Είναι ένας από τους άγραφους νόμους του Champions League. Ολο κάτι γίνεται, και ο κάτοχος του τροπαίου δεν κατορθώνει να σκαρφαλώσει στην κορυφή της Ευρώπης (και) την επόμενη χρονιά. Η τελευταία ομάδα που σήκωσε την κούπα σε δυο διαδοχικές σεζόν, ήταν η Μίλαν (1989, 1990). Τότε που τη διοργάνωση την έλεγαν -ακόμη- Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Οι ειδικοί του ποδοσφαίρου επιμένουν πως δεν πρόκειται για κάποιου είδους «κατάρα». Το φαινόμενο έχει την εξήγησή του: Τη δεύτερη χρονιά, όλοι «λυσσάνε» να νικήσουν τον Πρωταθλητή. Οταν βρεθούν απέναντί του, αγωνίζονται με πάθος πρωτόγνωρο – την ώρα που εκείνος τους αντιμετωπίζει κάπως… μπλαζέ, με μια αίσθηση ανωτερότητας. Αλλά είναι και ζήτημα στατιστικής. Η κατάκτηση του Champions League κρίνεται στις λεπτομέρειες, καθώς η διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των ομάδων αυτού του επιπέδου δεν είναι καθοριστική. Είναι απίθανο, λοιπόν, αυτές οι «λεπτομέρειες» να ευνοήσουν το ίδιο κλαμπ για δεύτερη σεζόν στη σειρά.

Το βέβαιο είναι οτι η Μπαρτσελόνα -τροπαιούχος το 2015- φέτος θα απουσιάσει από τους ημιτελικούς για δεύτερη φορά τα τελευταία εννέα χρόνια. Και το εκπληκτικό, οτι το βράδυ της Τετάρτης την απέκλεισε πάλι -όπως το 2014- η Ατλέτικο Μαδρίτης του Ντιέγκο Πάμπλο Σιμεόνε. Ο κακός της δαίμονας. Τη νίκησε στο «Βιθέντε Καλντερόν» της Μαδρίτης με 2-0, ανατρέποντας το 2-1 του πρώτου αγώνα πριν από οκτώ μέρες στο «Καμπ Νου», με δυο γκολ του Αντουάν Γκριεζμάν.

Η Μπαρτσελόνα δικαιούται να φωνάζει για ένα πέναλτι που δεν της δόθηκε, στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων. Ο κατά πολλούς κορυφαίος διαιτητής της Ευρώπης, ο Ιταλός Ριτσόλι, είδε το απλωμένο χέρι του Γκάμπι και σφύριξε την παράβαση, όμως έδωσε φάουλ εκτός περιοχής. Προφανώς, επηρεασμένος από τη φιλολογία των τελευταίων ημερών περί σκανδαλώδους εύνοιας των Καταλανών από τη διαιτησία, με τις ευλογίες της UEFA. Δεν εξηγείται αλλιώς. Αλλά, όπως είπε και ο πρόεδρος Μπαρτομέου μετά τη λήξη του αγώνα, «δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον ρέφερι». Οχι γιατί δεν ήταν καθοριστική η φάση, αλλά επειδή -τώρα- προέχει κάτι άλλο: να εξηγηθεί αυτή η αιφνίδια μεταμόρφωση της Μπαρτσελόνα από κύκνο σε ασχημόπαπο. Και να βρεθεί η θεραπεία, προτού οι Καταλανοί χάσουν και τους δυο εγχώριους τίτλους που διεκδικούν: το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο.

Τα πάντα άλλαξαν πριν από περίπου ένα μήνα. Μετά από εκείνο το 6-0 επί της Χετάφε, η Μπαρτσελόνα βρέθηκε στους +10 από τη δεύτερη Ατλέτικο, ενώ με τη Ρεάλ δεν ασχολείτο -πλέον- κανένας. Ο πρωταθλητής της La Liga για το 2016 είχε ήδη βρεθεί. Ποιος να το φανταστεί, ότι από τα μέσα Μαρτίου οι Καταλανοί δεν θα ξανάκαναν νίκη στο Πρωτάθλημα; Οτι από τους εννέα διαθέσιμους βαθμούς στα επόμενα τρία ματς, θα μάζευαν μόνο έναν; Οτι στην πρώτη ευρωπαϊκή αναμέτρησή τους με την Ατλέτικο -στο «Καμπ Νου»- θα νικούσαν με την ψυχή στο στόμα (χάρη στην αριθμητική τους υπεροχή), ενώ στον επαναληπτικό της Μαδρίτης (χθες) δεν θα κατέγραφαν ούτε μια κλασική ευκαιρία για γκολ;

Τι συνέβη στην ομάδα που στις αρχές Μαρτίου φάνταζε ανίκητη, αλλά έκτοτε είναι η σκιά του εαυτού της; Πολλά και διάφορα. Πρώτα απ’ όλα, ο κορυφαίος παίκτης της, ο Λιονέλ Μέσι, διάγει μια περίοδο παρατεταμένου ντεφορμαρίσματος. Ο Αργεντινός συμπλήρωσε χθες 452 λεπτά αγώνων χωρίς να σκοράρει ή να πασάρει για γκολ, κάτι που έχει να του συμβεί από το μακρινό 2009. Σε ό,τι αφορά το σκοράρισμα (όχι και τις ασίστ), πρόκειται για το χειρότερο σερί του μετά τον Απρίλιο – Μάιο του 2011. Από τότε που έφτασε μια ανάσα από το γκολ Νο 500 στην καριέρα του, ο μικρόσωμος επιθετικός είναι αγνώριστος.

Ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, ο Λουίς Σουάρες, εξακολουθεί να σκοράρει πού και πού, όμως το κάνει χωρίς να εντυπωσιάζει στα τελευταία παιχνίδια του. Δείχνει να έχει και πολλά νεύρα  -ίσως επειδή νοιώθει πως δεν βρίσκεται στα καλύτερά του. Στο πρώτο ματς με την Ατλέτικο έπρεπε να έχει αποβληθεί, ενώ χθες με αγκωνιά μαύρισε το μάτι του Γκοντίν. Ο τρίτος της παρέας των σταρ, ο Νεϊμάρ, διαπιστώνει πως κανένα από τα κόλπα που δοκιμάζει δεν του βγαίνει μέσα στο γήπεδο. Γενικώς, η… αγία τριάδα (MSN) -που έχει πετύχει τα συντριπτικά περισσότερα από τα φετινά γκολ της Μπαρτσελόνα- είναι εξαφανισμένη. Επειτα από τόσους μήνες αρμονικής συνεργασίας, είναι λογικό, η κακή αγωνιστική κατάσταση του ενός να επηρεάζει τον άλλον.

Είναι φανερό, οτι το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στο σκοράρισμα, αλλά και στην παραγωγή των φάσεων. Από όλους τους χαφ, μόνο ο Ινιέστα το παλεύει. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, όλο το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα περνούσε από τα πόδια του Ράκιτιτς. Αλλά ο Κροάτης δείχνει «σκασμένος». Διόλου παράλογο, αν σκεφτεί κανείς οτι ξεπέρασε τις 100 συμμετοχές σε 114 αγώνες με τον Λουίς Ενρίκε στον πάγκο. Είναι ο παίκτης που έχει παίξει περισσότερο απ’ όλους επί των ημερών του. Τελευταία, όμως, ο Ράκιτιτς βγαίνει πάντα ως αλλαγή ή μένει στον πάγκο, όταν γίνεται κυκλική διαχείριση (rotation). Κουρασμένος φαίνεται και ο Σέρχιο Μπουσκέτς. Ούτε καθαρό μυαλό έχει, ούτε τα απαραίτητα τρεξίματα.

Δυο κινήσεις του προπονητή επιβεβαιώνουν πως ο Λουίς Ενρίκε έχει εντοπίσει αυτά τα προβλήματα. Στον αγώνα με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, αν και γνώριζε ότι η ομάδα του έχει να νικήσει σε αυτό το γήπεδο από το 2007, άφησε εκτός ενδεκάδας αρκετούς από τους πολυτιμότερους παίκτες του, για να τους ξεκουράσει. Οταν αποφάσισε να τους ρίξει στον αγώνα, ήταν -πια- αργά. Καταλαβαίνοντας πως η Μπαρτσελόνα δεν μπορεί, πλέον, να βγάλει ένταση σε αλλεπάλληλα ματς, ρίσκαρε – κι έχασε. Διότι, έτσι, την πλησίασαν η Ατλέτικο (στους -3) και τη Ρεάλ (στους -4).

Κόντρα στη Ρεάλ και την Ατλέτικο (στον πρώτο αγώνα), ο Ενρίκε είχε δοκιμάσει ένα κόλπο για να ενισχύσει την παραγωγικότητα της μεσαίας γραμμής: έβαλε τον Μέσι να παίξει μακριά από την αντίπαλη περιοχή, σαν «δεκάρι». Στο ρόλο που είχε πριν από κάποια χρόνια ο Τσάβι. Οχι μόνο δεν του βγήκε, αυτή η έμπνευση, αλλά και αχρήστεψε τον Αργεντινό. Στο ματς με τη Ρεάλ, ο Μέσι έκανε μόλις τρία σουτ – από τα οποία μόνο ένα βρήκε στόχο. Τρεις ημέρες αργότερα, στο παιχνίδι με την Ατλέτικο, σούταρε τέσσερις φορές σε 90 λεπτά, πάλι με μια προσπάθεια στην εστία. Ποιος; Ο Μέσι. Ο οποίος στα προηγούμενα πέντε παινχίδια του στο Champions League είχε 23 τελικές προσπάθειες και είχε πετύχει έξι γκολ…

Ολως τυχαίως(;), λίγο πριν αρχίσει ο μεγάλος αγωνιστικός της κατήφορος, η Μπαρτσελόνα είχε 17 διεθνείς ποδοσφαιριστές που ακολούθησαν τις εθνικές τους ομάδες, επτά εκ των οποίων βρέθηκαν σε… υπερωκεάνιες αποστολές. Ο Λουίς Σουάρες, ο Μέσι, ο Μασκεράνο και ο Μπράβο διάνυσαν τα περισσότερα (χιλιάδες) χιλιόμετρα, ενώ οι δυο πρώτοι έπαιξαν 180 λεπτά.   Μπορεί στο γήπεδο να τους βλέπουμε σαν παίκτες του playstation, όμως είναι κι αυτοί άνθρωποι, με συγκεκριμένα όρια αντοχής.

Το τελευταίο που μπορεί κάποιος να σκεφτεί, προσπαθώντας να ερμηνεύσει την ανεξήγητη κατάπτωση της Μπαρτσελόνα, είναι ο λάθος προγραμματισμός στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Καθώς η «κοιλιά» είναι αναπόφευκτη -σε όλες τις ομάδες του κόσμου- κάποια στιγμή μέσα στην αγωνιστική περίοδο, το προπονητικό και το επιστημονικό τιμ επιλέγει πότε αυτή θα είναι λιγότερο οδυνηρή. Και, αναλόγως με τις υποχρεώσεις της ομάδας, την προγραμματίζει για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δεν αποκλείεται, κάποια αστοχία να άδειασε τις μπαταρίες της Μπαρτσελόνα στην πιο κρίσιμη στιγμή της σεζόν, τώρα που κρίνονται όλοι οι τίτλοι.

Απέναντι σε αυτή τη βραχυκυκλωμένη ομάδα, οι «καμικάζι» του Σιμεόνε τα έκαναν όλα τέλεια, υπηρετώντας με εκπληκτική προσήλωση και αστείρευτες δυνάμεις το σύνηθες πλάνο του προπονητή τους: μικρές αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές, ασταμάτητο πρέσινγκ, μάχη για την μπάλα σε κάθε σπιθαμή του γηπέδου, τρέξιμο και… ξύλο. Αρέσει – δεν αρέσει, αποδείχτηκε αποτελεσματικό, αφού οδήγησε την Ατλέτικο Μαδρίτης στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του Champions League για πέμπτη φορά στην ιστορία της.

Η Μπαρτσελόνα γνώρισε την τρίτη ήττα της στα τέσσερα τελευταία της παιχνίδια (μετράει μόλις μία νίκη σε πέντε αγώνες), όμως το χειρότερο είναι πως η ομάδα που θαύμαζε ο κόσμος έως τις αρχές Μαρτίου, τον τελευταίο μήνα αγνοείται. Αραγε, θα επιστρέψει όσο είναι καιρός για να κατακτήσει -τουλάχιστον- το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ισπανίας; Αν όχι, μια σεζόν που κύλησε υπέροχα επί σχεδόν επτά μήνες, θα αποδειχτεί σκέτη καταστροφή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News