Κάτι συμβαίνει στα μπανλιέ. Κάτι που οι πολιτικοί, απορροφημένοι στην προεκλογική τους εκστρατεία, δείχνουν να υποτιμούν. Οι μελετητές του φαινομένου, όμως, προειδοποιούν: Η Γαλλία μπορεί να ξαναζήσει τις «μέρες του ‘05» όταν η βία που ξέσπασε στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού και άλλων πόλεων έκαναν το Μέγαρο των Ηλυσίων να φοβάται τα χειρότερα – οι Βερσαλλίες έχουν αφήσει τελικά το δικό τους τραύμα.

Αυτή τη φορά όλα ξεκίνησαν από έναν απλό αστυνομικό έλεγχο. Είναι άγνωστο πώς κατέληξε ο ένας αστυνομικός να κατηγορείται για βιασμό και τρεις συνάδελφοί του για πρόκληση σοβαρής σωματικής βλάβης, ενώ το θύμα, ο 22χρονος Τεό Λ., νοσηλεύεται με «ρήξη σφιγκτήρα» και «διάμηκες τραύμα στον πρωκτικό σωλήνα». Ο 22χρονος κακοποιήθηκε σεξουαλικά με το αστυνομικό κλομπ. Ο ίδιος λέει εσκεμμένα, η αστυνομία λέει ότι δεν υπήρχε πρόθεση. Ψιλά γράμματα. Εδώ και σχεδόν δυο εβδομάδες, τα επεισόδια στα μπανλιέ είναι καθημερινά. Συνήθως τις νύχτες που φωτίζονται από αυτοκίνητα και κάδους που φλέγονται.

Τα επεισόδια δεν λένε να σταματήσουν αλλά η απόδοση ευθυνών έχει ήδη αρχίσει. Και οι περισσότεροι, γράφει ο Guardian, επιρρίπτουν αυτές τις ευθύνες στους πολιτικούς, οι οποίοι δεν κατάφεραν μετά το χάος του 2005 να σβήσουν εντελώς τη φωτιά στα υποβαθμισμένα προάστια και τώρα το φάντασμα μιας γενικότερης αναταραχής πλανάται και πάλι πάνω από τη Γαλλία. «Η ουσία παραμένει η ίδια – βρίσκεται στην υποτιθέμενη κακή πρόθεση της αστυνομίας. Ιδιο είναι και το κλίμα, και το γενικότερο πλαίσιο και οι περιοχές και οι πρωταγωνιστές» σημειώνει στη Figaro ο αναλυτής Σεμπαστιάν Ροσέ.

Ο πρόεδρος Ολάντ έκανε έκκληση πριν από λίγες ημέρες για ηρεμία. Αλλά μάλλον είναι πολύ ζεν για να ακουστεί. Κι έπειτα, όλοι οι άλλοι έχουν εκλογές.

Φωτό: Νοέμβριος 2005. Ενα καμένο αυτοκίνητο από τα εκατοντάδες που πυρπολήθηκαν στο προάστιο Κλισι σου Μπουα, του Παρίσίου (Photo by Pascal Le Segretain/Getty Images/Ideal Images)

«Ο αθλητισμός είναι ταλέντο, θυσία, αλλά και θέαμα. Πρέπει να δίνεις χαρά στον κόσμο και όχι μόνο με το χρονόμετρο». Είναι η φιλοσοφία του Γιουσέιν Μπολτ του πιο γρήγορου ανθρώπου στον κόσμο, ο οποίος στο τέλος της χρονιάς θα σταματήσει να κάνει αυτό που δεν έχει κανείς άλλος όπως αυτός: να τρέχει.

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου του Λονδίνου θα είναι ο τελευταίος αγώνας, όπως είπε ο ίδιος στη Repubblica, μετά τον τέταρτο θρίαμβό του στο μίτινγκ του Laureus. Συγχαρητήρια, αλλά ποιος θα πάρει τη θέση του όταν αποσυρθεί; «Τους διαδόχους μου τους βλέπω κάπως χαλαρούς. Νομίζω ότι δύσκολα θα τραβήξουν την προσοχή. Εγώ τους το έχω πει: “Εάν θέλετε να πάρετε τη θέση μου πρέπει να προσπαθήσετε περισσότερο. Χρειάζεται κάτι παραπάνω”».

Κι ο ίδιος τι θα κάνει αφού κρεμάσει τα παπούτσια του; «Δεν θα ήταν άσχημα να μείνω στον χώρο του αθλητισμού, αλλά δεν νομίζω να γίνω προπονητής. Θα μπορούσα να παίξω ποδόσφαιρο, ίσως στην Αγγλία. Θα ήθελα να κάνω μια δοκιμή για να δω πόσο αξίζω, τους βλέπω να παίζουν και καμιά φορά λέω στον εαυτό μου “δεν θα ήσουν κακός”. Φυσικά θα μου λείψει ο στίβος, είναι μοναδικός, καθαρή μαγεία».

Ο πρωταθλητισμός είναι ταλέντο, θυσία, θέαμα. Αλλά και αυτοπεποίθηση.

Φωτό: Πρέπει να ξέρεις να ξεσηκώνεις και τα πλήθη… Πηγή: Reuters/Hamish Blair

Ο μεγιστάνας που σχεδιάζει να στείλει εθελοντές στον Αρη, που έχει κάνει σημαία του την ηλεκτροκίνηση και που ανέβασε στο Διαδίκτυο, δωρεάν, τα σχέδια ενός τρένου που θα ταξιδεύει με 1.200 χιλιόμετρα την ώρα, απευθύνει τώρα μια χάι τεκ προειδοποίηση: «Ο άνθρωπος πρέπει να μεταμορφωθεί σε cyborg εάν θέλει να επιβιώσει από τις αλλαγές του μέλλοντος» είπε σε συνέδριο στο Ντουμπάι που αναμετέδωσε το CNBC.

Τι εννοεί ο Ελον Μασκ; Οτι μόνο εάν μπορέσουμε να συνδυάσουμε τα χαρακτηριστικά μας με τις ιδιότητες της τεχνητής ευφυΐας, εάν γίνουμε δηλαδή εν μέρει βιολογικά και εν μέρει βιονικά όντα, θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της νέας, σούπερ τεχνολογικής εποχής που ανατέλλει. Και πώς θα γίνουμε βιονικοί; Τοποθετώντας στον οργανισμό μας ένα είδος τεχνητού εγκεφάλου, περίπου μια κόπια του δικού μας, οι οποίοι θα συνδέονται μεταξύ τους.

Κάπως έτσι το φαντάζεται τουλάχιστον ο επικεφαλής της Tesla και του Space X. Και το φαντάζεται έτσι διότι πιστεύει ότι πρέπει να αυξήσουμε την ταχύτητά μας στην επικοινωνία – ένας υπολογιστής μπορεί πλέον να επικοινωνήσει με την ταχύτητα του ενός δισεκατομμυρίου bit το δευτερόλεπτο, ενώ ο άνθρωπος, με το κινητό, δεν ξεπερνά τα 10 bit το δευτερόλεπτο.

Ο Δαρβίνος το είχε πει: δεν επιβιώνει ο πιο δυνατός, αλλά αυτός που ξέρει να προσαρμόζεται. Αλλά που να φανταστεί ότι το επόμενο στάδιο της εξέλιξης θα είναι η επιστημονική φαντασία.

Φωτό: Δηλαδή μια μέρα θα μοιάζουμε κάπως έτσι; Πηγή: renderthat.de

Ηταν μόλις 22 χρονών ο καλός στρατιώτης Ουάνγκ Κι όταν τον έστειλαν στο μέτωπο του σκληρότατου σινο-ινδικού πολέμου το 1962. Λίγες εβδομάδες μετά το τέλος της σύγκρουσης, είχε την ατυχία να χάσει τους συντρόφους του από τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό και – κυρίως – να χάσει τον δρόμο για το σπίτι. Πήρε τον λάθος δρόμο, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο κι έπειτα από λίγο βρέθηκε σε ένα αστυνομικό τμήμα όπου και τον συνέλαβαν.

Κι ύστερα; Υστερα έπρεπε να περάσουν 55 ολόκληρα χρόνια για λάβει τέλος η περιπέτειά του. Ο καλός στρατιώτης επέστρεψε προχθές στην οικογένειά του αφού πρώτα είχε κατηγορηθεί για κατασκοπεία και είχε καταδικαστεί σε επτά χρόνια κάθειρξη πριν αφεθεί το 1969 ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Τότε τον οδήγησαν σε ένα χωριό της κεντρικής Ινδίας, δηλαδή χιλιάδες χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Κίνα, αφαιρώντας του έγγραφα και διαβατήριο. Σ’ αυτό το χωριό, το οποίο βρίσκεται τέσσερις ώρες με το αυτοκίνητο από το πιο κοντινό αεροδρόμιο, έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της εξορίας του.

Και θα συνέχιζε να ζει εκεί, με την οικογένεια που είχε κάνει πια στην Ινδία, εάν δεν τον ανακάλυπτε μια δημοσιογραφική ομάδα του BBC. Στη συνέχεια τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Οι ινδικές αρχές τον προμήθευσαν με διαβατήριο και ο καλός στρατιώτης γύρισε επιτέλους στην πατρίδα του. Σύμφωνα με την India Today, αυτός που τον υποδέχθηκε με δάκρυα στα μάτια ήταν ο 82χρονος αδελφός του. Ο 77χρονος πια Ουάνγκ Κι επέστρεψε στο χωριό του όπου τον περίμενε ένα καινούργιο σπίτι. Και πολλές αναμνήσεις.

Φωτό: «Δεν τον αναγνωρίζω, έχουν περάσει πολλά χρόνια» θα έλεγε ο αδελφός του στην πρώτη τους τηλεφωνική συνομιλία. Πηγή: BBC