Το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου αναμένεται να απολογηθούν τελικά οι επτά συλληφθέντες για την υπόθεση του γηροκομείου-κολαστήριο στα Χανιά.

Οι κατηγορούμενοι είχαν οδηγηθεί την Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου ενώπιον των δικαστικών Αρχών και μετά την απαγγελία των κατηγοριών σε βάρος τους είχαν πάρει προθεσμία προκειμένου να απολογηθούν σήμερα, Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου, τέσσερις από αυτούς και το Σάββατο οι υπόλοιποι τρεις. Ωστόσο, σύμφωνα με τους συνηγόρους υπεράσπισης, όλοι θα οδηγηθούν ενώπιον του ανακριτή αύριο.

Για την υπόθεση έχουν συλληφθεί η 67χρονη ιδιοκτήτρια της μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων, η 43χρονη κόρη της και συνδιαχειρίστρια, ένας 50χρονος γενικός γιατρός-υπεύθυνος της μονάδας, ένας 70χρονος ψυχίατρος, δύο νοσηλεύτριες 44 και 47 ετών και ένας 42χρονος νοσηλευτής.

Κατηγορούνται για τα κατά περίπτωση αδικήματα της συγκρότησης και ένταξης σε εγκληματική οργάνωση, ανθρωποκτονίας, απάτης, νόμου «περί προϋποθέσεων ίδρυσης και λειτουργίας Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων», πλαστογραφίας και περιπτώσεων χορηγήσεων και χρήσεων ψευδών ιατρικών πιστοποιητικών, έκθεσης από την οποία προήλθε θάνατος και παράβασης καθήκοντος.

Οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται οι επτά συλληφθέντες αφορούν το χρονικό διάστημα από 5 Μαΐου 2009 έως 5 Μαΐου 2021. Στη δικογραφία που σχηματίσθηκε εμπλέκονται, εκτός από τους συλληφθέντες, ακόμη 29 άτομα.

Τα όσα περιγράφει για τη μαρτυρική περίοδο που πέρασε στο γηροκομείο (περίπου τρεις μήνες) ένας από τους ηλικιωμένους που πρόλαβε να βγει ζωντανός, συγκλονίζουν.

«Ξύλο, έτρωγα πολύ ξύλο. Στον πισινό. Πονούσα και φώναζα. Μου έκαναν ενέσεις χωρίς λόγο. Με χτυπούσαν αλύπητα», ξεκινά τη σοκαριστική περιγραφή του στο neakriti ο Χρήστος Δερμιτζάκης, που παρά τα όσα υπέστη ως τρόφιμος της μονάδας, κατάφερε να επιβιώσει.

Στην «Αγία Σκέπη» εισήχθη λόγω προβλήματος υγείας της συζύγου του που έπρεπε να υποβληθεί σε εγχείρηση σε νοσοκομείο του Ηρακλείου.

«Ελένη, έλα να με πάρεις, γιατί θα πεθάνω εδώ μέσα. Ελένη, πάρε τους τηλέφωνο. Λερώθηκα και δεν έρχονται να με αλλάξουν. Υποσέντονα δεν είχαν. Κοιμόμουν πάνω σε χοντρό νάιλον σαν αυτό που σκεπάζουμε τα ξύλα της σόμπας», έλεγε από τις πρώτες τηλεφωνικές επικοινωνίες του με τη σύζυγό του.

Εκείνη τηλεφωνούσε στη διεύθυνση της μονάδας και τους παρακαλούσε να φροντίσουν τον άνθρωπό της.

«Σε κάμποση ώρα, με έπαιρνε πάλι. Ελένη, με δέσανε. Ρωτούσα: Γιατί δέσατε τον άντρα μου; Μου απαντούσαν πως τον έδεναν για να μη γλιστρήσει από την καρέκλα».

«Δίπλα στην είσοδο με είχαν κάτσει και με είχαν δέσει για να μην κουνιέμαι. Στον χώρο που μας έκαναν μπάνιο, ήταν στοίβα οι πετσέτες από προηγούμενους ασθενείς, βρεγμένες. Λέω, ρε παιδιά, με αυτές θα σκουπιστώ; Αν σου αρέσει, μου έλεγαν. Αν δε σου αρέσει, τα παράπονα σου στη διευθύνουσα», διηγείται ο κ. Χρήστος.

«Ετρωγα κρεμμύδια από την πείνα μου. Και όταν τους έλεγα ότι πεινάω, μου απαντούσαν “αυτά είναι, δεν έχουμε άλλο”. Για πρωινό, μας έφερναν σκέτο τσάι ή γάλα και μας έπιανε κόψιμο. Τέτοια πείνα δεν είχα ζήσει ξανά», περιγράφει.

Χαρακτηριστικό του υποσιτισμού του το γεγονός πως όταν μπήκε στη μονάδα ήταν 90 κιλά και όταν επέστρεψε τελικά στο σπίτι του, είχε μείνει πενήντα.

Οταν πια η σύζυγός του τον επισκέφθηκε –αφού είχε κάνει την επέμβαση– διαπίστωσε την απάνθρωπη μεταχείριση, όχι μόνο προς τον άνδρα της, αλλά και τους άλλους ηλικιωμένους.

«Του έφεραν να φάει άθλιες φακές μέσα σε ένα μικρό μπολάκι, σαν αυτό που ταΐζω τα γατιά, και μισό αυγό! Οταν ρώτησα πού είναι το άλλο μισό αυγό, μου είπαν ότι θα το δώσουν σε άλλο τρόφιμο. Ευτυχώς, βρέθηκε εκεί μέσα κάποιος που πουλούσε κουλούρια και τυρόπιτες και όταν του έδωσα να φάει, έτρωγε σαν λιμαγμένος»!

«Εκεί μέσα είναι κολαστήριο, δεν είναι ίδρυμα. Οταν κατεβαίναμε στο υπόγειο για μπάνιο, έβλεπες τα φέρετρα, στη σειρά. Λέω, ρε παιδιά, τι συμβαίνει; Πέθανε ο ένας, πέθανε ο άλλος, τι γίνεται;» ρωτούσε ο Χρήστος Δερμιτζάκης και φοβόταν πως ερχόταν η δική του σειρά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News