Πριν από κάθε τελετή απονομής των Οσκαρ οι νικητές είναι, φυσικά, άγνωστοι. Το μόνο γνωστό είναι το ίδιο το Οσκαρ, που για 86 χρόνια μένει απαράλλακτο: η επιχρυσωμένη φιγούρα ενός ανθρώπου με σπαθί σταυροφόρου, που στέκεται πάνω σε μια μπομπίνα φιλμ. Μόνο μια φορά στην ιστορία του θεσμού άλλαξαν τα δεδομένα αυτά. Το 1939, όταν το βραβείο… αβγάτισε μικρότερα ομοιώματα, που απονεμήθηκαν όλα μαζί «πακέτο» στον Γουώλτ Ντίσνεϊ.

Πολυνίκης του θεσμού, με 22 Οσκαρ στις 59 φορές που ήταν υποψήφιος, ο Ντίσνεϊ έλαβε στη μακρόχρονη καριέρα του και 4 τιμητικά Οσκαρ. Με πιο αναπάντεχο -σε εμφάνιση- αυτό που του δόθηκε για την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους στην ιστορία του σινεμά. Η «Χιονάτη και οι 7 Νάνοι», την οποία ο Σεργκέϊ Αϊζενστάιν είχε αποκαλέσει «σπουδαιότερη ταινία που έγινε ποτέ», ήταν εκείνη που υπερέβη τα εσκαμμένα στην ιστορία των βραβείων.

Στην τελετή της απονομής, η μικρούλα Σίρλεϊ Τεμπλ κάλεσε τον Ντίσνεϊ στην σκηνή προκειμένου να παραλάβει το τιμητικό βραβείο για αυτή τη «σημαντική καινοτομία στην οθόνη, που γοήτευσε εκατομμύρια ανθρώπων και εισήγαγε έναν νέο τομέα της ψυχαγωγίας», σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής. Σημαντική καινοτομία, όμως, αποτέλεσε και το βραβείο που του δόθηκε. Παραβαίνοντας τον κανόνα μία και μοναδική φορά, το Οσκαρ αυτό ήταν ένα κανονικό αγαλματάκι στο προβλεπόμενο ύψος των 34,29 εκατοστών, που συνοδευόταν από 7 μινιατούρες -μια για κάθε νάνο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News