Με ουκ ολίγες κενές θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) αρχίζει τις εργασίες του στις 18 Οκτωβρίου το 19ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Στην ΚΕ θα έπρεπε να υπάρχουν 376 μέλη, αλλά στην καταμέτρηση λείπουν καμιά τριανταριά πρόσωπα. Είναι αυτοί που στη διάρκεια της πενταετούς πρώτης θητείας του Σι Τζινπίνγκ πλήρωσαν τον πόλεμο που έχει ανοίξει ο κινέζος πρόεδρος κατά της διαφθοράς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι την τελευταία εβδομάδα άλλα 12 ανώτατα στελέχη συνελήφθησαν ή απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους. Ετσι με σημαντικά κενά στις γραμμές του ξεκινά το συνέδριο του Κόμματος, αλλά δεν είναι πολλοί αυτοί που αμφιβάλουν ότι θα καλυφθούν με ανθρώπους του προέδρου.

Ολα ή σχεδόν όλα είναι προαποφασισμένα. Η νέα νομενκλατούρα, η πολιτική γραμμή για την επόμενη πενταετία και η περαιτέρω ενίσχυση των εξουσιών του Σι, του πιο ισχυρού ηγέτη από την εποχή του Μάο. Το μεγάλο ερώτημα είναι τι σκοπεύει να κάνει μετά το συνέδριο ο Σι. Οι περισσότεροι ειδικοί κατά τον Guardian προβλέπουν ότι ο κινέζος πρόεδρος θα συνεχίσει την σκληρή πολιτική του στο εσωτερικό και την επιθετική τακτική του στα εξωτερικά ζητήματα: η Κίνα θα συνεχίσει να προβάλλει τις διεκδικήσεις της στη Νότια Σινική Θάλασσα και το Πεκίνο θα εξακολουθήσει να αυτοπαρουσιάζεται ως ο παγκόσμιος πρωταθλητής της παγκοσμιοποίησης. Λίγοι είναι οι αισιόδοξοι που εκτιμούν ότι ο Σι αφού θα έχει διασφαλίσει την εξουσία του, ίσως στο εξής αποδειχτεί ένας σημαντικός οικονομικός και πολιτικός μεταρρυθμιστής.

Καθώς κλείνει η αυλαία της πρώτης πενταετίας του κινέζου προέδρου στην εξουσία – και λίγο προτού ανοίξει για την επόμενη – δεν υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για τη δύναμή του εντός της Κίνας και του Κόμματος. Ο Τζεφ Γουάσερστρομ του Πανεπιστημίου του Καλιφόρνια, ειδικός στην κινεζική πολιτική, όταν ρωτήθηκε πρόσφατα από το CNN να αναφέρει τους πέντε πιο ισχυρούς Κινέζους σήμερα, απάντησε χαριτολογώντας: «Σι, Σι, Σι, Σι και Σι».

Ο κινέζος πρόεδρος αναμένεται στο 19ο συνέδριο να ενισχύσει ακόμα περισσότερο τη θέση του συγκεντρώνοντας και άλλες εξουσίες και προωθώντας σε θέσεις-κλειδιά άτομα της απόλυτης εμπιστοσύνης του. Επίσης δεν φαίνεται πιθανόν να ορίσει «διάδοχό» του, στέλνοντας έτσι μήνυμα ότι σκοπεύει να παραμείνει στην ηγεσία για μία τρίτη ή και για τέταρτη πενταετία. Σύμφωνα με την παράδοση του ΚΚΚ το νούμερο δύο του κόμματος, ο επόμενος ηγέτης της χώρας, «λαμβάνει το χρίσμα» πέντε χρόνια πριν από την ανάληψη της ηγεσίας. Ο ίδιος ο Σι εμφανίστηκε ως ο επόμενος πρόεδρος στο 17ο Συνέδριο το 2007. Αλλά κάτι τέτοιο σήμερα δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Ορισμένοι ειδικοί εκτιμούν ότι ο Σι στο συνέδριο σκοπεύει να προωθήσει και ένα νέο κεφάλαιο στην ιδεολογία του Κόμματος. Κάτι τέτοιο θα τον έθετε αυτόματα στην ίδια σειρά με τον Μάο και θα ήταν ένα ακόμα σημάδι ότι σκοπεύει να παραμείνει στην ηγεσία για πολύ καιρό ακόμα. «Αντί να είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων, θα είναι απλώς ο πρώτος», σχολιάζει στον Guardian ένας ειδικός.

Δεν είναι εύκολες ημέρες για τους πολιτικούς αντιφρονούντες. Καθώς η κινεζική πρωτεύουσα βρίσκεται σε έναν πρωτοφανή αστυνομικό κλοιό ασφαλείας, πολλοί γνωστοί αντιφρονούντες έλαβαν διαταγή να φύγουν από το Πεκίνο για όσο διάστημα διαρκεί το συνέδριο. Παράλληλα αστυνομία και μυστικές υπηρεσίες βρίσκονται σε συναγερμό παρακολουθώντας κάθε ύποπτο «ταραχοποιό» που θα τολμούσε να διαταράξει την ηρεμία των συνέδρων. Ακόμα και μετριοπαθείς ακτιβιστές έχουν λάβει «οδηγίες» να μην δίνουν αυτές τις ημέρες συνεντεύξεις σε ξένους δημοσιογράφους.

Ο νέος Τιμονιέρης

Αλλά ποιος είναι και πώς έφτασε στα υψηλότερα αξιώματα της κινεζικής ιεραρχίας ο Σι Τζινπίνγκ, ο άνθρωπος που σήμερα φιλοδοξεί να γίνει ο πιο ισχυρός ηγέτης του πλανήτη. Η Corriere della Sera επιχειρεί να σκιαγραφήσει τον κινέζο ηγέτη υπογραμμίζοντας τις σημαντικότερες στιγμές της κομματικής σταδιοδρομίας του.

«Μετεκπαίδευση»στην εξορία

Οταν ακόμα ήταν 15 ετών, ένας «μορφωμένος νέος», αναγκάστηκε να ταξιδέψει στην ενδοχώρα μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους νεαρούς Κινέζους, για «επανεκπαίδευση» από τους φτωχούς αγρότες, κατά τις οδηγίες της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο. Οι βαλίτσες του νεαρού Σι ήταν γεμάτες βιβλία και τόσο βαριές που οι φτωχοί χωρικοί νόμιζαν ότι μέσα έκρυβε θησαυρούς. Και κατά κάποιο τρόπο ήταν έτσι. Ο εκκολαπτόμενος αξιωματούχος διάβαζε με πάθος τις νύχτες αφού πρώτα την ημέρα καθάριζε τις κοπριές: από Βίκτωρ Ουγκώ ως Χέμινγουεϊ και τρεις φορές στη σειρά – πώς άλλως; – το Κεφάλαιο του  Μαρξ.

Ο «κόκκινος πρίγκιπας»

Ο πατέρας του Σι ήταν συναγωνιστής του προέδρου Μάο. Ανήκε στην πρώτη γενιά στελεχών και ανέβηκε τα σκαλιά της ιεραρχίας ως τη δεκαετία του ’60 όταν, όπως και πολλοί άλλοι σύντροφοι του Μεγάλου Τιμονιέρη, έπεσε σε δυσμένεια, εξορίστηκε και φυλακίστηκε για μεγάλα διαστήματα. Επανήλθε και αποκαταστάθηκε μετά το 1975. Ο νεαρός Σι με την επιστροφή του στο Πεκίνο αντί να απολαύσει τις δυνατότητες που του προσέφερε η κινεζική πρωτεύουσα, ρίχτηκε στην αναζήτηση πολιτικής δύναμης που θεωρούσε ότι του ανήκε. Και σιγά-σιγά ανέβηκε στα σκαλιά της κομματικής ιεραρχίας.

Ο κυνηγός των «τίγρεων»

Υπό την ηγεσία του, η μάχη κατά της διαφθοράς οδήγησε εκτός κόμματος τα τελευταία πέντε χρόνια 1,34 εκατομμύρια χαμηλόβαθμους γραφειοκράτες («μύγες που πρέπει να λιώσουμε» τους αποκαλεί ο κινέζος πρόεδρος), αλλά και 280 αξιωματούχους και υπουργούς («τίγρεις που πρέπει να κυνηγήσουμε» κατά τον Σι). Οι φωτογραφίες πολλών καρατομημένων «κοσμούν» μία μεγάλη έκθεση στο Πεκίνο που εξυμνεί τις επιτυχίες του «συντρόφου προέδρου».

Ο εθνικιστής διοικητής

Στον Σι αρέσει να φωτογραφίζεται με στολή παραλλαγής ανάμεσα στους στρατιώτες. Σκοπός του είναι να εκσυγχρονίσει τον Λαϊκό Στρατό ώστε να γίνει μία δύναμη ικανή «να πολεμήσει και να κερδίσει κάθε μοντέρνο πόλεμο». Στα πλαίσια της νέας πιο επεμβατικής εξωτερικής πολιτικής του Πεκίνου έθεσε στη διάθεση του ΟΗΕ 8.000 κινέζους στρατιώτες για να ενταχθούν στους κυανόκρανους.

«Οραματιστής» ηγέτης

Τελευταία, βοηθούμενος και από την αστάθεια της Αμερικής του Τραμπ ανακοίνωσε στο Νταβός το σχέδιό του για μία νέα παγκοσμιοποίηση. Δημιούργησε τον «Νέο Δρόμο του Μεταξιού», για να ενισχύσει το εξωτερικό εμπόριο και δεν διστάζει να περιγράφει τα σχέδιά του χρησιμοποιώντας εκλεπτυσμένες μεταφορές όπως: «σε καιρούς καταιγίδων δεν χρειάζεται να καταφεύγουμε στο λιμάνι του προστατευτισμού, αλλά να πλέουμε στην ανοιχτή θάλασσα της παγκοσμιοποίησης». Του αρέσει επίσης να χρησιμοποιεί εκφράσεις Δυτικών κλασικών συγγραφέων από τον Δάντη ως τον Σαίξπηρ.

Πρόεδρος των πάντων

Ο Σι αυτά τα χρόνια μάζεψε καμιά δωδεκαριά αξιώματα. Κάποια από αυτά δημιουργήθηκαν ειδικά για αυτόν με πομπώδης τίτλους, όπως επικεφαλής της «ομάδας για την εις βάθος κατανόηση των μεταρρυθμίσεων». Εχει λάβει επίσης τον τίτλο «χεξίν» που σημαίνει «κεντρικός πυρήνας και καρδιά» του Κόμματος και τον τίτλο «λινγκξιού» – τον οποίο κατείχε μόνο ο Μάο και αναφέρεται στο πνευματικό μεγαλείο του ηγέτη. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς την καθημερινή προπαγάνδα, που για να φέρει τον «ηγέτη» πιο κοντά στον λαό χρησιμοποιεί την έκφραση «Xi Dada» δηλαδή «θείος Σι» συνοδευόμενη από εικόνες του προέδρου ενώ γεύεται φτηνά νουντλς σε λαϊκές ταβέρνες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News