Κάποτε (στο πατρικό μου) ήταν ένα φαγητό που εμφανιζόταν τακτικά στο Κυριακάτικο τραπέζι. Τρώγαμε εναλλάξ, κρέας με πατάτες στον φούρνο ή γιουβέτσι ή φρικασέ ή στιφάδο, και σπανιότερα παστίτσιο. Μάλιστα, το είχα συνδέσει και με τον φούρνο της γειτονιάς.

Του πηγαίναμε το ταψί και το πακετάκι με το ζυμαρικό, χωριστά, για να τα βάλει την ώρα που πρέπει, κριθαράκι χοντρό ήταν ή μακαρόνια και το παίρναμε το μεσημέρι λαχταριστό, γιατί όπως και να το κάνουμε άλλη η γεύση στον ξυλόφουρνο και άλλη στον ηλεκτρικό.

Τέλος πάντων το λαχταρούσα καιρό τώρα και αξιώθηκα επιτέλους να το ξανακάνω. Για την περίσταση παίρνω το μπροστινό μέρος (ποδαράκι με λίγο από λαιμό και παϊδάκια) από το κατσικάκι, ένα κομμάτι κρέατος ιδιαίτερα μαλακό και νόστιμο.

Αυτή τη φορά έβαλα και λίγο βούτυρο στο τσιγάρισμα, όπως προτείνει ο φίλος μου Δημήτρης Παπαζυμούρης, που κάνει πάντα εξαντλητικές και επιστημονικές περιγραφές των συνταγών του, είναι και τρομερός λιχούδης, οπότε η επιτυχία είναι σίγουρη (δείτε εδώ τη συνταγή του για γιουβέτσι με μοσχάρι).

Επίσης στη σάλτσα έβαλα και πράσο, το έχω εφαρμόσει τελευταία, το πράσο πάει παντού μαζί με το ξερό κρεμμύδι, δοκιμάστε το.

Το γιουβέτσι γίνεται φυσικά και στην κατσαρόλα που μπορείτε να ελέγχετε καλύτερα τα υγρά, είναι όμως πανεύκολο και στον φούρνο. Αρκεί η σάλτσα να είναι πολύ πυκνή, το ταψί να καίει και να προσθέτετε 3 μέρη νερού, που πρέπει να είναι βραστό και ένα μέρος κριθαράκι, ώστε να αρχίζει αμέσως ο βρασμός του ζυμαρικού

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News