Πριν από λίγες ημέρες δέχτηκα αργά το βράδυ ένα απρόσμενο τηλεφώνημα. Στην άλλη άκρη της γραμμής ένας φίλος με τον οποίο τα τελευταία χρόνια είχαμε χαθεί. Μπήκε κατευθείαν στο θέμα και μιλήσαμε για αρκετή ώρα.

Ο Γρηγόρης Μπακλώρης μου ανέλυσε σε βάθος τα όσα ώθησαν εκείνον και την ομάδα του mydimosio.gr -στην οποία συμμετέχει και ο  σκηνοθέτης Στέφανος Σιταράς- να γυρίσουν όλη την Ελλάδα ψάχνοντας για ήρωες. Μιλώντας μαζί του κατάλαβα πολύ γρήγορα ότι πρόκειται για κάτι ενδιαφέρον και πάνω απ’ όλα ανιδιοτελές.

Μέσα από βίντεο και συνεντεύξεις, η ομάδα στοχεύει στο να παρουσιάσει τους αφανείς ήρωες που οι περισσότεροι από εμάς αγνοούμε: τους ήρωες του Δημοσίου.

Το πρώτο επεισόδιο πραγματεύεται τα όσα βίωσε στην πυρκαγιά στο Μάτι ο υπάλληλος πολιτικής προστασίας Μάνος Τσαλιαγκός, ο άνθρωπος που έσωσε την ζωή της Ιρλανδής Ζόε Χόλοχαν και ο επικεφαλής εθελοντών Ραφήνας Πικερμίου Αποστόλης Ασβεστάρης.

Μίλησαν για το μεγάλο πρόβλημα της ασυνεννοησίας μεταξύ υπηρεσιών που τόσο πολύ κόστισε εκείνη την ημέρα. Τους εθελοντές που δεν ήρθαν ποτέ. Και τα αεροπλάνα που δεν βοήθησαν στην επιχείρηση γιατί δεν είχαν… πιστοποίηση!

Πώς ξεκίνησε το συγκεκριμένο εγχείρημα

«Οι ήρωες του Δημοσίου δεν είναι απλά μια ιδέα, μια σειρά σαν όλες τις άλλες», φρόντισε να ξεκαθαρίσει ο Γρηγόρης. «Οταν πρωτοξεκινήσαμε να συζητάμε τι είναι αυτό το οποίο θα προβλημάτιζε τον πολίτη, από τον νεότερο έως τον γηραιότερο, η απάντηση ήταν αυτονόητη. Η παθογένεια και η προκατάληψη για το ελληνικό Δημόσιο κυλάει στις φλέβες μας σαν κακός δαίμονας επί δεκαετίες. Άρα θεωρώ ότι ήταν μονόδρομος να αναδείξουμε την άλλη όψη του νομίσματος, ανθρώπους που θυσιάζονται στον βωμό της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τη σειρά μας και το 1ο επεισόδιο με τα θλιβερά γεγονότα στο Μάτι. Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει τι είχε πει ο νομπελίστας Σολ Μπέλοου»;

-Για να είμαι ειλικρινής, όχι.

«Είχε πει ότι είναι φοίνικας που τρέχει πίσω από εμπρηστές. Ξεκινώντας την αποστολή στο Μάτι δεν αντίκρισα κάποιον φοίνικα παρά μόνον την ίδια τη φύση σε πλήρη αποσύνθεση, σπίτια ερείπια και οι κάτοικοι να ζουν ακόμα το δικό τους δράμα. Είδα ανθρώπους οι οποίοι είχαν καεί, ευάλωτους ψυχικά, να ακολουθούν θεραπείες».

»Οι ήρωες του πρώτου επεισοδίου μίλησαν για όσα συμβαίνουν όταν κλείνουν οι πόρτες. Για τα συναισθήματα, τις εικόνες που χαράζονται μέσα τους, αλλά και για την οργάνωση του κρατικού μηχανισμού σε όλο αυτό. Μιλώντας με αυτούς τους ανθρώπους και κοιτώντας τους βαθιά μέσα στα μάτια νιώθω την ελπίδα ότι κάτι καλό θα ανθίσει. Και έπεται συνέχεια».

-Δηλαδή;

«Η σειρά στα επόμενα επεισόδια θα προβάλλει τους αφανείς ήρωες των ακριτικών νησιών, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι τοπικές κοινωνίες, αλλά και το μείζον θέμα του μεταναστευτικού».

-Πες μου με δύο λόγια τι είναι για σένα ήρωας.

«Προσωπικά θεωρώ ότι ήρωας είναι αυτός ο οποίος, όσο μεγάλο και αν είναι το εμπόδιο, με τη δύναμη της θέλησης το υπερβαίνει και το εξαφανίζει. Ελπίζω μέσα από τη σειρά να εμπνευστούν και να ευαισθητοποιηθούν νέοι άνθρωποι και γιατί όχι να υπάρξουν και ανάμεσα στους ήρωες».

Στην συνέχεια μίλησα με τον σκηνοθέτη Στέφανο Σιταρά και του ζήτησα να μου περιγράψει με δικά του λόγια την εμπειρία του στο Μάτι αλλά και γενικά στα γυρίσματα αυτής της σειράς.

«Με εντυπωσίασε πόσο μόνοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, και πόσο εξουθενωμένοι. Ο πυροσβέστης στο Μάτι δεν έχει εθελοντές, η παιδίατρος στη Σάμο δεν έχει νοσηλευτές, ο μάγειρας στη Λέσβο δεν έχει βοηθούς. «Είμαι μόνος και δεν έρχεται κανείς. Χρειάζομαι άτομα, τώρα!» μας λένε. Έχουν όμως και κάτι άλλο κοινό: είναι όλοι άυπνοι. Με την πρώτη χειραψία το καταλαβαίναμε αμέσως (η αϋπνία δύσκολα κρύβεται). Όχι ότι κανείς τους κρύβει τίποτα: η επιθυμία όλων είναι ξεκάθαρη, και είναι πολύ πιο βαθιά απ’τον ύπνο. Θέλουν να τελειώσουν όλα, και να ξεκουραστούν».

«Είπα στον εαυτό μου ότι μπορεί να μην τους ξέρω, αλλά ξέρω ακριβώς τι θέλουν: θέλουν το σπίτι τους, θέλουν τη ζωή τους πίσω (βέβαια, αυτό δεν είναι να ξέρεις κάποιον – να ξέρεις τι θέλει;) Στο επόμενο επεισόδιο, θα γνωρίσουμε μια παιδίατρο που έχει ξεμείνει στη Σάμο από το Δεκέμβριο του 2018, και κάθε μέρα δουλεύει όχι επειδή θέλει, όχι επειδή πληρώνεται, αλλά επειδή πρέπει».

»Αναρωτιέμαι γιατί ο ηρωισμός αναδύεται μόνο μέσα απ’τις καταστροφές. Έχουμε γνωρίσει τρεις μέχρι τώρα, και θέλω να πω με σιγουριά ότι τους θαυμάζω, όλους (ούτε ο θαυμασμός κρύβεται). Αυτή είναι λοιπόν, γεμάτη θαυμασμό, η ιστορία: Ο πυροσβέστης, η γιατρός, ο μάγειρας, και οι επόμενοι που θα γνωρίσουμε, βρίσκονται μόνοι σε μια καταστροφή, και αποφασίζουν να μείνουν. Μένουν λοιπόν και κάνουν τη δουλειά τους».

»Μετά, η καταστροφή περνάει, και πάνε όλοι από τη διάσωση (που είναι εντυπωσιακή) στην ανόρθωση (που είναι βαρετή). Τότε η πολύ βοήθεια φεύγει και μένουν μόνοι τους. Αλλά συνεχίζουν, και ζουν την κάθε μέρα με την πιο απλή φιλοσοφία: την αντοχή. Εκεί είναι ο ηρωισμός τους».

»Μόλις φύγαμε απ’τον πυροσβέστη, και βάλαμε τις κάμερες στα αυτοκίνητα, ο Αποστόλης, αυτός με το μουστάκι, με ρώτησε που πάω. Του είπα «σπίτι» χωρίς να το σκεφτώ. Και τότε είδα μια έκφραση που δε θα ξεχάσω ποτέ. Όλο το βάρος και όλο το παράπονο μαζί. Ξαναχτίζει σπίτια, κάνει θεαματικές διασώσεις, φροντίζει τους πληγέντες, και σώζει ζωές. Είναι ήρωας. Αλλά δε θέλει άλλο: είναι κουρασμένος, είναι πενήντα, και είναι μόνος. Και θέλει απλά να γυρίσει σπίτι».

Δείτε το βίντεο που ετοίμασε ο Γρηγόρης Μπακλώρης και ο Στέφανος Σιταράς σε συνεργασία με την ομάδα του MyDimosio:

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News