Η επιγραφή υπήρχε σε όλα, σχεδόν, τα μπαρ του Φαρ Ουέστ: «Please do not shoot the piano player. He’s doing the best he can» (Παρακαλούμε μην πυροβολείτε τον πιανίστα. Κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί). Με μικρές παραλλαγές. Την έκανε διάσημη ο Οσκαρ Ουάιλντ, όταν έγραψε για αυτή στις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις έπειτα από μια περιοδεία του στην Αμερική (1882). Δεν ήταν «πλάκα», αλλά μια σοβαρή παράκληση προς τους θαμώνες. Οταν οι καβγάδες τους ξέφευγαν από τον έλεγχο, οι νεκροί πιανίστες -από σφαίρες ή ιπτάμενα αντικείμενα- ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.

Στην «Αγρια Δύση» του ελληνικού ποδοσφαίρου, πιανίστες είναι οι αθλητικοί συντάκτες. Παίζουν στη μέση του σαλούν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Παίζουν τον σκοπό που κατεβάζει το κεφάλι τους, ή εκείνον που τους επιβάλλουν οι εργοδότες τους. Πολλές φορές παίζουν φάλτσα – ας το παραδεχθούμε. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η αποκρουστική μουσική τους. Είναι όλοι αυτοί που τραβάνε το όπλο – «και όποιον πάρει ο χάρος».

Ο Γιάννης Σαντοριναίος και ο Αρης Γάτας, οι δύο δημοσιογράφοι της ΕΡΤ που η ΠΑΕ ΠΑΟΚ κατήγγειλε, έπαιξαν φάλτσα (στο Facebook). Ο ΠΑΟΚ έχει δίκιο που φωνάζει για «σαφείς υπαινιγμούς και υποτιμητικές αναφορές» εναντίον του. Το χάνει, όμως, από τη στιγμή που τους… πυροβολεί. Στις ημέρες που ζει το ποδόσφαιρό μας, κάθε στοχοποίηση μοιάζει με δημόσια υποκίνηση μίσους. Με παρακίνηση σε εγκληματική πράξη. Η έγγραφη διαμαρτυρία του προς τη Διοίκηση της ΕΡΤ, προκειμένου να τους ελέγξει πειθαρχικά, ήταν αρκετή. Δεν χρειαζόταν να τους «δώσει» ονομαστικά στο πλήθος. Δεν φοβάται, άραγε, μήπως κάποιος από τους εκατοντάδες που τους απειλούν στα social media πραγματοποιήσει τις απειλές του; Ή, μήπως, δεν τον νοιάζει;

Ο Γιάννης είναι ΑΕΚτζής και ο Αρης, Παναθηναϊκός – όλοι το γνωρίζουν. Οπως όλοι γνωρίζουν ότι ο Γιώργος Μίνος είναι ΠΑΟΚτσής. Εδώ και μήνες, ο Γιώργος χαρακτηρίζει το πρωτάθλημα που κατέκτησε η ΑΕΚ «χάρτινο» και τους ΑΕΚτζήδες, «κλέφτες». Βρίσκει άλλα λόγια κάθε φορά. Οχι στο Facebook, αλλά στον «αέρα» της ΕΡΑ-ΣΠΟΡ (στην ΕΡΤ που πληρώνουν όλοι οι φορολογούμενοι εργάζεται κι αυτός). Οι δικές του υποτιμητικές αναφορές, γιατί δεν προσβάλλουν; Γιατί δεν βλάπτουν «το ελληνικό ποδόσφαιρο εν γένει, ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που αποτιμήθηκε και εν μέρει χρηματοδοτείται από την ΕΡΤ και κατ’ επέκταση από τον έλληνα φορολογούμενο», όπως επιχειρηματολογεί ο ΠΑΟΚ στην καταγγελία του εναντίον του Γάτα και του Σαντοριναίου; Μα, προφανώς, επειδή ο Μίνος αναπαράγει το αφήγημα του «Δικέφαλου». Το δικό του «κομμάτι» στο πιάνο ακούγεται ευχάριστα στ’ αυτιά του ΠΑΟΚ.

Η καταγγελία έγινε επειδή -τάχα μου- το απαίτησε ο κόσμος της ομάδας. Στη λογική ότι «κι εμείς πληρώνουμε την ΕΡΤ και δεν ανεχόμαστε, αυτοί που πληρώνονται με τα δικά μας λεφτά να εφράζουν απόψεις που δεν μας αρέσουν». Ο ΠΑΟΚ δεν είναι ο πρώτος που υιοθετεί αυτή την αστειότητα. Είναι κοινή αντίληψη, ότι ο δημοσιογράφος που δουλεύει στη δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν δικαιούται να δυσαρεστεί τους ακροατές/τηλεθεατές. Ετσι, επειδή δεν υπάρχει γνώμη που ν’ αρέσει σε όλους, οι περισσότεροι στην ΕΡΤ το ρίχνουν στην τιποτολογία. Για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.

Οχι μόνο στην ΕΡΤ. Κάποτε η Nova είχε επιβάλει στους σπορτκάστερ της αφωνία στις επίμαχες φάσεις. «Λέγε ποιος δίνει τη μπάλα σε ποιον, και καθάρισες. Πού να μπλέκουμε τώρα…». Η Cosmote έδιωξε τον Αλέξη Σπυρόπουλο, έναν από τους καλύτερούς της, επειδή κάποιο άρθρο του δεν άρεσε στον Ολυμπιακό. «Πού να μπλέκουμε τώρα…».

Το κακό είχε αρχίσει, πριν από την καταγγελία του ΠΑΟΚ, από την «επίθεση» των παλαίμαχων παικτών της ΑΕΚ κατά του Βασίλη Τσιάρτα για τη συνεργασία του με την ιστοσελίδα SDNA. Δεν έπρεπε -λέει- να αρθρογραφεί σε ένα Μέσο που ο σύλλογος έχει καταγγείλει. Και που (λέγεται ότι) ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη. Ο Ντέμης Νικολαΐδης, που θα βγαίνει στο κανάλι του Ιβάν (Open) δεν τους πείραξε… Τέλος πάντων, λίγοι φαίνεται να κατανοούν το αυτονόητο: σημασία δεν έχει πού γράφεις, αλλά τι γράφεις. Εάν από το βήμα που σου δίνει ο ίδιος σου ο αντίπαλος (εάν υποθέσουμε ότι στο SDNA κάνει κουμάντο ο Σαββίδης) μπορείς να υπερασπιστείς την αλήθεια της ομάδας που δόξασες και σε δόξασε, είναι να απορείς, πού βλέπουν το πρόβλημα οι βετεράνοι.

Στο εξωτερικό, όσους έχουν γνώμη και μπορούν να την εκφράσουν χωρίς να λογαριάζουν τις αντιδράσεις, τους χρυσοπληρώνουν. Εμείς, που τα γήπεδά μας πάσχουν από έλλειψη συγκροτημένων μυαλών, θα ‘πρεπε, τουλάχιστον, να τους ενθαρρύνουμε. Αμόμη κι αν δεν συμφωνούμε μαζί τους. Ιδίως ο ΠΑΟΚ όφειλε να το έχει συνειδητοποιήσει: εάν στην αθλητική δημοσιογραφία των περασμένων δεκαετιών είχαμε περισσότερες ελεύθερες φωνές, ίσως οι τίτλοι του στο πρωτάθλημα να μην ήταν μόνο δυο…

Υ.Γ. Λάθος, Γιάννη Σαντοριναίε. Τα social media δεν είναι ιδιωτικός μας χώρος. Οχι, αν είμαστε δημόσια πρόσωπα. Ρώτα και τη Βούλα, την Παπαχρήστου, που έχασε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου για ένα ρατσιστικό ανέκδοτο που ανέβασε στο Twitter.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News