Όταν τα σταφύλια και τα μήλα έχουν μονοπωλήσει τα blogs και όλοι έχουν αρχίσει να ανεβάζουν συνταγές με μηλόπιτες, μηλομάφινς, μουσταλευριές και μουστοκούλουρα, ομολογώ πως νιώθω λίγο άβολα με τη σημερινή ανάρτησή μου.

Βέβαια τα σύκα αυτά, τα αγόρασα προχθές το Σάββατο από το μανάβη μου και είναι εκπληκτικά. Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχουν ακόμα, δεν μπορώ να τα θεωρήσω εκτός εποχής, έστω κι αν  ημερολογιακά οδεύουμε προς το τέλος του καλοκαιριού.

Θα σας ευγνωμονώ αν τα δοκιμάσετε με τον τρόπο που προτείνω. Δεν υπάρχει πιο εύκολος και πιο νόστιμος τρόπος να φας το σύκο για μένα.

Επειδή είναι όπως έχω χιλιοπεί το αγαπημένο μου φρούτο μακράν, έχω δοκιμάσει τα σύκα σε όλες τις πιθανές τους εκδοχές, με όλους τους τρόπους, σε αλμυρές και γλυκιές συνταγές. Ε, λοιπόν αυτός ο τρόπος είναι μακράν ο καλύτερος και τυγχάνει να είναι και ο πιο εύκολος! Τρία μόνο υλικά δένουν σε έναν αριστουργηματικό συνδυασμό γεύσεων.

Έχω μεγάλη αγάπη στη σκληρή, παγωμένη κουβερτούρα όπου την πετυχαίνω. Από το παγωτό ξυλάκι που τρελαίνομαι να την ακούω να σπάει στο δόντι μέχρι τα vegan παγωτίνια που έφτιαξα τις προάλλες. Αυτή εδώ είναι άλλη μία ευκαιρία να ακούσετε κι εσείς την κουβερτούρα να σπάει (αν έχετε το ίδιο βίτσιο με μένα) και ύστερα να γλυκαθείτε από το μαλακό και δροσερό σύκο.

Τα λόγια μου, όσα και να είναι, δεν μπορεί να είναι αρκετά για να περιγράψουν τον ενθουσιασμό μου –κι ας θεωρηθώ υπερβολική – γι΄αυτό το μικρό γλύκισμα. Είμαι γενικώς ενθουσιώδης τύπος, αλλά πάντα όταν προτείνω συνταγές έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να είμαι ρεαλίστρια και να μιλάω με φειδώ, γιατί αυτό που μπορεί εμένα να με ξετρελαίνει, να είναι η απόλυτη αηδία για κάποιον άλλο. Αλλά σήμερα δεν μπορώ να το ελέγξω αυτό το συναίσθημα του άκρατου ενθουσιασμού που με διακατέχει!

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News