Πράσινες υποσχέσεις έδωσε στη Δύση εντελώς ξαφνικά η ηγεσία της κινεζικής νομενκλατούρας, μέσω του ΟΗΕ μάλιστα. Οι κινεζικές «δεσμεύσεις» αφορούν μηδενικές εκπομπές ρύπων μέχρι το έτος 2060, κάτι εξαιρετικά φιλόδοξο και παρακινδυνευμένο να διακηρύσσεται ακόμη και προσχηματικώς. Να πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα.

Αν και το μείζον ζήτημα αυτήν την περίοδο είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού και των συνεπειών του όπου Γης, η Κίνα, χώρα προέλευσης του πρωτοφανέρωτου συγκεκριμένου ιού, διακήρυξε ότι θα κάνει στροφή στην οικολογία. Τα σχετικά ομολόγησε ο ίδιος ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ με καταγεγραμμένη σε βίντεο ομιλία του η οποία προβλήθηκε στον ΟΗΕ την περασμένη εβδομάδα.

Απευθυνόμενος με αυτόν τον τρόπο στην 75η Γενική Συνέλευση των μελών του διεθνούς οργανισμού, ο Σι θέλησε να δώσει «καλά διαπιστευτήρια» για τις προθέσεις της ρυπογόνου χώρας του, αλλά και να στρέψει τους προβολείς της δημοσιότητας όσο γίνεται πιο μακριά από τον κορονοϊό για τον οποίο εγκαλείται η Κίνα από τις ΗΠΑ.

Περιέργως, το τάιμινγκ δεν ήταν και τόσο κακό για την κινεζική πολιτική όσο δείχνει. Και αυτό διότι ο Σι χρησιμοποίησε τα αξιοσέβαστα στη Δύση κλισέ «κλιματική αλλαγή» και «πράσινη επανάσταση» ώστε να μειώσει κατά το δυνατόν τις επικρίσεις εις βάρος της χώρας του για μία σειρά θεμάτων. Τα ενστερνίζεται και αυτός, είπε, τα κλισέ, έτσι η Κίνα θα γίνει ουδέτερη ως προς τον άνθρακα έως το 2060.

«Η Συμφωνία των Παρισίων για την αλλαγή του κλίματος καταγράφει την πορεία για μετάβαση στην ανάπτυξη χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Στόχος μας είναι να κορυφωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα πριν από το 2030 και να επιτευχθεί ουδετερότητα άνθρακα έως το 2060. Καλούμε όλες τις χώρες να συνεχίσουν την καινοτόμο, συντονισμένη, πράσινη και ανοιχτή ανάπτυξη για όλους».

Το να είσαι «ουδέτερη από άνθρακα» χώρα σημαίνει ανάληψη ευθύνης για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και σταδιακό μηδενισμό τους. Η Κίνα εδώ και πολλές δεκαετίες δικαιολογεί τη μόλυνση που προκαλεί επικαλούμενη την καθυστέρηση στην ανάπτυξή της με τα καπιταλιστικά πρότυπα.

Η «δέσμευση» του Σι είναι τεράστια, καθώς η πατρίδα του, η δεύτερη οικονομική δύναμη παγκοσμίως, είναι υπεύθυνη για το 28% των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου που πνίγουν τον πλανήτη. Εάν το Πεκίνο τηρήσει την υπόσχεσή του, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη θα μπορούσε να μειωθεί κατά 0,2-0,3 βαθμούς Κελσίου.

Ετσι τα κορονοϊκά πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Και εκεί πάντως κυριάρχησαν άλλα κλισέ, περί «παγκόσμιας αλληλεγγύης», περί «οδηγιών από την επιστήμη και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας», κ.λπ. Εννοείται ότι ο Σι απέρριψε τις αμερικανικές αιτιάσεις για την προέλευση του ιού, λέγοντας ότι «οποιαδήποτε προσπάθεια πολιτικοποίησης του ζητήματος ή στιγματισμός κάποιου, πρέπει να απορριφθεί».

Η «φιλοσοφία» του Σι για το συμφέρον της Δύσης όσον αφορά τις παγκοσμιοποιημένες μπίζνες με την πατρίδα του συνοψίζεται στην εξής φράση: «Πρέπει να δούμε ο ένας τον άλλον σαν τα μέλη της ίδιας μεγάλης οικογένειας, πρέπει να επιδιώξουμε win-win συνεργασία και να ξεπεράσουμε τις ιδεολογικές διαμάχες. Το πιο σημαντικό είναι να σεβόμαστε το μοντέλο ανάπτυξης του καθενός μας»… Ο «ακρογωνιαίος λίθος» για όλα τα παραπάνω είναι για τον Σι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News