Η πρώτη φορά που κατηγορήθηκε για σεξουαλική επίθεση ήταν το 2009 – τότε έπαιζε στη Μάντσεστερ Σίτι. Τον είχε καταγγείλει μια φοιτήτρια που είχε γνωρίσει σε νυχτερινό κέντρο του Λιντς, όμως στη συνέχεια, άγνωστο γιατί, η κοπέλα απέσυρε τις κατηγορίες. Για να πείσει και τους πλέον δύσπιστους ότι είναι το «καλό παιδί» που ταλαιπωρήθηκε, αδίκως, στα κρατητήρια και τις ανακρίσεις, την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον εφηβικό του έρωτα. Ο Ρομπίνιο ήταν «ζευγάρι» με τη Βίβιαν Γκουλιελμέτι 12 ολόκληρα χρόνια: από τότε που πήγαιναν σχολείο.

Τη δεύτερη φορά τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά. Η 22χρονη που τον κατήγγειλε, το πήγε μέχρι τέλους. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, στις 22 Ιανουαρίου 2013 τη γνώρισε σε κέντρο διασκέδασης στο Μιλάνο -τότε ο βραζιλιάνος μπαλαδόρος αγωνιζόταν με τη φανέλα της Μίλαν-, εκμεταλλεύθηκε το γεγονός ότι ήταν μεθυσμένη, την κάλεσε στο τραπέζι του όταν έμεινε μόνη, και την κακοποίησε σεξουαλικά μαζί με έναν φίλο του ονόματι Ρικάρντο Φάλκο. Στη συνέχεια, τη βίασαν ακόμη τέσσερα άτομα από την παρέα του.

Τον Δεκέμβριο του 2017 ο Ρομπίνιο και ο φίλος του καταδικάστηκαν από ιταλικό δικαστήριο σε κάθειρξη 9 ετών για ομαδικό βιασμό. Δεν οδηγήθηκαν στη φυλακή επειδή, σύμφωνα με τη νομοθεσία της χώρας, η ποινή αναστέλλεται έως ότου η υπόθεση τελεσιδικήσει. Και χθες (Τετάρτη) το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ιταλίας επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, καθώς η έφεση του ποδοσφαιριστή κρίθηκε ως αβάσιμη. Αμέσως μετά εκδόθηκε εις βάρος του διεθνές ένταλμα σύλληψης.

Στα 18 του χρόνια, όταν υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στη Σάντος, είχε όλο τον Κόσμο στα πόδια του. Ηταν ένας ταχύτατος και τεχνίτης επιθετικός, πραγματικός σόουμαν, ικανός να ταπεινώσει τον καλύτερο αμυντικό. Στα 19 είχε, ήδη, αρχίσει να υφαίνει τον μύθο του, πρωταγωνιστώντας στον πρώτο τίτλο πρωταθλήματος που κατέκτησε η ομάδα του από την εποχή του Πελέ (1968). Ο ίδιος ο θρυλικός Βραζιλιάνος είχε πει πως ο Ρόμπσον ντε Σόουζα, το παιδί που όλοι ήξεραν ως «Ρομπίνιο», του θύμιζε τον εαυτό του. Αντιθέτως με ό,τι είχε συμβεί στο παρελθόν με τόσους και τόσους «νέους Πελέ», τον είχε χρίσει διάδοχό του ο ίδιος ο «Βασιλιάς». Πριν κλείσει τα 21, οι πιο πλούσιοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι έδιναν όσα – όσα για να τον κάνουν δικό τους. Πώς αυτό το σούπερ ταλέντο, που η ζωή του φέρθηκε τόσο καλά, κατέληξε να γίνει βιαστής;

Το μόνο του «παιδικό τραύμα» ήταν η απαγωγή της μητέρας του, τον Νοέμβριο του 2004. Η οποία, όμως, είχε αίσιο τέλος. Εξι εβδομάδες αργότερα, και αφού τα λύτρα των 100.000 ευρώ πληρώθηκαν, η γυναίκα αφέθηκε ελεύθερη σε μια γειτονιά του Σάο Πάουλο. Κατά τα άλλα, ο Ρομπίνιο είδε όλα του τα όνειρα να πραγματοποιούνται, το ένα μετά το άλλο. Κι αν δεν έφτασε στην κορυφή του ποδοσφαιρικού Εβερεστ, κανένας δεν του φταίει πέρα από τον εαυτό του και την αδυναμία του στην «ντόλτσε βίτα».

Το 2005, στα 21 του, η Ρεάλ Μαδρίτης του Ζιντάν, του (Βραζιλιάνου) Ρονάλντο, του Κασίγιας, του Σέρχιο Ράμος, του Μπέκαμ, του Ρομπέρτο Κάρλος και του Γκούτι, του εμπιστεύτηκε τη φανέλα με το νούμερο 10. Δεν είχε προλάβει να εγκατασταθεί στη Μαδρίτη, όταν ο τότε τεχνικός διευθυντής της «Βασίλισσας», Πρέντρανγκ Μιγιάτοβιτς, τον έπιασε στην προπόνηση να μυρίζει αλκοόλ. Τα ξενύχτια του στα ακριβά πριβέ κλαμπ της πόλης, παρέα με τον Ρονάλντο, ήταν κοινό μυστικό. Οταν ο Φάμπιο Καπέλο τον προειδοποίησε να σταματήσει τα νυχτοπερπατήματα, εκείνος βρήκε τη λύση: μετέτρεψε το υπόγειο του σπιτιού του σε κλαμπ, όπως αποκάλυψε χρόνια αργότερα ο ολλανδός συμπαίκτης του, Ρόινστον Ντρέντε. Στην τριετία του στη Ρεάλ έκανε μερικά «μαγικά» παιχνίδια, όμως η απόδοσή του είχε φοβερές μεταπτώσεις. Αυτός ήταν ο λόγος που ο σύλλογος δεν θέλησε να τον κρατήσει, κι όχι η άφιξη του Ιγκουαΐν και του φαν Νίστελροϊ.

Το 2008 γίνεται η πρώτη «εκκωφαντική» μεταγραφή της Μάντσεστερ Σίτι μετά την εξαγορά της από τους Αραβες. Αλλά σε ένα σύλλογο που είχε αρχίσει να χτίζεται από το μηδέν, χωρίς ουσιαστικές υποδομές και τα κατάλληλα στελέχη στη διοίκηση, ο Ρομπίνιο χάνει και το τελευταίο ίχνος διάθεσης να προσπαθήσει για το καλύτερο. Οι διασκεδάσεις του είναι, συχνά, πρώτο θέμα στα media της πόλης. Οταν οι προπονητές του τον καλούν για να του κάνουν παρατήρηση, εκείνος, αμετανόητος, τους απαντά: «Και οι Αγγλοι βγαίνουν, αλλά μόνο με εμάς τους ξένους τα βάζετε». Στη δεύτερη σεζόν του στο Μάντσεστερ, το παράκανε. Δόθηκε δανεικός στη Σάντος. Και το 2010 παραχωρήθηκε στη Μίλαν, με λιγότερα από τα μισά χρήματα απ’ όσα η Σίτι είχε ξοδέψει για να τον αποκτήσει.

Η πρώτη του χρονιά στο Μιλάνο, δίπλα στον Ιμπραΐμοβιτς, τον Πίρλο, τον Ζέεντορφ και τον Ροναλντίνιο, πήγε καλά, και η Μίλαν κατέκτησε το τελευταίο της «Σκουντέτο» μέχρι σήμερα. Εμοιαζε με αποχαιρετισμό στη μεγάλη καριέρα που θα μπορούσε να κάνει. Γιατί μετά, το όνομά του εμφανιζόταν συχνά στα βιβλία συμβάντων της αστυνομίας. Στο γήπεδο… σερνόταν. Επέστρεψε στη Βραζιλία (πάλι δανεικός στη Σάντος), πήγε στην Κίνα για μια «αρπαχτή», ξανά στη Βραζιλία (στην Ατλέτικο Μινέιρο) και, στο τέλος, βρέθηκε στην Τουρκία. Πρώτα στη Σίβασπορτ (2018-2019), κι έπειτα στην Μπασάκσεχιρ. Ηταν ένας προορισμός που είχε απορρίψει κατηγορηματικά, όμως μετά την πρώτη καταδίκη του στην Ιταλία, δεν ήταν ευπρόσδεκτος σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Εν αναμονή της απόφασης του ιταλικού Εφετείου, ο Ρομπίνιο, ο οποίος σε λίγες μέρες θα κλείσει τα 38 (25 Ιανουαρίου), αποφάσισε να ολοκληρώσει την καριέρα του στη Βραζιλία, που δεν έχει υπογράψει συμφωνία έκδοσης με την Ιταλία. Το τελευταίο του συμβόλαιο -με τη Σάντος- προβλέπει αποδοχές… 231 ευρώ την εβδομάδα. Το 2008, στη Σίτι, το βδομαδιάτικό του ήταν 175.000 ευρώ. Στην Ευρώπη, μάλλον δεν θα τον ξαναδούμε. Μόλις πατήσει το πόδι του, θα οδηγηθεί στη φυλακή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News