Ήρθι ού Λάζαρους βαβά

του κου’φνάκι μ’ θέλει αυγά

η τσιπούλα μ΄κουκουσούλεις

τα χεράκια μ΄πενταρούλεις

Στην πατρίδα μου, από την Πέμπτη, προπαραμονή του Λαζάρου, τα κορίτσια με τη βοήθεια των μανάδων τους ετοίμαζαν καλαθάκια ανθοστολισμένα με διάφορα εποχιακά λουλούδια και το πρωί της Παρασκευής, σε ομάδες, τραγουδούσαν από σπίτι σε σπίτι τα πολυάριθμα τραγούδια του Λαζάρου – απόσπασμα αυτό που παραθέτω από πάνω με την τοπική ντοπιολαλιά.

Τα τραγούδια πολλά, ανάλογα με την οικογένεια, και τα φιλέματα ανάλογα με τις δυνατότητες της οικογένειας, ήταν αυγά, καρύδια ή μικρό χρηματικό ποσό. Όλα αυτά είναι χαραγμένα στη μνήμη μου από την παιδική ηλικία. Δυστυχώς, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τα παιδιά στο χωριό ελάχιστα και το έθιμο σταμάτησε. Η Όλγα έχει υπέροχες αναρτήσεις με εξαιρετικό υλικό κειμένων και εικόνων για το συγκεκριμένο έθιμο και, επειδή τα μέρη μας γειτνιάζουν, κάθε φορά που τα διαβάζω συγκινούμαι φέρνοντας στο μυαλό μου εκείνες τις εικόνες. Μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ, εδώ και εδώ – μη τα χάσετε.

Με όλα αυτές τις μνήμες θέλησα φέτος να υλοποιήσω μια επιθυμία χρόνων, να φτιάξω τα Λαζαράκια, κάτι που δεν το θυμάμαι στα μέρη μου αλλά σαν ιδέα μου άρεσε πολύ. Τα Λαζαράκια ή Λαζαρίνες είναι μοσχομυριστά ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπου, τα συναντάμε περισσότερο σε νησιωτικές περιοχές της πατρίδας μας, ακόμη και σήμερα προσφερόταν δε στα κορίτσια που έλεγαν τα κάλαντα.

Με αυτά τα υπέροχα ανθρωπάκια σας αφήνω κι εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο Πάσχα.

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News