Μεσημέρι Πέμπτης, 9 Νοεμβρίου του 2011. Στο αθλητικό κέντρο της Μίκρας είχαν προπόνηση οι παίκτες του ποδοσφαιρικού Ηρακλή, οι οποίοι ετοιμάζονταν για τη μεγάλη επιστροφή στο Καυτανζόγλειο. Στο χορτάρι ακούγονταν μόνο εφηβικές φωνές, καθώς όλοι οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές είχαν αποχωρήσει άρον-άρον μετά τον υποβιβασμό του καλοκαιριού. Στα παγερά γραφεία, που θυμάμαι ότι τουρτούριζα παρότι φορούσα μπουφάν, ο Γιώργος Ξενίδης καθόταν χαλαρός πίσω από ένα κρεμ γραφείο. Το ντουμάνι από τα τσιγάρα έκρυβε το πρόσωπό του, ενώ οι λέξεις από το στόμα του μπλέκονταν στους καπνούς κι έφταναν στα αυτιά μου νοτισμένες με καχυποψία.

Με δυσκολία του έπαιρνα κουβέντες, προτιμούσε να ρουφάει μεγάλες τζούρες και να στριμώχνει τις γόπες στο τασάκι. Κάτι μου ψέλλισε για εξαγορά ΑΦΜ άλλης ομάδας για να ανέβει ο Ηρακλής κατηγορία, όμως άκρη δεν έβγαζα. Επέμενα, όσο μπορούσα, για τις φήμες που ακούγονταν περί Μάκη Ψωμιάδη και Καβάλας. Ο παλαίμαχος άσος του Γηραιού, που τότε ηγούταν της προσπάθειας ανασυγκρότησης του σωματείου, είχε δεχτεί να συζητήσουμε για τον πρώτο αγώνα που θα έδινε ο Ηρακλής στη φυσική του έδρα με αντίπαλο τον Εθνικό Ν. Αγιονερίου. Ήθελα να γράψω ένα άρθρο στην Καθημερινή για τις προοπτικές που είχε ο Ηρακλής να γεννηθεί ξανά από τις στάχτες του. Θεωρούσα ότι ήταν ευκαιρία για τον σύλλογο να επενδύσει στα ταλέντα του και σταδιακά να παίξει ξανά στην πρώτη κατηγορία. Η αφέλειά μου αποδείχτηκε μεγαλύτερη από τους λευκούς κύκλους τσιγάρου που φυσούσε στον αέρα ο πάλαι ποτέ χαλκέντερος αμυντικός. Κανείς δεν το έβλεπε σαν χρυσή ευκαιρία- ήταν μια κατάφωρη αδικία ο υποβιβασμός, μια αδικία για την οποία έφταιγε το «σύστημα» κι ο Σοφοκλής Πιλάβιος, τότε πρόεδρος της Ε.Π.Ο, κι όχι η πλαστή ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα που είχε καταθέσει η ομάδα.

Φυσικά, το κομμάτι στην Καθημερινή δε δημοσιεύτηκε ποτέ. Το πανό που εμφανίστηκε στο γήπεδο γράφοντας «Πιλάβιε, καρκίνο στα παιδιά σου» ανάγκασε τον διαιτητή να διακόψει τον αγώνα. Οι οπαδοί του Ηρακλή εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και πήραν στο κυνήγι τον διαιτητή, Ισαάκ Τσακαλίδη, όπως στο παρελθόν είχαν κυνηγήσει τον Αντώνη Ρέμο, τον ηλικιωμένο Γιάννη Σαρηκεχαγιά, και πολλούς ακόμη. Γενικότερα, το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Ηρακλή ήταν πάντοτε προβληματικό και οι φίλαθλοι του αρκετά… ακτιβιστές. Από τον Ευάγγελο Μυτιληναίο, τον Γιώργο Σπανουδάκη, τον αδελφό του Σταμάτη που έφερε για μόστρα στην ομάδα τον Τζιουζέπε Σινιόρι, μέχρι τον Δημήτρη Χούλη και το επενδυτικό σχήμα του Αντώνη Ρέμου, όλοι οι πρόεδροι έδιναν αφορμή για πορείες. Ο Λευκός Πύργος έκλεινε, τα πανό περί προδοσίας δεν προλάβαιναν να σκονιστούν και η διαφθορά στον Γηραιό ωρίμαζε όπως οι ρυτίδες στο γυναικείο πρόσωπο. Βάθαινε όλο και περισσότερο, με συνέπεια τα λίφτινγκ να μη διαρκούν για πολύ.

Χθες, δημοσιεύτηκε έγγραφο που έστειλε στην Κεντρική Περιφέρεια Μακεδονίας το Υπουργείο Οικονομικών, αιτούμενο τη διάλυση του Γ.Σ Ηρακλής, διότι το διάστημα 2001-2005 «εξέδιδε συστηματικά εικονικά φορολογικά στοιχεία προς επιτηδευματίες κι επιχειρήσεις με σκοπό την παροχή φορολογικών ελαφρύνσεων». Σημειωτέον, στο κόλπο τούτη τη φορά, που κράτησε για μια δεκαετία (2001-2010), ήταν η γυναικεία κι η αντρική ομάδα βόλεϊ που «συνεργάζονταν» με 368 εταιρείες! Συγκεκριμένα, οι εταιρείες φαινόντουσαν να διαφημίζονται στον Ηρακλή και καταχωρούσαν τα υπερτιμολογημένα τιμολόγια στα βιβλία τους ως δαπάνες. Απώτερος σκοπός ήταν αφενός να μειώσουν τα φορολογητέα κέρδη τους (υπολογίζεται κατά 35%), αφετέρου να αποδώσουν λιγότερο Φ.Π.Α, βάζοντας τη διαφορά στη τσέπη. Ουσιαστικά, ο Γ.Σ Ηρακλής για δέκα χρόνια είχε μετατραπεί σε ένα πλυντήριο ξεπλύματος χρήματος ή καλύτερα σε μια εταιρεία ανακύκλωσης πλαστών τιμολογίων. Η πιάτσα της Θεσσαλονίκης βούιζε, η εφημερίδα «Μακεδονία» το 2011 είχε κάνει το θέμα εξώφυλλο, αλλά μύτη δεν είχε ανοίξει. Ποδόσφαιρο και βόλεϊ έγραφαν περήφανα, χέρι-χέρι, τις σελίδες της ιστορίας του πρώτου συλλόγου της χώρας.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, το γενεαλογικό δέντρο των Μακεδόνων κρατάει από τον Τήμενο, τρισέγγονο του Ηρακλή και πρώτο βασιλιά του Άργους. Εξού κι ονομάζονται Αργεάδες Μακεδόνες, εξού κι ο Ηρακλής, που ξεκίνησε το 1899 ως όμιλος Φιλόμουσων κι αργότερα ενώθηκε με την ομάδα Ολύμπια. Σωστά, αλλά όσοι δε σέβονται την καταγωγή τους είναι καταδικασμένοι να αφανιστούν. Δυστυχώς, από ό,τι φαίνεται, ο ΓΣ Ηρακλής θα αναγκαστεί να αφήσει τα αθλήματα και θα γυρίσει στις ρίζες του. Το ρόπαλο σάπισε από το σαράκι της διαφθοράς κι ο Ηρακλής έμεινε άοπλος. Αλλά ξέρω, όπως έγραφε και το υπόλοιπο πανό που αναφερόταν στον Πιλάβιο… «Ο Ηρακλής είναι ιδέα και δεν πεθαίνει ποτέ. Δημοσιογράφοι παπαγαλάκια, σας περιμένουμε στη φιλόξενη πόλη μας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News