Χορεύτρια με «δονούμενη κοιλιά» –τουτέστιν «με τις πατσές έξω»– με κρεμασμένα τα κρέατα στα μπράτσα της και με ό,τι άλλο άσχημο φέρνει μαζί του το αναπόφευκτο γήρας γίνεται;

Γίνεται, εφ’ όσον δεν μιλάμε για ελληνικό σκυλάδικο της δεκαετίας του ’80 αλλά για τη βενετσιάνικη Μπιενάλε Χορού, για έναν θεσμό δηλαδή που υπηρετεί την πρωτοπορία με «άφθονη δόση ειρωνείας», με αυτοσαρκασμό και με άλλες τέτοιες επινοήσεις οι οποίες έχουν μεν απαλλαγεί από ταμπού, ωστόσο έχουν επιβαρυνθεί από… χαλάρωση.

«Ενα διπλοσάγονο μπορεί να γίνει ποίηση» λένε οι χορευτές που υπηρετούν τη συγκεκριμένη απόληξη του μεταμοντερνισμού – και αναμφιβόλως έχουν δίκιο, αφού η ποίηση μπορεί να μπαινοβγαίνει στο στόμα του οιουδήποτε και δήθεν με την κάθε ευκαιρία, ωστόσο παραμένει… ποίηση, δεν είναι παραστατική τέχνη σαν τη δική τους.

Κατόπιν αυτών, στην Biennale Danza 2020 (με διάρκεια από τις 13 Οκτωβρίου μέχρι και τις 25 Οκτωβρίου) θα ξεδιπλωθεί ένα πρότζεκτ που έχει σαν στόχο του εμάς, αφού εμείς πρέπει να εμπεδώσουμε «έναν καινούργιο τρόπο κατανόησης του χορού» όπως εύστοχα η Corriere della Sera περιέγραψε το πνεύμα της εκδήλωσης.

Ας πούμε αντίο στη νιότη και στις τέλειες αναλογίες της, συνεχίζει η ιταλική εφημερίδα –μάλλον πανηγυρίζουσα–, αφού στην κάποτε θεατρική και νυν τουριστική πόλη των δόγηδων γίνεται επανάσταση στους αισθητικούς κώδικες και στις συμβάσεις μίας τέχνης που κατά παράδοσιν τρέφεται από το κάλλος του νεανικού σώματος, από τις τέλειες αναλογίες του. Πάνε αυτά, οι καιροί έχουν αλλάξει.

Την εκδήλωση ανοίγει η βραβευμένη ισπανίδα χορεύτρια και χορογράφος Μαρία Λα Ριμπότ, η οποία «δεν φοβάται να δείξει το λεπτό σώμα της» των 58 Μαΐων γυμνό επί σκηνής.

Τη διαχρονική «διαφορετικότητα» υπηρετεί και η καναδέζα χορογράφος Μαρί Σουινάρ, ωστόσο τη χαριστική βολή στο κατεστημένο βλέμμα του θεατή δίνει η Τορινέζα Σίλβια Γκριμπάουντι που πάλεψε με τα αντιδραστικά στερεότυπα.

Στη χορογραφία της «Τρεις Χαριτες» τα αρσενικά και τα θηλυκά αλλάζουν ρόλους, και η ίδια αναρωτιέται: «Τι είναι χάρη, τι είναι ομορφιά; Δημιουργήσαμε αποχρώσεις μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού. Ετσι υπάρχει ρευστότητα, κάτι που μας επιτρέπει να βγούμε από τα κλουβιά της ταυτότητας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News