Αυτές τις ημέρες στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ η Δύση εν συνόλω δέχθηκε ένα συνδυαστικό χτύπημα, αρκετά ισχυρό, που δείχνει τον τρέχοντα συσχετισμό δύναμης σε διεθνές επίπεδο, καθώς αφορά την υποχώρηση του κύρους των Δυτικών στην περιοχή του Καυκάσου – τουλάχιστον εκεί, δηλαδή.

Η ειρηνευτική συμφωνία που δημιουργεί μείζον πολιτικό πρόβλημα στην ίδια την Αρμενία είναι προϊόν συνεργασίας του… ειρηνοποιού παράγοντα που λέγεται Ρωσία και της γενικότερα επιθετικής Τουρκίας, η οποία καρπούται και τα οφέλη. «Τι παράξενη ειρήνη», σχολιάζει και η Corriere della Sera, «το blitzkrieg του Ερντογάν φεύγει, η ειρήνη του Πούτιν έρχεται…»

Επειτα από 45 ημέρες εχθροπραξιών μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων, «ο Πούτιν έβαλε τη σφραγίδα του» παίζοντας τον ρόλο του ειρηνοποιού «σε μία κρίση που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν οι απασχολημένες με τις προεδρικές εκλογές τους ΗΠΑ, ούτε η Ευρώπη», και ειδικά η τελευταία «παρά τη γαλλική δέσμευση και τα δισεκατομμύρια που δαπανήθηκαν για τη διατήρηση της ειρήνης».

Οι Ιταλοί παρατηρούν ότι, πλέον, οι μόνοι που θα ελέγχουν την τήρηση των συμφωνηθέντων «απευθείας» θα είναι η Μόσχα και η Αγκυρα και, κατόπιν, αναλύουν τα επιμέρους στοιχεία της συμφωνίας, από τα οποία σημαντικότερο είναι η αποστολή «ρωσικού ειρηνευτικού σώματος 2.000 ανδρών». Ακολουθεί η περιγραφή των μελαγχολικών έως και τραγικών καταστάσεων που εξελίχθηκαν στην Αρμενία μόλις έπεσαν οι υπογραφές, των «απίστευτα οδυνηρών» παθών του πρωθυπουργού Πασινιάν και της (χωρίς καμία ιστορική σημασία) πικρίας του για τις αντιδράσεις των συμπολιτών του («Είσαι προδότης!»). Σημειώνεται, δε, ξερά το τελικά αποτέλεσμα: «Η Αρμενία στο εξής θα ελέγχει μόνο την πρωτεύουσα, το Στεπανακέρτ, και ελάχιστα άλλα εδάφη» του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Η Corriere αποφαίνεται ότι «αυτή η συμφωνία μοιάζει με παράδοση» και ότι πρόκειται για «προδοσία της Μόσχας», αφού δεν απέστειλε προς ενίσχυση των Αρμενίων «όπλα και στρατό, όπως προβλέπεται από σχετική στρατιωτική συμφωνία». Υπογραμμίζει και μία ιδιαίτερη διάσταση του πολέμου στον Καύκασο, του πολέμου που «έχει προκαλέσει 30.000 θύματα μέσα σε 30 χρόνια», τη θρησκευτική, «πέρα από τα σύνορα και τη χάραξή τους»: ο πόλεμος είναι μεταξύ «μουσουλμάνων και χριστιανών» γράφει και θυμίζει το σχετικό «ενδιαφέρον του νεοοθωμανιστή Ερντογάν».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για «διπλωματική επιτυχία του Κρεμλίνου ύστερα από 1.400 θανάτους μέσα σε έξι εβδομάδες συγκρούσεων και καταπατηθεισών εκεχειριών». Ωστόσο, στον πόλεμο η Ρωσία υποτίθεται ότι ήταν με το μέρος των Αρμενίων.

Ο Ερντογάν από τη δική του πλευρά χαίρεται. «Είναι, σε κάθε περίπτωση, δύναμη που ριζώνει σε αυτό το μέρος του Καυκάσου». Οσον αφορά την παρακολούθηση της ειρήνης από τούδε και στο εξής, «δεν θα υπάρχουν πλέον Ευρωπαίοι παρατηρητές», και αυτό σημαίνει «άλλη μία νίκη για τον τσάρο και τον σουλτάνο, οι οποίοι γίνονται ξανά οι κύριοι παίκτες σε αυτό το μέρος της Ασίας».

Ειδικά, δε, για την Τουρκία, η Corriere σημειώνει ότι «δεν είναι γνωστό αν θα ανακαλέσει τους σύρους ξένους μαχητές (σ.σ.: εννοεί τους τζιχαντιστές) οι οποίοι που εστάλησαν στους Αζέρους ή αν θα διερευνήσει ποτέ τυχόν διαπραχθέντα εγκλήματα πολέμου».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News