Εκτός από διεθνές μέσο συναλλαγής, η χρυσή λίρα Αγγλίας είναι ένα από τα πιο ασφαλή νομίσματα σε περιόδους αστάθειας και κρίσεων. Παράλληλα, όμως, αποτελεί έναν από τους… προσφιλέστερους στόχους για τους απανταχού παραχαράκτες. Τέτοιος ήταν και ο Ανάργυρος (Βασίλης Λογοθετίδης), ο «χαράκτης που έγινε παραχαράκτης» στη σπονδυλωτή ηθογραφία του Γιώργου Τζαβέλλα «Η κάλπικη λίρα» (1955).

Το κίβδηλο νόμισμα που έφτιαξε ο πρωταγωνιστής της πρώτης ιστορίας, άλλαξε χέρια στην πορεία παραπέμποντας στα όσα συνέβαιναν την εποχή εκείνη. Την ίδια χρονιά που προβλήθηκε η ταινία, το βρετανικό υπουργείο Οικονομικών εξέδωσε μια ανακοίνωση που αφορούσε την Ελλάδα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, στη χώρα μας κυκλοφορούσαν, την περίοδο εκείνη, περίπου 15 με 20 εκατομμύρια χρυσές λίρες, από τις οποίες το ένα εκατομμύριο ήταν κάλπικες.

Πραγματική πρωταγωνίστρια της ταινίας η κάλπικη λίρα «υποδέχεται» τους θεατές πριν από τους τίτλους αρχής και τους αποχαιρετά, με τον ίδιο τρόπο, στο τέλος: το πορτρέτο του νομίσματος στρέφεται χαμογελώντας προς τους θεατές και κλείνει πονηρά το μάτι. Δεν πρόκειται, φυσικά, για τη βασίλισσα Βικτωρία αφού το νόμισμα ήταν… εξ ορισμού κάλπικο. Η κοπέλα, πάντως, που επιλέχθηκε να «υποδυθεί» τη λίρα, θύμιζε πολύ τη νεανική προτομή της βασίλισσας στις βικτωριανές λίρες παλαιάς κοπής. Η «σωσίας» αυτή δεν ήταν άλλη από τη –μετέπειτα- διάσημη ελληνίδα χορογράφο, Ζουζού Νικολούδη. Το 1955 που γυρίστηκε η «Κάλπικη λίρα», είχε μόλις επιστρέψει από την Ευρώπη δίνοντας ένα ρεσιτάλ χορού που αποτέλεσε την αφετηρία της σπουδαίας καριέρας της. Άγνωστη, ακόμα, στο ευρύ κοινό και με ελάχιστη συμμετοχή στην ταινία, παρέμεινε «ανώνυμη παρουσία» με το όνομά της να παραλείπεται από τους τίτλους αρχής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News