Είναι το ευρωπαϊκό ΝΒΑ. Εντάξει, ας μην είμαστε υπερβολικοί. Οι διαφορές είναι τεράστιες. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι καλύτεροι ακολουθούν κάθε χρόνο τη διαδρομή Ευρώπη – ΗΠΑ, ποτέ την αντίθετη. Ασφαλώς, όμως, είναι ό,τι πλησιέστερο. Ιδίως από τότε που «όλοι παίζουν με όλους», σε έναν εξουθενωτικό μαραθώνιο 30 αγωνιστικών. Η Ευρωλίγκα με τη μορφή πρωταθλήματος εγκαινιάζει, απόψε, την τρίτη της σεζόν. Ανάμεσα στα τέσσερα παιχνίδια της πρεμιέρας, ο Παναθηναϊκός υποδέχεται στο ΟΑΚΑ (21:00) τη Μακάμπι. Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει αύριο (20:00) τη Χίμκι στη Μόσχα. Τελικός προορισμός, το Final-4 της Βιτόρια.

Η αποστολή των δυο κορυφαίων ελληνικών συλλόγων δεν θα είναι εύκολη. Ρεάλ Μαδρίτης, Φενέρμπαχτσε και ΤΣΣΚΑ Μόσχας, με μπάτζετ τριπλάσια και τετραπλάσια από εκείνα του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, είναι σχεδόν απίθανο να μη φτάσουν κι εφέτος μέχρι το τέρμα. Είναι τα τρία φαβορί για το τρόπαιο – με πρώτη τη Ρεάλ. Μπασκόνια, Μπαρτσελόνα, Χίμκι και οι δυο «δικές μας» είναι οι ομάδες οι οποίες θα παλέψουν για τη θέση που απομένει. Ακόμη και σε ό,τι αφορά την πρόκριση στα play-offs, ο ανταγωνισμός έχει δυναμώσει. Η Μπαρτσελόνα, η Μακάμπι Τελ Αβίβ, η Αναντολού Εφές και η Αρμάνι Μιλάνο δεν θα έχουν τα περσινά χάλια. Η Ζάλγκιρις, η οποία αύξησε τον προϋπολογισμό της κατά 50%, μπορεί να ξανακάνει την έκπληξη – ο Γιασικεβίτσιους συνεχίζει στο Κάουνας. Και η Μπάγερν Μονάχου δεν θα είναι ευκαταφρόνητος αντίπαλος, λένε οι «ειδικοί».

Μόνον οι άλλες τρεις καινούργιες στο τουρνουά -η Νταρουσάφακα, η Μπουντούτσνοστ και η Γκραν Κανάρια- θα απολαύσουν το ταξίδι χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Η ισπανική Γκραν Κανάρια δεν έχει ξαναπαίξει στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Η Μπουντούτσνοστ, από το Μαυροβούνιο, αγωνίστηκε στην Ευρωλίγκα στην πρώτη της τριετία (2000-2003) – στην έδρα της (Ποντγκόριτσα) θα υποφέρει πολύς κόσμος. Η Μπάγερν Μονάχου ήταν μέλος της Euroleague από το 2013 έως το 2016, ενώ η Νταρουσάφακα τη διετία 2015-2017.

Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός στέκονται στην αφετηρία με τους ίδιους στόχους, αλλά με διαφορετικές πιθανότητες επιτυχίας. Ο «Εξάστερος» απουσιάζει από το Final Four εδώ και έξι χρόνια (η τελευταία του παρουσία ήταν στην Κωνσταντινούπολη το 2012) και δεν αντέχει να λείψει κι εφέτος. Γι’ αυτό δεν δίστασε να αποκτήσει δυο 35άρηδες, τον Λάνγκφορντ και τον Λάσμε, έμπειρους και εξαιρετικούς παίκτες, παραβλέποντας την προχωρημένη ηλικία τους. Δεν τον απασχολεί το «αύριο», παρά μόνο το «σήμερα». Επίσης, φρόντισε να ενισχύσει το ελληνικό του στοιχείο. Στη λογική ότι ποτέ δεν διακρίθηκε ελληνική ομάδα στην Ευρώπη χωρίς πολλούς γηγενείς στο ρόστερ της.

Αφού κατάφερε να «δέσει» τον Νικ Καλάθη, που είναι ο καλύτερος δημιουργός στην Ευρώπη, πήρε τον Παπαγιάννη και τον Παπαπέτρου (από τον Ολυμπιακό). Ο Τσάβι Πασκουάλ διαθέτει, πλέον, τουλάχιστον δέκα παίκτες, τους οποίους θα μπορεί να εναλλάσσει στο παρκέ χωρίς να βάζει σε κίνδυνο τη σταθερότητα της ομάδας. Ο νέος Παναθηναϊκός είναι πιο αθλητικός, πιο ελληνικός και μπορεί να επιτεθεί με πολλούς τρόπους. Μένει να φανεί εάν ο Καλάθης μπορεί να επαναλάβει την καταπληκτική σεζόν που έκανε πέρυσι, εάν ο Λεκαβίτσιους θα τον αναπληρώνει αξιοπρεπώς, όταν ο Νικ θα παίρνει τις απαραίτητες «ανάσες», εάν ο ΝτεΣόν Τόμας θα δώσει τις λύσεις που περιμένουν από ‘κείνον από την περιφέρεια, κι αν ο Παπαγιάννης με τον Μήτογλου θα βοηθήσουν όσο (πιστεύεται ότι) μπορούν.

Στον Ολυμπιακό το πρόβλημα είναι ότι άλλαξαν (σχεδόν) τα πάντα. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν νέο προπονητή, πέντε νέες προσθήκες στο ρόστερ τους και εντελώς διαφορετικό αγωνιστικό πλάνο σε σχέση με την τετραετία του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Ο Ντέιβιντ Μπλατ είναι από τους κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός θα είναι, σίγουρα, ομορφότερος στο μάτι, όμως το πρότζεκτ του αμερικανοϊσραηλινού κόουτς θα χρειαστεί αρκετό χρόνο για να αποδώσει. Ο Ουίλιαμς-Γκος, ο Τίμα, ο Τουπάν, ο ΛεΝτέι, μπορεί, πράγματι, να αποδειχθούν «λαβράκια», όμως το άθροισμα της εμπειρίας τους στην Ευρωλίγκα είναι ανησυχητικά μικρό. Σε αυτόν τον προβληματισμό θα πρέπει να προστεθεί και το ότι οι επτά πρώτοι αγώνες που θα δώσει ο Ολυμπιακός στη διοργάνωση είναι «καυτοί»: με Χίμκι και Μπασκόνια εκτός έδρας, Αρμάνι και Μακάμπι μέσα, ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα, Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και Φενέρμπαχτσε στο ΣΕΦ. Μέσα σε μόλις 35 ημέρες.

Η Ρεάλ Μαδρίτης θεωρείται ως το γκραν φαβορί, παρά το γεγονός ότι ο παίκτης που την πήρε από το χεράκι και την οδήγησε στον θρίαμβο του Βελιγραδίου, ο Λούκα Ντόντσιτς, αγωνίζεται πλέον στο Ντάλας για λογαριασμό των Μάβερικς. Από την άλλη, οι «μερένχες» ενισχύθηκαν με τον Κλέμεν Πρέπελιτς, τον νεαρό Σλοβένο με το φαρμακερό σουτ, ενώ εφέτος θα είναι διαθέσιμοι από την αρχή της σεζόν, ο Σέρχιο Γιούλ και ο Ογκνιέν Κούζμιτς. Η Ρεάλ εξακολουθεί να διαθέτει το πιο βαθύ ρόστερ στη διοργάνωση.

Η Φενέρμπαχτσε, στην έκτη σεζόν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο της, προχώρησε σε δύο, μόνο, προσθήκες: του Λόβρεν και του Ενις. Δύο, αλλά εξαιρετικές. Πάντως ο «Ζοτς» έχει αποφασίσει να δώσει, εφέτος, το κουμάντο της ομάδας στον Κώστα Σλούκα. Οσο για την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που θέλει να επιστρέψει στην κορυφή της Ευρώπης τρία χρόνια μετά τον τελευταίο της ευρωπαϊκό τίτλο στο Βερολίνο (2016), απέκτησε, ίσως, το γρανάζι που έλειπε από τη μηχανή της: τον Ντάνιελ Χάκετ, με τις γνωστές ικανότητες στο αμυντικό παιχνίδι. Πάντως, στην πέμπτη του σεζόν στη Μόσχα ο Δημήτρης Ιτούδης θα νοιώσει μεγαλύτερη πίεση παρά ποτέ.

Η μεγαλύτερη πολυεθνική παράσταση του ευρωπαϊκού μπάσκετ αρχίζει. Κάθε ομάδα είναι, λίγο ως πολύ, ένα μωσαϊκό. Περισσότερο απ’ όλες, η Μπασκόνια. Εχει μόνο δυο γηγενείς παίκτες και 16 ξένους, από 13 διαφορετικές χώρες. Στον αντίποδα, ο Παναθηναϊκός και η Μπουντούτσνοστ είναι οι ομάδες με τους περισσότερους γηγενείς (εννέα). Οι Ελληνες αριθμούν, στο σύνολο, τους 17. Είναι οι 16 που αγωνίζονται στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, και ο Σλούκας (Φενέρμπαχτσε). Αλλά, επειδή καλό μπάσκετ χωρίς Αμερικανούς δεν γίνεται, ένας στους τέσσερις προέρχεται από τις ΗΠΑ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News