Ηταν από τις μεταγραφές που οι χουβαρντάδες πρόεδροι συνηθίζουν να κάνουν «δώρο» στους οπαδούς της ομάδας τους. Καθ’ υπέρβασιν του προϋπολογισμού και χωρίς να λογαριάζουν τη γνώμη του προπονητή. Εάν ο Σωκράτης Κόκκαλης μπορεί να φέρει τον Ριβάλντο, ο Ιβάν Σαββίδης τον Μπερμπάτοφ, ή ο Βαγγέλης Μαρινάκης τον Τουρέ, σιγά μη ρωτήσουν τον Μπάγεβιτς, τον Τούντορ, ή τον Μαρτίνς. Ακόμη κι αν το κάνουν, το ερώτημα θα είναι ρητορικό. Μόνον ο Γκουαρντιόλα ή ο Μουρίνιο θα τολμήσουν να πουν «όχι» σε τέτοιους παίκτες.

Ηταν από τις μετεγγραφές που οι οπαδοί «γουστάρουν» πολύ. Το ανθρώπινο ποτάμι που υποδέχτηκε τον Γιάγια Τουρέ, στις 2 Σεπτεμβρίου στα γραφεία της ΠΑΕ Ολυμπιακός, άρχιζε από την Πλατεία Αλεξάνδρας και έφτανε μέχρι το Μικρολίμανο. «Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα», είχε πει εκείνη την Κυριακή στην κάμερα της Nova ο διευθυντής Επικοινωνίας των «ερυθρόλευκων», Κώστας Καραπαπάς.

Ο Ριβάλντο τα έβγαλε τα λεφτά του. Τρία χρόνια στον Ολυμπιακό (2004-2007), έπαιξε σε 70 αγώνες και πέτυχε 43 γκολ. Ο Μπερμπάτοφ, αντιθέτως, αποδείχτηκε «άδειο πουκάμισο». Αποχαιρέτισε την Τούμπα έπειτα από 273 μέρες, τις οποίες πέρασε μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Ο Γιάγια Τουρέ δεν «άντεξε» ούτε 100. Αποχωρεί με μόλις πέντε συμμετοχές και -στο σύνολο- 230 λεπτά δράσης: 113′ στο Europa League, 59′ στο Πρωτάθλημα και 58′ στο Κύπελλο Ελλάδας. Μόνον οι τυμπανοκρουσίες στην υποδοχή του θα θυμίζουν τη δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό.

Ακόμη και τώρα, στα 36 του, ένας ποδοσφαιριστής με τις δικές του αρετές και την πλούσια εμπειρία του θα μπορούσε να «κάνει τη διαφορά» στο φτωχό μας πρωτάθλημα. Τα 36 του χρόνια δεν θα ήταν πρόβλημα, εάν δεν ερχόταν εντελώς ανέτοιμος. Το καλοκαίρι, όταν οι συμπαίκτες του κατάπιναν χιλιόμετρα στις προπονήσεις και στα φιλικά παιχνίδια, εκείνος αναζητούσε τον τελευταίο σταθμό της καριέρας του. Είχε αγωνιστεί για τελευταία φορά στις 9 Μαΐου. Και, προηγουμένως, για ενάμισι χρόνο ο Γκουαρντιόλα τον είχε… στο ψυγείο. Ενα τόσο βαρύ κορμί, και σε αυτή την ηλικία, χρειαζόταν τουλάχιστον τρεις μήνες για να επανέλθει στην αγωνιστική του κανονικότητα. Ο Τουρέ εργάστηκε σκληρά στου Ρέντη -μάρτυρες οι συμπαίκτες του-, όμως οι προπονήσεις δεν αρκούσαν. Επρεπε και να παίζει, σε κανονικούς αγώνες, για να βρει το ρυθμό του.

Ο Πέδρο Μαρτίνς δεν του έδωσε πολλές ευκαιρίες, είναι αλήθεια. Αλλά, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Οταν όλοι του οι χαφ έφτασαν στον επιθυμητό βαθμό ετοιμότητας, άρχισαν να παίζουν ο ένας καλύτερα από τον άλλον: πρώτα ο Μπουχαλάκης και ο Καμαρά, έπειτα ο Γκιγιέρμε και ο Νάτχο. Κι ο Φορτούνης, βεβαίως. Για να χωρέσει ο (ανέτοιμος) Τουρέ στην ενδεκάδα, ο Πορτογάλος έπρεπε κάποιους να αδικήσει. Δεν τόλμησε να το κάνει. Οχι μόνο για να μην αναστατώσει τα αποδυτήρια, αλλά και γιατί ο Ολυμπιακός ήταν υποχρεωμένος να νικά. Δεν είχε την πολυτέλεια να αγωνίζεται, στην ουσία, με έναν παίκτη λιγότερο, μέχρι ο Γιάγια να βρει τον καλό του εαυτό. Κι όσες φορές τον χρησιμοποίησε, το μετάνιωσε. Ο σούπερ-σταρ από την Ακτή του Ελεφαντοστού ήταν βαρύς, σχεδόν ακίνητος, κι όταν έπαιρνε τη μπάλα στα πόδια του, προχωρούσε μερικά μέτρα και φρόντιζε να την ξεφορτωθεί.

Μετά το ματς στο Μιλάνο ο Μαρτίνς έπαψε να τον υπολογίζει. Και η διοίκηση, παραδόξως για ελληνικό σύλλογο, σεβάστηκε την απόφαση του προπονητή. Το πρόβλημα, πλέον, ήταν ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να πληρώνει έναν παροπλισμένο παίκτη του με πάνω από δυο εκατομμύρια ευρώ το χρόνο – περισσότερα απ’ όσα εισπράττουν ο Φορτούνης και ο Ποντένσε. Εδώ, οι «ερυθρόλευκοι» στάθηκαν εξαιρετικά τυχεροί. Ο ατζέντης του Τουρέ, ο κυκλοθυμικός Σέλουκ, διαμαρτυρήθηκε εντόνως για την περιθωριοποίηση του πελάτη του, ανοίγοντας την πόρτα της εθελουσίας εξόδου του από την ομάδα.

Τον Ολυμπιακό τον αγάπησε αληθινά ο Τουρέ. Δεν επέστρεψε για να κοροϊδέψει, για να κολλήσει άκοπα τα τελευταία του ένσημα, αλλά για να προσφέρει στην ομάδα που, κάποτε, εκτόξευσε την καριέρα του. Οταν διαπίστωσε ότι της ήταν βάρος, δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να εκμεταλλευθεί το (μονοετές) συμβόλαιο που έχουν υπογράψει. Δέχτηκε να πληρωθεί για τρεις μήνες και 11 μέρες, και να αποχωρήσει όπως ακριβώς ήρθε: σαν φίλος. Ηταν αμέσως μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό – ακόμη ένα παιχνίδι στο οποίο έμεινε εκτός αποστολής.

Την προηγούμενη Τετάρτη, μετά την πρωϊνή προπόνηση, είχε καλέσει όλους τους συμπαίκτες του για φαγητό σε ψαροταβέρνα στον Πειραιά. Τους είπε ότι θα τους κεράσει, τιμωρώντας τον εαυτό του επειδή είχε καθυστερήσει σε κάποιο ραντεβού της ομάδας. Ο πραγματικός λόγος ήταν πως ήθελε να τους αποχαιρετήσει. Καλεσμένοι ήταν και ο Μαρτίνς με τους συνεργάτες του. Ο Τουρέ δεν τους κράτησε κακία.

Μπέβερεν, Μέταλουργκ Ντόνετσκ, Ολυμπιακός, Μονακό, Μπαρτσελόνα, Μάντσεστερ Σίτι, Ολυμπιακός. Ο Γιάγια αναζητεί, τώρα, τον τελευταίο σταθμό της αξιοζήλευτης καριέρας του. Του αξίζει ο καλύτερος επίλογος. Εκτός από σπουδαίος παίκτης, είναι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News