Ηταν γύρω στις 11.30 το πρωί όταν μια ομάδα ατόμων από την τότε Ανατολική Γερμανία παραμέρισαν τον φράχτη που ορθωνόταν μπροστά τους, στα σύνορα με τη Δυτική Γερμανία, και αίφνης βρέθηκαν από την άλλη πλευρά.

Ο αντισυνταγματάρχης Χάραλντ Γιέγκερ, διοικητής εκείνη την περίοδο στο κλασικό Checkpoint, αποφάσισε πως δεν ήταν προετοιμασμένος να ριψοκινδυνεύσει τις ζωές των στρατιωτών του, αλλά και τη δική του. Αμέσως έδωσε εντολή στους στρατιώτες να σταματήσουν τον έλεγχο των διαβατηρίων και να αφήσουν το αφηνιασμένο πλήθος να πάει όπου επιθυμεί. Το πλήθος, όντως, γνώριζε πού ήθελε να πάει.

Αίφνης, από όλες τις μεριές εμφανίστηκε πλήθος κόσμου να συρρέει στο φυλάκιο και να δρασκελίζει τον ριγμένο φράχτη. Αυτό που προ ολίγων ημέρων θα μπορούσε να αποτελέσει και τη θρυαλλίδα σοβαρών επεισοδίων ή να τερματίσει με βίαιο τρόπο τη ζωή του «επαναστάτη», εκείνη τη στιγμή αναδείχθηκε μια ιστορική στιγμή ελευθερίας.

Ο Γερμανός ιστορικός, Φρέντερικ Τέιλορ, περιγράφει στο βιβλίο «Τhe Berlin Wall: Α World Divided» τις στιγμές που οδήγησαν στην πτώση του Τείχους χρησιμοποιώντας ιστορικές πηγές, αρχειακό υλικό και προσωπικές εμπειρίες.

Όπως αναφέρει, η αρχική έξαψη από τη στιγμή της ελευθερίας έδωσε τη θέση της σε ένα ξέφρενο πάρτι. Μέχρι τα μεσάνυχτα της 9^ης Νοεμβρίου του 1989, όλα τα σημεία ελέγχου είχαν καταληφθεί από κόσμο και φυσικά ήταν ανοιχτά για όλους. Και από τις δύο μεριές της διαιρεμένης χώρας ερχόταν κόσμος για να πάρει μέρος στη γιορτή. Τα συναισθήματα ήταν συγκεχυμένα: από την πρόδηλη απορία έως το γλέντι με τη βοήθεια του αλκοόλ. Το γέλιο έδινε χώρο στο κλάμα και η συστολή στις ανυπόκριτες αγκαλιές.

Είκοσι λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, σύσσωμος ο στρατός της Ανατολικής Γερμανίας είχε τεθεί σε κατάσταση ετοιμότητας. Ωστόσο, ούτε ένας στρατιώτης δεν έλαβε εκείνο το βράδυ κάποια εντολής από ανώτερό του. Άπαντες, περίπου 12.000 στρατιώτες, έμειναν αδρανείς στους στρατώνες τους περιμένοντας κάποιος να τους πει τι να κάνουν. Κανείς δεν τους είπε.

Μεταξύ μια και δύο το πρωί, κόσμος από την Ανατολική και τη Δυτική Γερμανία ανανέωσε το… ραντεβού του μπροστά στην Πύλη του Βρανδεμβούργου. Ορισμένοι, μέσα στην παραζάλη των στιγμών, όταν έφτασαν διαπίστωσαν ότι φορούσαν ακόμη τις πιτζάμες τους. Ούτε που τους ένοιαξε το τσουχτερό κρύο του Νοεμβρίου.

Χιλιάδες κόσμου άρχισε να περπατάει στην Pariser Platz, μια κομψή περιοχή η οποία για 30 χρόνια ήταν περίκλειστη από συρματοπλέγματα, τσιμεντόλιθους και παγίδες. Μια κλασική no man’s land που όποιος προσπαθούσε να τη διασχίσει έθετε τη ζωή του σε άμεσο κίνδυνο. Εκείνη τη νύχτα κόσμος αναρριχήθηκε στο Τείχος και άρχισε να φωνάζει και να χορεύει.

Ο Γιέγκερ σημειώνει πως το Τείχος της Ντροπής έπεσε μέσα σε ένα βράδυ. Όπως ακριβώς συνέβη και με τη δημιουργία του. Ήταν 13 Αυγούστου 1961, όταν οι Βερολινέζοι ξύπνησαν και διαπίστωσαν ότι η πόλη τους είχε χωριστεί στα δύο. Η Ιστορία αναμετράται με τα παράδοξά της.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News