης, στις περισσότερες περιπτώσεις, με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα στην πλάτη. Κανονικά, ένα παλιό, ρυπογόνο, ταλαιπωρημένο αυτοκίνητο θα πέρναγε στην αφάνεια. Ενα βήμα πριν το τελικό σκραπ.

Ομως εν μέσω μιας Αμερικής που ‘γινε μπανανία, ενός κορονοϊού που άλλαξε τα δεδομένα και μιας αγοράς που προσπαθεί με μαντικές ικανότητες να κρυφοκοιτάξει προς τα πού θα κάτσει η μπίλια, έρχεται η «Πανδημία Μότορς».

Ετσι εύστοχα αποκάλεσε το Πρακτορείο Reuters τη νέα τάση που εμφανίζεται στα ευρωπαϊκά χωράφια αυτοκινήτου: όλο και περισσότεροι σπεύδουν να αγοράσουν ένα παλιό αυτοκίνητο. Δεν πα να ‘ναι ταλαιπωρημένο, να μην έχει οθόνες αφής και θερμαινόμενα καθίσματα; Κανένα πρόβλημα.

Το νόημα είναι στο να μην αναγκάζεσαι να μπαίνεις σε Μαζικά Μέσα Μεταφοράς και να εκτίθεσαι στη διασπορά της Covid-19. Σε μια αβέβαιη οικονομικά εποχή, η ιδέα ενός φτηνού -ίσως δεύτερου στην οικογένεια- αυτοκινήτου δείχνει ευπρόσδεκτη.

Ηδη σε όλες τις μεγάλες αγορές, τύπου Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία αλλά και σε Δανία, Ελβετία, το γράφημα λέει την αλήθεια: μετά τα πρώτα lockdowns, αποτυπώνεται σαφής αύξηση των πωλήσεων των αυτοκινήτων με αξία μέχρι €3.000. Μάλιστα, μερικά σαπάκια πήραν τα πάνω τους και κοστίζουν, πλέον, περισσότερο. Θέμα προσφοράς και ζήτησης – all time classic.

Ενδεικτικά, ο επικεφαλής της εταιρείας ερευνών IHS λέει ότι «στις μέρες του κορονοϊού, η προτίμηση για αυτοκίνητα δεκαπενταετίας και άνω έχει αντιστραφεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια».

Τι μπορεί να γίνει; Αν το δει κανείς από ψηλά, σαφώς ένας στόλος από παλιοκαιρισμένες, ενδεχομένως συχνά αφρόντιστες λαμαρίνες δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Οχι μόνο αυτονόητα για το περιβάλλον, αλλά και για την ασφάλεια στους δρόμους. Να αναρωτηθώ για το έσχατο: όταν αγοράζεις ένα αμάξι (sic) για €1,000 σιγά μη του βάλεις καινούργια λάστιχα που θα κοστίζουν το 1/5 της αξίας του. Και σιγά μην ελέγξεις το κάθε εξάρτημα. Τι μπορεί να γίνει;

Μάλλον να μπορέσουν οι κυβερνήσεις να εμπνεύσουν -στην πράξη και με αποδείξεις- ότι είναι ασφαλές να χρησιμοποιούνται τα ΜΜΜ. Είναι αναγκαίο. Γιατί αλλιώς, όλο και περισσότερος κόσμος θα αρχίσει να βλέπει το ζήτημα όχι από ψηλά, αλλά μέσα απ’ το φθαρμένο κάθισμα ενός αυτοκινήτου των €1.000. Που, αν θες να ξέρεις τη μαύρη αλήθεια, μπορεί κατά βάθος να ενέχει και μια κρυφή γοητεία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News