Ποιος είναι σήμερα ο Κώστας Λαλιώτης; Ή μάλλον τι κάνει σήμερα και τι μπορεί να θέλει ο Κώστας Λαλιώτης;

Για τους νεώτερους, ίσως θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο Λαλιώτης είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς υπουργούς της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ: Είναι αυτός που αναδιαπραγματεύτηκε την σύμβαση για το αεροδρόμιο («Ελ. Βενιζέλος»), που υπό την δική του διοικητική ευθύνη το έργο κατασκευάστηκε χωρίς καθυστερήσεις και λειτούργησε άψογα παρά τα αρχικά προβλήματα ολίγων ημερών το 2001 και που επί των ημερών του στην θέση του υπουργού Δημοσίων Εργων κατασκευάστηκαν και λειτούργησαν το Μετρό, η Αττική Οδός και στην ουσία και η γέφυρα Ρίο – Αντίρριο (έστω και αν την εγκαινίασε ο Γιώργος Σουφλιάς). Η Αριστερά τότε μιλούσε για διαπλοκή και όλα αυτά τα γνωστά. Ομως, αφενός, όποιος έλεγε τότε αυτά θα πρέπει να τα αποδείξει και, αφετέρου, κάποιοι από εκείνους που τα έλεγαν αυτά, σήμερα συνδιαλέγονται μαζί του…

Τι κάνει σήμερα αυτή η φιγούρα που μοιραία καταλαμβάνει μία σημαντική θέση στην μυθολογία του ΠΑΣΟΚ; Εδώ αρχίζουν τα πράγματα να περιπλέκονται. Και η απάντηση έχει διάφορα σκέλη. Ο Λαλιώτης σήμερα κατ’ αρχάς δεν έχει κανέναν επίσημο ρόλο και θέση. Kαταλαμβάνει ένα γραφείο στην Χαριλάου Τρικούπη, έχει πάντα κοντά του την γραμματέα-συνεργάτη Τζούλια, κάνει αναλύσεις και αναπτύσσει θεωρίες… Τα τελευταία χρόνια και αφότου το ΠΑΣΟΚ περιέπεσε στην δίνη που το οδήγησε από το 40%+ κάτω από την βάση του 10%, κατελάμβανε ένα γραφείο ως σύμβουλος στην έδρα του εκδοτικού οργανισμού Λιβάνη και προσπαθούσε να πείσει ότι διαθέτει επιρροή στις διαδικασίες και συζητήσεις για το μέλλον της Κεντροαριστεράς. Γνώριζε τα πάντα για τους ΠΑΣΟΚους που κατέφυγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, και πίστευε ότι ελέγχει την κατάσταση. Μην ξεχνούμε ότι ο ίδιος ο Ηλίας Λιβάνης ήταν υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως δεν θα έπρεπε να ξεχνούμε και τι βιβλία εξέδωσε: από αυτό του Δημήτρη Κουφοντίνα έως εκείνο της Δήμητρας Λιάνη (Παπανδρέου)…

Το τι θέλει ο Λαλιώτης άρχισε να απασχολεί κυρίως τον Τύπο και πολύ λιγότερο τους πολίτες της χώρας τις τελευταίες ημέρες. Αρχικώς με την αποκάλυψη αυτού που όλοι όσοι δεν βαριούνταν να ασχολούνται γνώριζαν τα τελευταία χρόνια: ο πάλαι ποτέ στενός συνεργάτης του Ανδρέα είχε εδώ και καιρό ένα όραμα και μία θεωρία: ότι το ξεπουπουλιασμένο ΠΑΣΟΚ έχει μία ελπίδα ανάκαμψης (έως και νεκρανάστασης…) αν συμπλεύσει με τον ΣΥΡΙΖΑ, τραβήξει διαχωριστικές γραμμές με τη «Δεξιά» και πείσει ότι επιστρέφει στις ρίζες του. Η κλασική θεωρία της εισπήδησης, ή μάλλον της αντι-εισπήδησης, όπως δεν θα δίσταζε να πει ο ίδιος ο Λαλιώτης.

Δεν συζητήθηκαν όλα αυτά στην τυχαία συνάντηση με τον Χρήστο Σπίρτζη, στην ταβέρνα κάτω από την Ακρόπολη που είχε περιγραφεί στα ΝΕΑ, είχαν προηγηθεί άλλες πολύ πιο συγκεκριμένες συζητήσεις. Ποιες είναι όμως οι ρίζες του ΠΑΣΟΚ και πού εφάπτονται με την σημερινή πραγματικότητα; Είναι το μοναδικό επιβιώσαν σύστημα του κόμματος, υπό τον θολό τίτλο «Οι Γεννηματικοί», με το οποίο επέλεξε να συνεργαστεί αυτή την φορά ο πρώην υπουργός;

Κατά την θεωρία αυτή, την οποία ο Λαλιώτης μπορεί να αναπτύσσει στα καφενεία και τις ταβέρνες με τις ώρες, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα φθείρεται τόσο το ΠΑΣΟΚ θα ξαναβρίσκει την ισχύ του, θα προσελκύει τους απογοητευμένους πολιτευτές και ψηφοφόρους του και θα ξαναγίνει ένας ισχυρός πόλος του πολιτικού συστήματος. Ονειρα απατηλά, όπως αποδεκνύεται στην κάλπη, στις δημοσκοπήσεις και στα καφενεία τα τελευταία χρόνια.

Στο σχήμα αυτό, η άποψη υπέρ της καθαρής διαχωριστικής γραμμής από την τακτική, πρακτική και αισθητική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκφράζεται από τον Βαγγέλη Βενιζέλο δεν έχει θέση. Γι’ αυτό και οι πληροφορίες που φέρουν τον Λαλιώτη να εισηγείται στην Φώφη Γεννηματά την διαγραφή του Βενιζέλου, έπειτα από την διαφοροποίηση του πρώην προέδρου από την τακτική προσέγγισης της Χαριλάου Τρικούπη με την Κουμουνδούρου και την Ηρώδου Αττικού, όπως εκδηλώθηκε με την ψήφιση της «τροπολογίας Παππά» μετά το φιάσκο με τις τηλεοπτικές άδειες, είναι βάσιμες. Το ότι τις διέψευσε, όπως είχε διαψεύσει και την ύπαρξη μίας διαδικασίας προσέγγισης του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει καμία σημασία. Ο Λαλιώτης διαψεύδει πάντοτε τα πάντα. Και τουλάχιστον κάποιοι άλλοι κοντά στην Φώφη αντιλαμβάνονται τι δώρο θα προσέφερε το ΠΑΣΟΚ στον Βενιζέλο αν τον διέγραφε.

Υπό αυτούς τους όρους, όσοι ακόμη επιμένουν να αναρωτιούνται «τι θέλει ο Λαλιώτης;», μπορεί και να έχουν μία πολύ απλή απάντηση μπροστά στα μάτια τους: θέλει να ασχολούμαστε μαζί του. Μέχρις ενός σημείου το έχει καταφέρει, αν και είναι πολύ αμφίβολο ότι αυτό θα έχει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα στην πολιτική ζωή και τις τύχες της χώρας.

Και πάντως, η απάντηση που ίσως αιφνιδιάσει τους περισσότερους είναι αυτό που μεταφέρουν όσοι συνομιλούν μαζί του. Ο Λαλιώτης πιστεύει ακόμη ότι το ΠΑΣΟΚ είναι τμήμα της Αριστεράς… Ναι, αυτό πιστεύει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News