Βήμα πρώτο: Αν τη δείτε με απόλυτες συμμετρίες, τέλειες καμπύλες, σχισμές καλοσχηματισμένες σαν από μολύβι γυρίστε της την πλάτη. Θα ναι άγευστη, με σκληρή καρδιά και πρασινωπό περιεχόμενο. Δεύτερο βήμα: μυρίστε την, η μύτη δε λέει ποτέ ψέμματα. Τρίτο βήμα: ψηλαφίστε την – να ναι σφικτή κι όχι σκληρή, εύσαρκη και χυμώδης. .  Στη ντομάτα ισχύει απόλυτος κανόνας: η ασχημότερη κερδίζει. Ας είναι ξεχειλωμένη, ας εχει καρούμπαλα ας ειναι στραβοχυμένη η μία, μικρή η άλλη, αλλoσούμπαλη η τρίτη. Ένα πράγμα μονο σημαίνουν: ότι δεν εχουν προκύψει από εργαστήριο και βιομηχανία.

Οι καλύτερες ομορφάσχημες προορίζονται για τη σαλάτα. Εξαίρετο λάδι και καλό αλάτι αρκούν για να κάνουν την σταχτοπούτα πριγκίπισσα. Πόσο μάλλον άν αρχίσουν τα μπιζού: φρέσκια ρίγανη ή βασιλικός, κρεμμυδάκι και κάπαρη, κρίταμος είναι τα πετράδια του στέμματος της βασίλισσας, δεν σώζουν όμως ποτέ μια άγευστη κούκλα στην όψη και πανούκλα στην κόψη διεκδικήτρια του θερινού θρόνου.

Και σήμερα τι; Σήμερα η απόλυτη καλοκαιρινή μακαρονάδα, με ωμή και ασπαίρουσα τη κόκκινη πριγκίπισσα.

Crudaiola, η βασίλισσα του θέρους
Μοιάζει τόσο απλή σα κεραυνοβόλος έρωτας, τουτέστιν τα υλικά και το momentum έχουν το πάνω χέρι: εν προκειμένω λίγες ντομάτες, ελαιόλαδο, 1-2 σκόρδα, βασιλικό φρέσκο από τη γλάστρα, αλάτι και πιπέρι. Βυθίζω τις ντομάτες για μισό λεπτό σε καυτό νερό ώστε να ξεφλουδιστούν πανεύκολα. Τις κόβω κυβάκια κρατώντας όσο ζουμί προκύψει (ένα μπολ κάτω από τα χέρια μου είναι απαραίτητο). Εκεί μέσα τις ρίχνω μαζί με το λιωμένο σκόρδο, 3-4 κουταλιές καλό λάδι, αλάτι και πιπέρι. Ψιλοκόβω με τα δάχτυλα καλύτερα τον βασιλικό, τον ρίχνω κι αυτόν στην παρέα. Ανακατεύω καλά.  Αυτό όλο κι όλο είναι η σάλτσα που θα στεφανώσει τα σπαγγέτι. Όση ώρα βράζει το νερό και στη συνέχεια το ζυμαρικό, τα υλικά της ωμής σάλτσας δένουν μεταξύ τους .

Άπαξ και τα μακαρόνια είναι έτοιμα- ζωντανά και ουχί πλαδαρά- (φυλάμε καλού κακού πάντα μισό ποτηράκι από το νερό όπου έβρασαν, τα ρίχνω σε βαθιά σουπιέρα (1-2 κουταλιές από το νεράκι για να μην κολλάνε) και τα στολίζω με την ωμή σάλτσα. Λίγα φυλλαράκια βασιλικό για το ντεκόρ και τρεις στροφές από το μύλο του πιπεριού.
Όσο για το τυρί, οι επαίοντες συστήνουν να αποφύγουμε παρμεζάνες κλπ… Πλην όμως κουταλίτσες από την ξινομυζήθρα που μας έφεραν πολύτιμο πεσκέσι από την Πάρο ή και κομματάκια φέτα ακόμα, μόνο ικανοποίηση θα προσδώσουν.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News