Είναι μια από τις καλύτερές μου μακαρονάδες. Το λέω και το εννοώ. Τόσες αντιθέσεις σε ένα πιάτο με τα υλικά να είναι ξεκάθαρα και ευδιάκριτα ανάμεσα στα σχεδόν «τραγανά» μακαρόνια -αφού μου αρέσουν al dente όσο δεν πάει- δεν βρίσκεις.

Προτείνω, αν βρείτε, να χρησιμοποιήσετε λευκές φλάσκες μελιτζάνες γιατί η φήμη, που έχουν ότι είναι πιο γλυκιές από τις κοινές, επιβεβαιώνεται.

Στη μελιτζάνα και στη μπάμια απεχθάνομαι τα σπόρια, σε σημείο που αν τα συναντήσω, σταματάω να τρώω. Η χαρά μου, λοιπόν, ήταν τεράστια όταν τεμάχισα τις μικροσκοπικές αυτές μελιτζάνες και διαπίστωσα πως δεν έχουν ούτε ένα σποράκι.

Η γλύκα τους όταν τηγανίστηκαν δεν περιγράφεται. Και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αλμυρή και πικάντικη κάπαρη.

Ο βασιλικός –άρχοντας καλοκαιρινός- ολοζώντανος μέσα στο πιάτο, δίνει το άρωμα και την απαράμιλλη γεύση του. Λίγα υλικά αλλά εξαιρετικά δεμένα μεταξύ τους φτιάχνουν ένα εξαιρετικό πιάτο ζυμαρικών. Αν θέλετε πασπαλίζετε προαιρετικά με τριμμένο κεφαλοτύρι, αλλιώς λίγο φρεσκοτριμμένο κεφαλοτύρι αρκεί.

Δείτε τη συνταγή εδώ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News