Η ευρηματικότητα αποτελεί… σωτήριο προσόν για τους ανθρώπους του κινηματογράφου. Σκηνοθέτες, καλλιτεχνικοί διευθυντές και σκηνογράφοι έχουν αντιμετωπίσει, ουκ ολίγες φορές, προβλήματα που προκύπτουν στη διάρκεια των γυρισμάτων. Οι έξυπνες λύσεις που δίνονταν, πριν αναλάβουν δράση οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, είναι αυτές που έσωζαν -κυριολεκτικά- την παρτίδα βγάζοντας ασπροπρόσωπους τους συντελεστές της ταινίας. Χάρη σε μια τέτοια έξυπνη, όσο και ευρηματική λύση, ο Αλεξάντερ Τρόνερ κέρδισε ένα Όσκαρ στις απονομές του 1960. Δουλεύοντας ως καλλιτεχνικός διευθυντής στη γλυκόπικρη κωμωδία του Μπίλι Γουάιλντερ «Η γκαρσονιέρα», δημιούργησε την ψευδαίσθηση του (πολύ) μεγάλου βάθους στο γραφείο με τους εκατοντάδες υπάλληλους-συναδέλφους του πρωταγωνιστή (Τζακ Λέμον).

Τι ακριβώς σκαρφίστηκε ο Τρόνερ, προκειμένου να «διευρύνει» το -πολύ μικρότερο- εμβαδόν στο στούντιο που γυρίστηκαν αυτές οι σκηνές; Χρησιμοποίησε ένα τέχνασμα ψευδούς προοπτικής, τοποθετώντας διαρκώς μικρότερα γραφεία μέχρι το βάθος της σκηνής και τοποθετώντας κομπάρσους που είχαν (αντίστοιχα) μειούμενο ύψος. Όσο για την τελευταία σειρά με τα μικροσκοπικά γραφεία, έβαλε να κάτσουν μικρά παιδιά, ή νάνοι (σύμφωνα με τον Μπίλι Γουάιλντερ). Κάτι ανάλογο είχε δοκιμάσει, σε ένα ελληνικό μελό, ο Τάσος Ζωγράφος. Ο πολυμήχανος σκηνογράφος, όπως είχε αποκαλύψει σε μια συνέντευξή του, έπρεπε να δημιουργήσει για κάποια ταινία ένα απόλυτα πιστευτό ελατόδασος, που θα εκτεινόταν μέχρι το βάθος του κάδρου. Το γύρισμα (ένα γενικό πλάνο) έγινε στις υπώρειες του Υμηττού, παραμονές Χριστουγέννων. Αξιοποιώντας την περίοδο, αγόρασε αρκετά χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα πελέκησε, κονταίνοντάς τα σταδιακά, και μετά τα φύτεψε το ένα πίσω από το άλλο, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση του δάσους.

Πολύ πιο πρακτική, και σίγουρα λιγότερο κοπιώδης, ήταν η λύση που έδωσε ο Ρίντλεϊ Σκοτ στο -πρώτο- «Alien» (1979). Θέλοντας να υποβάλλει τους θεατές στη μυστηριώδη ατμόσφαιρα της σκηνής όπου το πλήρωμα του διαστημοπλοίου ανακαλύπτει τη «φάρμα» με τα αβγά του τέρατος, ζήτησε τη βοήθεια ενός διάσημου ροκ συγκροτήματος! Πιο συγκεκριμένα, για να δώσει στην αίθουσα των αβγών το βαθύ μπλε χρώμα που βλέπουμε στην ταινία… δανείστηκε από το διπλανό στούντιο, όπου έκαναν πρόβες οι Who, ένα μηχάνημα με ακτίνες λέιζερ που χρησιμοποιούσαν στο σόου τους. Έτσι, χάρη σε μια ιδέα εφάμιλλη ενός άλλου αβγού -του Κολόμβου- ο σκηνοθέτης του «Alien» έκανε μια χαρά (και εντελώς ανέξοδα!) τη δουλειά του. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News