Προτού αρχίσουμε να λικνιζόμαστε σε eighties νότες, ας δούμε πώς είχαν διαμορφωθεί οι κοινωνικές συνθήκες στο Μεγάλο Νησί. Χωρίς αξιολογική σειρά, υπήρχε ένα ιδιότυπο, προβληματικό, κοινωνικό καθεστώς, που είχε πολλές αναφορές και σχετιζόταν με την απαλλοτρίωση των νέων της εργατικής τάξης και με την ίδια την εργατική τάξη. Υπήρχαν μετανάστες που είχαν κατακλύσει το Λονδίνο. Η βρετανική κοινωνία βαλλόταν από μια συνεχόμενη συντηρητικοποίηση. Το κράτος, τότε, επιβαλλόταν με κάθε μορφής καταστολή, καταπνίγοντας την όποια πολιτική ή κοινωνική έκφραση.

Αρκετές μουσικές τάσεις προσπάθησαν να εκφράσουν τη ζωή επί Θάτσερ, αλλά πιο καλά το κατάφερε η πανκ, η ροκ και η new wave μουσική, ως μια αλάθητη κόντρα, ως η απόλυτη έκφραση εναντίωσης σε κάθε τι mainstream, με μια χειμαρρώδη οργή απέναντι σε κάθε τι κατεστημένο.

Κάπου εκεί, όμως, μπλέχτηκαν το ska και η reggae και το μουσικό μπλέντερ, αναμιγνύοντας τις μουσικές που έγραφα πιο πάνω, γέννησαν μια σειρά ονομάτων – τρανταχτών, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια. Στην κυριολεξία τρανταχτών. Να σείεται, να τραντάζεται η Αγγλία, από άκρη σε άκρη. Ο κόσμος ολόκληρος. Κάπου εκεί έσκασαν μύτη όλα τα καλά παιδιά, βλέπε Clash, Sex Pistols, The Damned, Buzzcocks, Uk Subs, Wasps. Κάπου εκεί εμφανίστηκαν τύποι με παραμάνες στα ρούχα τους, με γλαδιόλες στην κωλότσεπη, από πάνω μέχρι κάτω στα leather, με παράξενα κουρέματα και χτενίσματα. Με «κακές» συνήθειες. Πάνω απ’ όλα, όμως, με άποψη. Ό,τι συνέβαινε στη Βρετανία, αποτυπωνόταν σε στίχους, σε μουσικές που σήκωναν τη γειτονιά στο πόδι, που κατέβαζαν κόσμο στους δρόμους, με υψωμένες γροθιές.

Όλες οι μουσικές τάσεις έβαλαν το δικό τους λιθαράκι. Από το «Breaking The Law» των Judas Priest, μέχρι το Guns of Brixton των Clash και το εξώφυλλο δίσκου των Iron Maiden . Και η καθαρόαιμη ποπ, πάντως, παρούσα ήταν. Και το British Heavy Metal. Έτσι, γεννήθηκαν πολλά τραγούδια εκείνη την εποχή. Τo κάθε ένα, είχε την ιστορία του. Μετανάστες, πόλεμοι-επεκτατικές πολιτικές, λευκοί και έγχρωμοι άνεργοι, περιστασιακά χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι, δύσκολες ζωές με στερήσεις, έγιναν η στεντόρεια φωνή διαμαρτυρίας πολύ κόσμου.

Ακολουθεί ένα άτυπο «Margaret Thatcher top» ή ένα «Maggie’s playlist», με τραγούδια που γράφτηκαν εκείνη την εποχή ή και αργότερα, με φόντο το μαλλί-κουνουπίδι της Μάργκαρετ.

Margaret on the guillotine – Morrissey

Thatcherites – Billy Bragg

The day that Thatcher dies – Hefner 

Stand down Margaret – Beat 

How does it feel to be the mother of a thousand dead? – Crass 

I'm in love with Margaret Thatcher – Notsensibles 

She'll have to go – Simply Red 

Blue rinse haggard robot – Τhe Inner City Unit 

Maggie – Exploited

Free World – Kirsty MacColl

Ghost Town – The Specials 

Thatcher Fucked The Kids – Frank Turner

Spirit of the Falklands – New model army 

Town Called Malice – The Jam 

Maggie Maggie Maggie (Out Out Out) – The Larks

Shipbuilding – Robert Wyatt 

Strike – The Enemy Within 

Waiting for the Great Leap Forwards – Billy Bragg 

Cheap School Meals – Capital Letters

Madame Medusa – UB40 

The Fletcher memorial home – Pink Floyd

Hard Left – Tackhead (feat. Gary Clail)  

Get Rid Of Maggie – Macka B 

Tramp the Dirt Down – Elvis Costello 

Και τώρα, που η Θάτσερ έφυγε, έχω την αίσθηση ότι εκείνη η εικόνα της «Σιδηράς Κυρίας» αρχίζει να κιτρινίζει, ενώ όλες οι μουσικές που την πολέμησαν για τις πολιτικές της, ακούγονται πιο δυνατά, πιο καθαρές, δικαιωμένες.

Η Θάτσερ πέθανε, αλλά η μουσική που γράφτηκε για εκείνη και εναντίον της, δεν πεθαίνει ποτέ. Θα μείνει για πάντα στα μυαλά μας να σκουριάζει «Σιδηρές Κυρίες» και θα μιλάει πάντα για επαναστάσεις… 

Υ.Γ.: Στα σχόλια μπορείτε να προσθέσετε τα δικά σας «θατσερικά» τραγούδια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News