Το έγραψε πρώτη η Daily Mirror: «Ο Γιάγια Τουρέ πάει στον Ολυμπιακό». Εμοιαζε με πρωταπριλιάτικο αστείο. Γιατί, αν και δεν διανύει την πρώτη του νιότη (τον περασμένο Μάιο έκλεισε τα 35), ο ιβοριανός διεθνής είναι μια εξαιρετικά δαπανηρή πολυτέλεια για τα ελληνικά γήπεδα. Μέχρι πριν από λίγους μήνες έπαιζε σε έναν από τους κορυφαίους συλλόγους της Ευρώπης. Εάν το αγωνιστικό του στιλ ταίριαζε με τις ιδέες του Πεπ Γκουαρντιόλα, σήμερα θα φορούσε ακόμη τη φανέλα της Μάντσεστερ Σίτι. Και το «κασέ» του υπερβαίνει τα πέντε εκατομμύρια ευρώ.

Το «τιτίβισμα» του ατζέντη του ήταν σαν «κλου» σε αστυνομικό μυθιστόρημα της Αγκαθα Κρίστι. Ο Ντμίτρι Σέλουκ έγραψε στο Twitter πως το μέλλον του πελάτη του είναι «ένας σύλλογος που έπαιξε κόντρα στην Μπέρνλι τον Αύγουστο». Οι αντίπαλοι της αγγλικής ομάδας σε αυτό το χρονικό διάστημα ήταν η Αμπερντίν, η Μπασάκσεχιρ, η Σαουθάμπτον, η Ουότφορντ, η Φούλαμ και ο Ολυμπιακός. Οι Σκωτσέζοι και οι Τούρκοι γνώριζαν την τύχη τους στα Κύπελλα Ευρώπης από καιρό. Γιατί να κινηθούν στο «παρά πέντε» της μετεγγραφικής περιόδου; Οι τρεις αγγλικοί σύλλογοι, πάλι, δεν είχαν κανένα λόγο να τον στείλουν για τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις εν κρυπτώ, κάπου στο Λονδίνο. Ολοι κατάλαβαν πως πίσω από το μυστήριο κρυβόταν ο Ολυμπιακός. Το μόνο που απέμενε για την ολοκλήρωση της πιο ηχηρής μετεγγραφής στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι, ήταν οι «ερυθρόλευκοι» να σιγουρέψουν την πρόκρισή τους σε όμιλο του Europa League.

Ο Τουρέ επιστρέφει στον Ολυμπιακό για να του ξεπληρώσει ένα ηθικό χρέος: την ευκαιρία που του είχε δώσει, πριν από 13 χρόνια, να απογειώσει την καριέρα του. Οσο μακριά κι αν έφτασε, πάντα κοιτούσε πίσω. Κάθε φορά που μιλούσε για τα παλιά, δεν παρέλειπε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του: «Ο Ολυμπιακός με βοήθησε να γίνω γνωστός, να πετύχω, και αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω. Τους αγαπώ και κάποια στιγμή θα γυρίσω». Το επανέλαβε και το 2010, όταν είχε έρθει στο «Γ. Καραϊσκάκης» για έναν φιλανθρωπικό αγώνα κατά της φτώχειας: «Μια μέρα θα επιστρέψω στον Ολυμπιακό».

Οταν πρωτοήρθε στον Πειραιά, το 2005, ήταν 22 ετών παιδί – και πολύ δυστυχισμένος από τη ζωή του στο παγωμένο Ντόνετσκ. Ο (τότε) προπονητής του Ολυμπιακού, Τροντ Σόλιντ, ο οποίος τον ήξερε καλά από τη θητεία του στο βελγικό πρωτάθλημα, τον πρότεινε στη διοίκηση Κόκκαλη. Οι «ερυθρόλευκοι» τον απέκτησαν, καταβάλλοντας στη Μέταλουργκ 2,7 εκατομμύρια ευρώ. Τα χρήματα δεν ήταν λίγα, όμως κανένας δεν του έδωσε ιδιαίτερη σημασία. Ποιος να ασχοληθεί με ένα ταλεντάκι από την Ακτή Ελεφαντοστού, όταν εκείνες τις μέρες ο «πολύς» Μιχάλης Κωνσταντίνου έπαιρνε μετεγγραφή από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό;

Ο Τουρέ φρόντισε να τραβήξει την προσοχή από τα πρώτα, κιόλας, φιλικά ματς. Στο «Μεστάγια» πέτυχε ένα εξαιρετικό γκολ σε βάρος της Βαλένθια – είχε και μια ασίστ. Πολύ σύντομα έγινε αναντικατάστατος στην ενδεκάδα. Εκοβε, πάσαρε, έπαιρνε κεφαλιές και κέρδιζε σχεδόν όλες τις μάχες με το θηριώδες κορμί του. Ηταν, όμως, και τεχνίτης. Μέχρι και ο Ριβάλντο πήγαινε πάσο, και τον άφηνε να εκτελέσει κάποια φάουλ. Ξεδίπλωσε τα ηγετικά του χαρακτηριστικά και έκανε τους οπαδούς του Ολυμπιακού να τον λατρέψουν. Το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο του 2006 ήταν οι πρώτοι τίτλοι της καριέρας του. Το πάμπτωχο παιδί που είχε έρθει στην Ευρώπη προτού, καν, ενηλικιωθεί για να βρει την τύχη του στο ποδόσφαιρο, ήταν -για πρώτη φορά- ευτυχισμένο. Τότε, γιατί έμεινε στον Ολυμπιακό μόνο για μια σεζόν;

Ο Ανρί Μισέλ τον ήθελε στο Κόπα Αφρικα, όμως ο Ολυμπιακός είχε να παίξει ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Τον χρειαζόταν. Ο ίδιος δεν είχε αντίρρηση να μείνει, να βοηθήσει την ομάδα. Είχε, όμως, ο Σέλουκ, ο μάνατζέρ του: «Ο Ολυμπιακός δεν σέβεται τον Τουρέ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δημιουργούν πρόβλημα στους παίκτες. Αυτό που ζητούν είναι απαράδεκτο. Ο Τουρέ είναι ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού, έχει προσφέρει στην ομάδα και τώρα τον καλεί η εθνική του ομάδα. Είναι νέος και έχει φιλοδοξίες. Θέλει να παίξει στο Μουντιάλ. Με αυτό που κάνουν, δεν τον σέβονται. Αν ο Ολυμπιακός δεν σέβεται τον Τουρέ, τότε και ο παίκτης δεν θα σεβαστεί τον Ολυμπιακό». Οχι μόνον πήγε στο Κόπα Αφρικα, αλλά και άργησε να επιστρέψει. Τέσσερις ολόκληρες μέρες. Το γυαλί είχε ραγίσει.

Εσπασε λίγο καιρό αργότερα. Ο μικρότερος αδερφός του, ο Ιμπραήμ (απεβίωσε το 2014), ήρθε στον Ολυμπιακό, δοκιμάστηκε, άρεσε, όμως οι μέρες περνούσαν και η μετεγγραφή δεν έκλεινε. Ο ατζέντης εκνευρίστηκε πάλι. Εβαλε τον Γιάγια, που έκανε ό,τι του έλεγε, να επικαλείται τραυματισμούς, την εγκυμοσύνη της γυναίκας του, οτιδήποτε, για να παίρνει άδειες και να φεύγει. Επαιζε όλο και πιο σπάνια, όλο και πιο απρόθυμα.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε αντιληφθεί ότι ο Σέλουκ ασκούσε πάνω του πολύ κακή επιρροή. Τον επισκέφτηκε στο προπονητήριο και του πρότεινε μια συμφωνία: να του τριπλασιάσει τις ετήσιες αποδοχές του (από 300.000 ευρώ σε ένα εκατομμύριο), κι εκείνος να αλλάξει ατζέντη. Φυσικά, ο Σέλουκ δεν θα το άφηνε να περάσει έτσι. «Θέλω να φύγω από τον Ολυμπιακό. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς σκέφτονται και πώς λειτουργούν, δεν είναι καθόλου επαγγελματική η συμπεριφορά τους. Με θέλει ο μισός πλανήτης, όμως η ίδια η ομάδα μου δεν μου δίνει την αύξηση που μου έχει υποσχεθεί εδώ και αρκετό καιρό. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τον κόσμο του Ολυμπιακού, τον οποίο αγαπώ πάρα πολύ, αλλά δεν πάει άλλο». Οταν ο Γιάγια έκανε αυτές τις δηλώσεις, είχε μπει ο Ιούνιος. Η μετεγγραφική περίοδος του 2006 πλησίαζε.

Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του με τον Ολυμπιακό στο Champions League απέναντι στη Ρεάλ και τη Λιόν είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών ευρωπαϊκών συλλόγων. Η Μονακό προσέφερε πέντε εκατ. ευρώ και τον πήρε. Ηταν, ακόμα, 23 ετών. Στο Πριγκηπάτο έπαιξε σε 30 ματς και είχε 5 γκολ και 7 ασίστ. Το επόμενο καλοκαίρι τον αγόρασε η Μπαρτσελόνα, με δέκα εκατομμύρια ευρώ. Εμεινε στη Βαρκελώνη τρία χρόνια. Ηταν βασικό στέλεχος στην κατάκτηση του ντάμπλ και του Champions League (αγωνίστηκε ως κεντρικός αμυντικός) του 2009. Το 2010 πήγε στη Μάντσεστερ Σίτι, με 30 εκατ. ευρώ. Εκεί έπαιξε οκτώ χρόνια, μέχρι το εφετινό καλοκαίρι. Σε 315 εμφανίσεις του είχε 79 γκολ και 50 ασίστ.

Το αγόρι που έφυγε από τον Ολυμπιακό εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο διάσημους άνδρες των γηπέδων. Αναδείχθηκε τέσσερις φορές καλύτερος αφρικανός παίκτης, κατέκτησε δύο Πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ισπανίας, ένα Champions League, ένα ευρωπαϊκό Super Cup, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, τρία Πρωταθλήματα Αγγλίας, δύο League Cup, ένα Community Shield, ένα FA Cup κι ένα Κόπα Αφρικα. Τεράστιος παίκτης, που συνδυάζει δύναμη, ταχύτητα, τεχνική και ποδοσφαιρική ευφυΐα. Εδωσε νέα διάσταση στο ρόλο του χαφ. Αυτό που δεν άλλαξε, είναι ο ιδιότροπος χαρακτήρας του. Κάποτε αρνήθηκε να παίξει, επειδή η Σίτι… λησμόνησε τα γενέθλιά του. Επίσης, δεν άλλαξε ατζέντη. Πίσω από την πρόσφατη «επίθεση» του Τουρέ στον Γκουαρντιόλα κρύβεται, πάλι, ο Σέλουκ. Ο οποίος, όμως, έχει αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τον Ολυμπιακό του Μαρινάκη.

Το 2003 λίγο έλειψε να πάει στην Αρσεναλ, όπου αγωνιζόταν ο αδερφός του, Κόλο Τουρέ. Τότε έπαιζε σέντερ φορ. Ο Αρσέν Βενγκέρ εκτίμησε το σπάνιο ταλέντο του και έδωσε το ok για την απόκτησή του. Ενα γραφειοκρατικό πρόβλημα, όμως, δεν του επέτρεπε να εργαστεί στην Αγγλία. Χρειάστηκε να περιμένει λίγα χρόνια ακόμη, ώσπου η Ευρώπη να τον γνωρίσει μέσω του Ολυμπιακού.

Για να επιστρέψει στην αφετηρία της ένδοξης καριέρας του, έπρεπε να κάνει μια γενναία έκπτωση στις οικονομικές του απαιτήσεις. Και πάλι, θα είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News