Το 2014 η δρ. Μόνικα Γκαλιάνο μαζί με τους συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας θέλησαν να διαπιστώσουν αν μπορούν να επιδράσουν στη συμπεριφορά ενός φυτού και να την αλλάξουν.

Οπως επισημαίνει η Τζοάνα Κλάιν στους Τhe New York Times, η ομάδα επέλεξε τη μιμόζα την αισχυντηλή (mimosa pudica) η οποία όταν την ακουμπήσει κάποιος συστρέφει και μαζεύει τα φύλλα της για να προφυλαχθεί από το φυσικό αυτό ερέθισμα.

Τα υπό δοκιμασία φυτά ρίχτηκαν (τοποθετημένα μέσα στις γλάστρες τους) από ύψος 15 εκατοστών πάνω σε αφρώδες ελαστικό ώστε να αντιδράσουν με το χαρακτηριστικό αυτόν τρόπο και όντως το έκαναν.

Αφού όμως η διαδικασία εκείνη επαναλήφθηκε μερικές φορές, τα φυτά έπαψαν να αντιδρούν. Ακόμη και μετά παρέλευση ενός μήνα κατά τον οποίο δεν τα ενόχλησαν, τα φυτά «θυμήθηκαν» πως το πέσιμο πάνω στο αφρώδες ελαστικό δεν ήταν επικίνδυνο γι΄ αυτά και συνέχισαν να μην αντιδρούν.

Η δρ. Γκαλιάνο, που τώρα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας, συμπέρανε από την έκβαση του πειράματος πως τα φυτά μπορούν να «διδαχθούν» μακροπρόθεσμες συμπεριφορές οι οποίες διαμορφώνονται από τις αναμνήσεις τους.

Εκτός όμως από το να «θυμούνται», τα φυτά μπορούν και να «ξεχνούν». Οπως σημειώνει σε μια σχετική δημοσίευσή του ο μοριακός βιολόγος, Πήτερ Κρισπ, που διδάσκει φυτολογία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας, η μιμόζα «ξεχνά» να συστρέψει και να μαζέψει τα φύλλα της όταν αντιληφθεί πως το ερέθισμα δεν πρόκειται να της κάνει κακό.

Και το πιο εντυπωσιακό από όλα: ο δρ. Κρισπ εξηγεί πως η φυσική αυτή επιλογή της λήθης από τη μιμόζα την αισχυντηλή της επιτρέπει απλά, απλούστατα, να αποταμιεύει ενέργεια!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News