Είναι το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξάγεται στην ανατολική Ευρώπη. Το πρώτο που θα «πατήσει» σε δύο ηπείρους, αφού το Αικατερίνενμπουργκ και το Σότσι ανήκουν στο ασιατικό τμήμα της Ρωσίας. Το πρώτο με την τεχνολογία Video Assistant Referee στην υπηρεσία των διαιτητών (παρακάτω ένα πολύ κατατοπιστικό βιντεάκι για το VAR).

Θα είναι και το πρώτο, έπειτα από αρκετές τετραετίες, χωρίς ξεκάθαρο φαβορί. Το 21ο Μουντιάλ που αρχίζει σήμερα (Πέμπτη) στις 18:00, με την οικοδέσποινα Ρωσία να φιλοξενεί τη Σαουδική Αραβία, προσφέρεται για ευφάνταστα σενάρια.

Εως τις 15 Ιουλίου θα παρακολουθήσουμε 64 αγώνες σε 11 πόλεις και 12 γήπεδα-αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, που η κατασκευή ή ανακατασκευή τους κόστισε δέκα δισεκατομμύρια ευρώ. Θα δούμε 32 εθνικές ομάδες και 736 τοπ ποδοσφαιριστές από 310 συλλόγους σε 55 χώρες. Σύμφωνα με το CIES, το ποδοσφαιρικό παρατηρητήριο που συνεργάζεται με τη FIFA, η συνολική αξία των παικτών που συμμετέχουν σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ανέρχεται σε 12,6 δισ. ευρώ. Ολη η καλή κοινωνία του ποδοσφαίρου θα είναι εκεί. Ή, σχεδόν όλη.

Θα μας λείψει η Ιταλία, τετράκις Πρωταθλήτρια Κόσμου. Ο τεράστιος «Τζίτζι» Μπουφόν. Η Ολλανδία, που το 2014 είχε φτάσει μέχρι τους ημιτελικούς. Θα μας λείψουν και κάποιοι «αστέρες» που, περιέργως, δεν χώρεσαν στις ομάδες τους: ο Λιρόι Σανέ, της Μάντσεστερ Σίτι, που «κόπηκε» από τον Γιόαχιμ Λεβ, ο Μάουρο Ικάρντι που έκανε εξαιρετική σεζόν με την Ιντερ, όμως ο Χόρχε Σαμπάολι δεν τον πήρε στην 23αδα της Αργεντινής, ο Βραζιλιάνος Νταβίντ Λουίζ, ο Βέλγος Ράντζα Ναϊνγκολάν… Ευτυχώς, πρόλαβε ο Μο Σάλαχ. Ενα από τα τέσσερα πέντε μεγαλύτερα brand-name αυτού του τουρνουά. Δύσκολα θα φτάσει πολύ μακριά με την Αίγυπτο, όμως τα 47 γκολ του, εφέτος (σε όλες τις διοργανώσεις), με τη φανέλα της Λίβερπουλ έχουν φουντώσει την περιέργεια για το τι μπορεί να πετύχει αυτός ο καταπληκτικός παίκτης σε μια μέτρια ομάδα και χωρίς την καθοδήγηση του Γίργκεν Κλοπ.

Ο Λιονέλ Μέσι είναι, ασφαλώς, το πρώτο όνομα στη μαρκίζα. Οχι μόνον επειδή είναι αυτός που είναι, αλλά και γιατί «χρωστάει» στον ποδοσφαιρικό κόσμο έναν άθλο με τη φανέλα της χώρας του, σαν τους πολλούς που έχει να επιδείξει ως παίκτης της Μπαρτσελόνα. Εάν ο «Λέο» σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα κλείσει μια για πάντα τη συζήτηση για το ποιος είναι ο κορυφαίος παίκτης της εποχής μας. Θα πάρει την έκτη του «Χρυσή Μπάλα» και… τη ρεβάνς από τον «αιώνιο» επικριτή του, Ντιέγκο Μαραντόνα. Εάν αποτύχει, πιθανότατα δεν θα τον ξαναδούμε με τα χρώματα της εθνικής Αργεντινής.

Ο μεγάλος του αντίπαλος, Κριστιάνο Ρονάλντο, βρίσκεται ενώπιον μιας ιστορικής πρόκλησης, από ‘κείνες που τον εξιτάρουν. Θα το βλέπει στον ύπνο του, πως οδηγεί την Πορτογαλία στην κορυφή του κόσμου, έχοντας κατακτήσει και το Euro πριν από δυο χρόνια, αλλά και τα δυο Champions League που μεσολάβησαν. Κι όλα αυτά, ενώ αναζητεί την ομάδα που θα τον ξανακάνει τον καλύτερα αμειβόμενο αθλητή σε όλα τα σπορ.

Ο Νεϊμάρ καλείται να αποδείξει ότι δικαίως κατέχει το ρεκόρ της ακριβότερης μετεγγραφής όλων των εποχών, και η αποστολή του μοιάζει πιο εύκολη από εκείνη των διάσημων συναδέλφων του. Γιατί όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι η Βραζιλία των δυο τελευταίων ετών «δεν παίζεται». Είναι σαφώς ανώτερη, και από την Πορτογαλία, και από την Αργεντινή. Το προνόμιο των εξαιρετικών συμπαικτών φαίνεται να έχει και ο Αντουάν Γκριεζμάν, το «Χρυσό Παπούτσι» του πιο πρόσφατου Euro, ο οποίος αυτό το καλοκαίρι αναμένεται να πρωταγωνιστήσει σε μια ηχηρή μετεγγραφή.

Αλήθεια, αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ποιος θα το πάρει; Πριν από 12 χρόνια είχαμε τον Πολ, το χταπόδι, που τα είχε μαντέψει όλα. Αλλά ο Πολ πέθανε, όπως και τα υπόλοιπα ζώα – προφήτες που εμφανίστηκαν. Τώρα υπάρχει ο Αχιλλέας, ο γάτος, όμως έχει προβλέψει μόνον ότι απόψε η Ρωσία θα νικήσει τη Σαουδική Αραβία. Μας υποχρέωσε… Εάν πιστέψουμε τα κομπιούτερ της Goldman Sachs, της UBS Group και άλλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών, τα γκραν φαβορί είναι η Βραζιλία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ισπανία. Μαζί με την Αργεντινή, αυτή είναι η πεντάδα με τις μεγαλύτερες πιθανότητες. Αυτό λέει η ποδοσφαιρική λογική.

Η Γερμανία, η κάτοχος του τίτλου, διαθέτει παίκτες με προσωπικότητα, πολύ καλό προπονητή (Λεβ), ταλέντο και εμπειρία, ψυχραιμία και πείσμα. Είναι πολύ ισορροπημένη ομάδα. Καλή στο παιχνίδι κατοχής αλλά και στις αντεπιθέσεις, γερή στην άμυνα, αποτελεσματική στις στατικές φάσεις. Με τη γνωστή γερμανική αντοχή, όταν οι ανάσες λιγοστεύουν.

Η Βραζιλία δεν έχει καμία σχέση με εκείνη της «εφτάρας» από τους Γερμανούς, που μετά το Μουντιάλ του 2014 «πάτωσε» και στο Κόπα Αμέρικα του 2016. Ο 57χρονος Τίτε, που διαδέχτηκε τον Ντούνγκα στον πάγκο της, μέσα σε δυο χρόνια δημιούργησε μια «ευρωπαϊκή» ομάδα, ρεαλιστική και πειθαρχημένη. Παίζοντας σε ευρωπαϊκούς συλλόγους, οι βραζιλιάνοι διεθνείς έμαθαν να μην είναι αφελείς. Επιπλέον, ο Τίτε τους επιτρέπει να αυτοσχεδιάζουν, ιδίως στην επίθεση. Αυτή η έκδοσή της είναι, ίσως, καλύτερη και από εκείνη του 2002, που είχε κατακτήσει το χρυσό αγαλματίδιο για τελευταία φορά.

Η Γαλλία, πέρα από τον τρομερό Γκριεζμάν, έχει πολλούς χαρισματικούς παίκτες – και την πιο προικισμένη νέα γενιά στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο (Εμπαπέ, Ντεμπελέ, Πογκμπά, Μεντί, Ουμτιτί, Βαράν, Τολισό). Ο ενθουσιασμός ισοσκελίζει, κάπως, την έλλειψη εμπειρίας. Ο προπονητής Ντιντιέ Ντεσάν, μεγάλη δόξα του παρελθόντος, εμπνέει σεβασμό και πειθαρχία. Εάν τα πρώτα ματς της δώσουν αυτοπεποίθηση, είναι πολύ πιθανό να τη δούμε στον Τελικό.

Η Ισπανία, έπειτα από τις τελευταίες εξελίξεις και την αιφνιδιαστική απόλυση του προπονητή της, Χουλέν Λοπετέγκι, έχασε την ηρεμία της. Αρα, και πόντους στην κλίμακα των πιθανοτήτων. Πλέον, αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο. Εστω κι αν ο Ισκο είναι, πια, το μεγάλο της «αστέρι», το βάρος πέφτει, πια, στους παλιούς: στον Ράμος, τον Πικέ και, ιδίως, τον Αντρές Ινιέστα. Ολος ο κόσμος περιμένει με ανυπομονησία να δει τι μπορεί να κάνει αυτός ο «χλωμός μάγος», που στα 34 του θα δώσει τις τελευταίες του παραστάσεις σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Πάντως, η Ισπανία διαθέτει ένα πληρέστατο ρόστερ -μείγμα ταλέντου και εμπειρίας- και το αυτοματοποιημένο της παιχνίδι πολύ δύσκολα αντιμετωπίζεται. Ενα πρόβλημα υπάρχει μόνο: η δυσκολία στο γκολ.

Η Αργεντινή κρέμεται από τα… κέφια του Μέσι. Εκτός από τον κορυφαίο, έχει κι άλλους παίκτες αξίας, όμως τα τελευταία χρόνια κανένας προπονητής δεν κατάφερε να τους κάνει ομάδα. Θα το κατορθώσει ο Χόρχε Σαμπάολι, που την ανέλαβε πριν από ένα χρόνο; Εχει πολλά χρόνια να ενθουσιάσει με το παιχνίδι της. Δεν το έκανε ούτε το 2014, αν και έφτασε στον Τελικό, και στη Ρωσία προκρίθηκε την τελευταία στιγμή. Αλλά, ακόμη και στα χειρότερά της, την «αλμπισελέστε» δεν μπορείς να την ξεγράψεις.

Η τελευταία ομάδα που κέρδισε το Μουντιάλ στη χώρα της ήταν η Γαλλία το 1998. Ολοι συμφωνούν ότι η Ρωσία, που στις 18:00 ανοίγει την αυλαία της διοργάνωσης με αντίπαλο τη Σαουδική Αραβία (ΕΡΤ1), δεν έχει καμία ελπίδα. Ούτε να το σκέπτεται… Ευτυχώς γι’ αυτήν, ο (εύκολος) όμιλος στον οποίο κληρώθηκε, ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες να γίνει μόλις η δεύτερη οικοδέσποινα (μετά τη Νότιο Αφρική το 2010) που δεν θα προκριθεί στη δεύτερη φάση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News