Περνώντας τα χρόνια αποφασίζεις ότι οι κλασικές αξίες δεν δέχονται συζήτηση. Τις ορίζεις ανάλογα με τις σκέψεις σου και τα βιώματά σου και κάθε φορά τις βάζεις σαν ασπίδα, όταν ο παραλογισμός διαφόρων καταστάσεων παρεισφρύει για να τις αλλάξει.

Οι κλασσικές αξίες του καθενός μας διαφέρουν για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ο καθένας μας είναι διαφορετικός και δεύτερον γιατί τις ορίζουμε σύμφωνα με τη μνήμη μας, τα θέλω και τα πρέπει μας. Τώρα που έχω οίστρο και σας τα λέω όλα αυτά, θα σας αποκαλύψω μια κοινή μας κλασσική αξία που είναι αδιαμφισβήτητη και ξυπνάει στον καθένα μας σκέψεις, κουβέντες ατέρμoνες, τρυφεράδες, ταξίδια, όνειρα, χαμόγελα διάπλατα, απολαύσεις τρελές, σχέδια, φίλους παλιούς, πρώην μα και επόμενους. Αξία ισχυρή σε γεύση και ζωντάνια, η μακαρονάδα.

Ποιος δεν έχει μνήμη από αυτό το πιάτο; Μια μακαρονάδα άσπρη με το βούτυρο μοσχομυριστό και καυτό να πέφτει τσιτσιρίζοντας πάνω στη μυζήθρα και να σου διώχνει κάθε καημό. Μακαρονάδα με σάλτσα κόκκινη και γλυκιά γεμάτη μυρωδικά, να σου αγκαλιάζει τους κάλυκες σαν το πρώτο φιλί που δεν ξέρεις αν είναι απόλαυση ή αμαρτία. Μακαρονάδα καυτερή, γεμάτη χρώματα που σου φέρνει την άνοιξη μπροστά στα μάτια σου. Βλέπεις, γεύεσαι και μαγεύεσαι από σκέψεις εφηβικές με ορμή και τόλμη.

Η μακαρονάδα δεν έχει ηλικία, χρώμα, κόμμα, δεν μπαίνει σε καλούπια. Εχει ταυτότητα δική της και δεν δέχεται διεκδικητές. Είναι μια κυρία του λιμανιού και του σαλονιού, που συμπεριφέρεται αναλόγως και πάντα με επιτυχία. Φίλη, ερωμένη, καλλιτέχνιδα, γλυκιά, τρυφερή, παθιασμένη, λιτή, αριστοκρατική ακόμα και όταν είναι «μπλουμ».

Σήμερα το άρθρο δεν έχει ιστορία, έχει μακαρονάδα…

Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News