Ασχοληθείτε με το ποδόσφαιρο και θα μάθετε πολλά για πράγματα έξω από αυτό για όσα συμβαίνουν μέσα στην Ελλάδα. Παράδοξο αλλά αληθινό. Όταν πριν μήνες γράψαμε ότι ο κύριος Σωκράτης του Ολυμπιακού είναι πανί με πανί δεν το είδαμε σα κάποια οικονομική στήλη από το ποδόσφαιρο το είχαμε μυριστεί. Και όταν λέγεται ότι ο κ. Μαρινάκης που διαδέχθηκε τον κ. Κόκκαλη ψήνεται να κατέβει για δήμαρχος στον Πειραιά με τη Νέα Δημοκρατία και αυτό κάτι έχει σχέση με το μπάσιμό του τώρα στον Ολυμπιακό. Γιατί λοιπόν τη Δευτέρα, την ημέρα που η MIG παρουσίαζε το ενημερωτικό σημείωμα προς τους μετόχους της για τον «θρίαμβο» της Vivartia, θυγατρικής της MIG, με δραστηριότητα κυρίως στα γαλακτοκομικά προϊόντα και 10η πλέον σε κεφαλαιοποίηση με χρηματιστηριακή αξία 1.65 δις, μεγαλύτερη δηλαδή από της Motor Oil των Βαρδινογιάννηδων, ο κ. Βγενόπουλος είχε μυαλό να βγει στο Sport-FM να μιλήσει επί μιάμιση ώρα περίπου; Το ποδόσφαιρο δίνει ασύλληπτα μεγαλύτερη δημοσιότητα.

Και ενώ σήμερα στη Vivartia κάτι λίγες οικονομικές σελίδες της αφιερώνουν χώρο, για τη «μεσημεριανάδικη», όπως εξελίχθηκε, μάχη γύρω από τη διοίκηση του Παναθηναϊκού, με τα λόγια και στα λόγια, μεταξύ Βαρδινογιάννη, που έσπευσε να πάρει το λόγο αμέσως μετά για πρώτη φορά στα χρονικά του ραδιοφώνου, και του Νικόλα Πατέρα τρίτου στη σειρά, δεκάδες σελίδες τους είναι αφιερωμένες σήμερα και από το σοβαρό και από τον λιγότερο σοβαρό Τύπο. Για τη δημοσιότητα έγιναν όλα αφού θα μπορούσαν να μιλήσουν και στο τηλέφωνο μεταξύ τους αλλά τώρα πια δεν αντέχουν καν να ακούν ο ένας τον άλλον. Θα μπορούσαν επίσης να ορίσουν συνάντηση για να πλακωθούν μεταξύ τους, όπως κάνουν οι οπαδοί των ομάδων. Έτσι μόνο με τα σλιπάκια και πάλι θα βλέπαμε λιγότερα από όσα μας αποκάλυψαν με τα λόγια τους. Ότι κάποιος καθάρισε και η διαιτησία σέβεται πλέον την ομάδα βάζοντας λεφτά από την τσέπη του που δεν φαίνονται σε κανένα λογαριασμό, ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν για το πώς πουλιέται μια επιχείρηση, για το ότι κάποιος που λέει ότι θέλει να αγοράσει δεν έχει μια αφού είναι απλά διαχειριστής χρημάτων που ανήκουν σε άλλους. Ε ρε πού πέσαμε, θα πρέπει να σκέφτονται οι οπαδοί και να προσκυνούν μόνο την πράσινη φανέλα.

Βγενό,-Πατέρας εναντίον «Τζίγκερ» ήταν ο αγώνας. Και κατάφεραν να χάσουν και οι τρεις την εκτίμηση των ακροατών και να σβήσουν την όποια αίγλη θα έπαιρνε ο σύλλογος από τη μεταγραφή ενός διάσημου Γάλλου παίκτη, που μόλις είχε γίνει. Ο Νικόλας Πατέρας μάλιστα που μίλησε τρίτος, όταν πια η ώρα είχε πάει κάπου δύο και μισή, αφού είχε κάνει υπομονή από τις 12, ανέβασε το επίπεδο της συζήτησης σε άλλες πίστες πιο οικείες για εκείνον, προφανώς, αφού έκανε λόγο για δημοσιογράφους που είναι βαλτοί από το Βαρδινογιάννη για τον βρίζουν και επειδή σ’ εκείνον δεν αρέσουν οι βρισιές προφανώς, είπε για συγκεκριμένο δημοσιογράφο μόνο ότι είναι καραγκιόζης, υποκείμενο και τελικά, αντί για το τόσο πια συνηθισμένο στις ημέρες μας κερασάκι, έκλεισε την τιμητική αυτή αναφορά του αποκαλώντας τον «τουλούμπα». Και φαντάζομαι τον δημοσιογράφο αυτόν, που σήμερα σε μια ολόκληρη σελίδα-απάντηση μάλλον φοβισμένα προαναγγέλλει ότι ίσως και να φάει και ξύλο, τουλάχιστον, να πρέπει, αν βέβαια είναι πραγματικά του Βαρδινογιάννη , να ζητήσει αύξηση για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του.

Δώδεκα με τρεις το μεσημέρι σοβαροί επιχειρηματίες καθόταν και μιλούσαν σε δημοσιογράφους στο ραδιόφωνο και σε ακροατές ως επί το πλείστον χασομέρηδες ή αιχμάλωτους σε κάποια κυκλοφοριακή συμφόρηση, διότι οι ενεργοί πολίτες εκείνη την ώρα εργάζονται, δεν ακούν αθλητικές εκπομπές. Είχαν άραγε λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματά τους και έμενε μόνο ο Παναθηναϊκός, μια τρύπα, όπως είπε κάποιος από τους τρεις, που μέσα εκεί ρίχνεις εκατομμύρια; Και εμείς που ξέραμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι ιδέα τώρα μαθαίναμε ότι είναι και μια τρύπα. Μια τρύπια ιδέα ίσως; Που καταντάει έτσι όταν θέλεις να βγάλεις και ένα γήπεδο από αυτήν, και αμέσως δίπλα του μερικά μαγαζιά να πουλούν φανέλες, μπίρες, βρώμικο; Και να θέλεις από το Σεπτέμβριο να ανταγωνιστείς τις αγγλικές ομάδες, τις γαλλικές, τις τουρκικές.

Επιχειρηματίες που μπροστά τους τρέμουν ολόκληροι Υπουργοί ήταν χθες στο ραδιόφωνο σαν υποψήφιοι πολιτευτές σε προεκλογικό αγώνα για να κερδίσουν την εκτίμηση και την ψήφο του παππού σε κάποιο βραχοχώρι, με τους δημοσιογράφους αμήχανους διαιτητές και από μέσα τους να κάνουν το σταυρό τους και να αισθάνονται σαν Τατιάνες γιατί τους έτυχε αυτό δευτεριάτικα και θα βγάλουν πρόγραμμα με ακροαματικότητα στα ύψη εκεί που δεν το περίμεναν.

Σκέτη κωμωδία με τις καρπαζιές να πέφτουν βροχή, γι’ αυτό και μου έφεραν στο μυαλό το Τρίο Στούτζες, την παλιά εκείνη ομάδα των Αμερικανών κωμικών που ήταν τέσσερις με το Τζο, το Λάρι και τον Μο και ένα τέταρτο λίγο πιο παρασκηνιακό, να σφαλιαρίζονται αμείλικτα, να κατακρίνει συνεχώς ο ένας τον άλλον και να κάνουν τη μια γκάφα μετά την άλλη. Καλά ξεμπερδέματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News