Νομίζετε ότι τσατάλια θα πει «τα νεύρα μου χάλια»; Ναι κι αυτό. Αλλά βασικά είναι υπέροχα πολίτικα κουλούρια σαν φύλλο ή σαν λοξό μάτι (ή σε ότι άλλο σχήμα θέλετε), και η λέξη προέρχεται από το çatal, το πιρούνι στα τουρκικά. Τα λένε και γιαγλίδικα από το Yağ, που σημαίνει λίπος. Τα έχουν τα λιπαρά τους γι’ αυτό και είναι υπέροχα τραγανά και αφράτα ταυτόχρονα.

Τα γαλλικά και τα αγγλικά βουτυρένια μπισκότα είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αλλά όχι σαν τα πολίτικα τσατάλια, που έχουν λιγότερη ζάχαρη, το αλάτι εξισορροπεί τη γλύκα, ενώ το μαυροκούκι και το μαχλέπι τούς δίνει μια ιδιαίτερη γεύση.

Τα είχα ξεχάσει αλλά τις προάλλες κάποιος ανέβασε μια συνταγή για τσατάλια (Çatal Çörek) σε μια ομάδα για την Κωνσταντινούπολη, που παρακολουθώ στο Facebook (γιατί με συγκινούν οι φωτογραφίες τους και οι μαγειρικές τους, και με κάνουν να ονειροπολώ) και ενθουσιάστηκα. Τα έβρισκα σε πολίτικους φούρνους αλλά φεύγοντας από την Αθήνα, τα έχασα και είναι ένα από τα (ελάχιστα) πράγματα, που μου λείπουν. Μετά έγιναν τα νεύρα μου… τσατάλια γιατί έχασα και τη συνταγή.

Κανένα πρόβλημα. Γκουγκλάρισα και αντέγραψα όλες τις συνταγές, που βρήκα on line. Κράτησα από την κάθε μια αυτά που νομίζω ότι αξίζουν (και μου πάνε), μετά έβαλα το δικό μου twist. Για παράδειγμα αντί για σπορέλαιο ή ελαιόλαδο έβαλα σησαμέλαιο, που είναι μια πολύ καλή λιπαρή ουσία και υγιεινή και αντικατέστησα τη ζάχαρη με στέβια (για την ακρίβεια χρησιμοποίησα τη Lamia Stevia, που λέει μεν στη συσκευασία ότι η αναλογία της με τη ζάχαρη είναι 3:1, αλλά νομίζω  ότι είναι 2:1).

Επίσης άλλοι τα κάνουν με γιαούρτι, άλλοι με γάλα και άλλοι με νερό. Εγώ, πάλι, επειδή έβαλα βούτυρο (αντί για βιτάμ ή φυτίνη), προτίμησα το νερό. Και για μεζούρα χρησιμοποίησα ένα μικρό κεσέ από γιαούρτι ΦΑΓΕ.

Ιδού η συνταγή

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News