Oταν ακούς τη λέξη «Μανάρα» σκέφτεσαι κάτι σέξι. Αν είσαι φιλότεχνος σκέφτεσαι τις ολοζώντανες ερωτικές φιγούρες του μεγάλου ιταλού κομίστα. Αν δεν έχεις έχεις ακούσει ποτέ το όνομα Μίλο Μανάρα σκέφτεσαι την ελληνική αργκό λέξη, την από λίγο έως πολύ χυδαία, που εκφέρεται πάντα με λιγωμένη φωνή και απευθύνεται σε μία πάρα πολύ σέξι γυναίκα.

«Από τότε που πέθανε ο Ούγκο Πρατ [σ.σ. Ο κομίστας δημιουργός του Κόρτο Μαλτέζε 1927-95)], ο καλύτερος φίλος μου είναι ο Τανίνο Λιμπερατόρε (σ.σ. 1953-), ο Μιχαήλ Αγγελος των κόμικς, ο ετεροθαλής αδερφός του Αντρέα Πατσιέντσα [σ.σ. θρυλικός ιταλός κομίστας (1956-88). Πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης]. Αλλά στ’ αλήθεια, δεν συναντάω και πολύ κόσμο πια. Καμιά φορά πάω μια βόλτα στα φεστιβάλ και, βασικά, πηγαίνω για να ξαναδω τους παλιούς φίλους.

»Ο Ούγκο Πρατ καλλιεργούσε την εσωτερική ελευθερία του σε τέτοιο βαθμό, τόσο υψηλό, ενίοτε ακόμη και καταστροφικό.

»Είναι σαν απών πατέρας, άφησε πίσω του κενό. Αλλά μου δίδαξε να είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ στη δουλειά μου».

Η αλήθεια είναι πως ο Ούγκο Πρατ υπήρξε ο πρώτος μεγάλος συνεργάτης του Μίλο Μανάρα, τη δεκαετία του 1980. Μαζί δημιούργησαν το «Ινδιάνικο καλοκαίρι» (1983) και  το «El Gaucho» (1991).

Άλλος πάντως μεγάλος συνεργάτης του υπήρξε και ο Φρεντερίνο Φελίνι με τον οποίο εξέδωσαν το «Voyage à Tulum» (1986) και το «Le Voyage de G. Mastorna dit Fernet» (1992).

Δείγματα από αυτές αλλά και από πολλές άλλες δουλειές του Μίλο Μανάρα, εκτίθενται αυτόν τον καιρό στη Ρώμη, στη ρετροσκεπτίβα με τίτλο «MACROMANARA – Tutto ricominciò con un’estate romana» (Όλα άρχισαν με ένα ρωμαϊκό καλοκαίρι).

Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του φεστιβάλ κόμικς ArFestival το οποίο έγινε τον περασμένο Μάιο. Η έκθεση «MACROMANARA» συνεχίζεται και μετά τη λήξη του φεστιβάλ και θα διαρκέσει ως τις 6 Ιουλίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News