Παρ' όλο που το σινεμά πρόσφερε σε πολλούς την ευκαιρία να κάνουν καριέρα ως σεναριογράφοι, να βραβευθούν, αλλά… και να πλουτίσουν από αυτό, η σχέση των δύο πλευρών δεν είναι πάντα αρμονική. «Αν τα βιβλία μου ήταν χειρότερα δεν θα με είχαν καλέσει στο Χόλιγουντ, κι αν ήταν λίγο καλύτερα δεν θα είχα μπει στον κόπο να έλθω» είχε πει, απολογητικά, ο «πολύς» Ρέιμοντ Τσάντλερ. Ο Τσάντλερ, ο Γουίλιαμ Φόκνερ, ο Ευγένιος Ο’ Νιλ, ο Αρθουρ Μίλερ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, είναι μερικοί από τους συγγραφείς που μετέφεραν την τέχνη τους στις σελίδες των σεναρίων. Ορισμένοι, μάλιστα, ξεχώρισαν χάρη στην… αναχρονιστική αναφορά του ονόματός τους στους τίτλους.

Στο «Ημέρωμα της στρίγγλας» (1928), με σκηνοθέτη τον Σαμ Τέιλορ και πρωταγωνιστές το διάσημο ζευγάρι Ντάγκλας Φέρμπανκς (Πετρούκιος) και Μαίρη Πίκφορντ (Κατερίνα), οι εισαγωγικοί τίτλοι της ταινίας γράφουν κατά λέξη: «Σενάριο υπό Γουίλιαμ Σέξπιρ, με προσθήκη διαλόγων από τον Σαμ Τέιλορ». Μια άλλη, παράδοξη αναφορά σημειώθηκε  στο θρίλερ του Γκάρι Γκρέιβερ «Trick or Treats» (1982), όπου ο Ορσον Γουέλς αναφέρεται ως… «Μαγικός Σύμβουλος». Απ' ό,τι φαίνεται, δεν ήταν υπερβολή.

Πολύ νωρίτερα, ο ιδιοφυής σκηνοθέτης και ηθοποιός είχε κάνει κάτι που θα μπορούσε να δικαιώσει αυτόν τον (παράξενο μεν, τιμητικό δε) τίτλο μαγείας. Πρωταγωνιστώντας στο κλασικό ρομαντικό θρίλερ του Κάρολ Ρίντ «Ο τρίτος άνθρωπος» (1949), στον ρόλο του μυστηριώδη και διεφθαρμένου Χάρι Λάιμ, δεν… αρκέστηκε στο σενάριο που έγραψε ο Γκράχαμ Γκριν. Πρότεινε (και έγινε ασμένως δεκτό) να προσθέσει μια δική του ατάκα στον ρόλο που ερμήνευε. Η μικρή αυτή προσθήκη, διαποτισμένη από την ευφυΐα και το μαύρο χιούμορ του Γουέλς, έβαλε την τελική πινελιά στον χαρακτήρα που υποδυόταν. Ταυτόχρονα, πέρασε στην ιστορία ως μια από τις δημιουργικότερες παρεμβάσεις σε κινηματογραφικούς διαλόγους. Η φράση που πρόσθεσε ο Γουέλς λέγεται λίγο μετά την κάθοδό του από τον μεγάλο τροχό του Λούνα Παρκ, στο Πράτερ της -μεταπολεμικής- Βιέννης. Ο Λάιμ στρέφεται στον -πρώην- φίλο του, Χόλι Μάρτινς (Τζόζεφ Κότεν), που είχε χάσει πάσα ιδέα μαθαίνοντας τις ανομίες του, λέγοντας με ένα ειρωνικό χαμόγελο: «Όπως είπε κάποιος, στην Ιταλία για 30 χρόνια με τους Βοργίες είχαν πόλεμο, τρόμο, δολοφονίες και αιματοχυσία, αλλά έβγαλαν τον Μιχαήλ Άγγελο, τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και την Αναγέννηση. Στην Ελβετία είχαν αδελφική αγάπη, 500 χρόνια δημοκρατίας και ειρήνη. Και τι έβγαλαν; Το ρολόι κούκο».   

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News