Η συνεργασία τους τόσο στο σινεμά, όσο και στους δύο τηλεοπτικούς κύκλους του «Ετερος Εγώ» που ακολούθησαν, επιβεβαίωσε αυτό που είχε διαφανεί από τον «Κοινό παρονομαστή», το 2014. Πως η χημεία είναι μεγάλο πράγμα… Οταν, δε, καταλύτης σε αυτήν την ένωση είναι η φιλία, όπως αποκαλύπτει ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, τότε το αποτέλεσμα, πέρα από την αδιαμφισβήτητη ποιότητα, αποκτά και διάρκεια. Αυτή τη φορά, όμως, σε ένα χώρο εντελώς διαφορετικό. Χωρίς κάμερες και μοντάζ, δίχως «στοπ» και «πάμε ξανά», άνευ κλακέτας.  Επί σκηνής. Μια νέα δοκιμασία, ένα πεδίο δόξης λαμπρό για τον αυτοδίδακτο Σωτήρη Τσαφούλια. Ομως, γι’ αυτό υπάρχουνε οι φίλοι, έτσι δεν είναι;

«Συνεργός» των δύο «έτερων εγώ» σε αυτό το εγχείρημα ο Γιάννης Μπέζος. Ο οποίος ενδύεται τον χαρακτήρα του «Αμπέλ Ζνόρκο», νομπελίστα συγγραφέα που ζει απομονωμένος σε ένα μικρό νησί της νορβηγικής Θάλασσας, αποφεύγοντας τα πάντα και ειδικά τους ανθρώπους. Πως και γιατί ο συγκεκριμένος αναχωρητής επιλέγει τον «δημοσιογράφο Eρικ Λάρσεν» του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη για να παραχωρήσει συνέντευξη; Τι είναι αυτό που ενώνει τους δρόμους τους; Μια ιστορία που η θέση της γάτας και του ποντικού αλλάζει συνεχώς. Οι «Αινιγματικές Παραλλαγές» του Eric- Emmanuel Schmitt…

«Ο διχασμός είναι ίσως η μεγαλύτερη πανδημία της ανθρωπότητας. Οι κοινωνίες των ανθρώπων έδειχναν πάντα μεγαλύτερη προτίμηση στο σύμβολο της διαίρεσης. Αν όμως κάτσουμε με ψυχραιμία και μελετήσουμε αυτά που μας χωρίζουν, θα δούμε ότι η βάση τους είναι κοινή. Είναι σαν να τσακώνονται δυο άνθρωποι για το πιο από τα κλαδιά ενός δέντρου είναι πιο ξεχωριστό, χωρίς να βλέπουν ότι όλα τα κλαδιά έχουν αφετηρία τους, τον ίδιο κορμό. Δεν διχαζόμαστε για το που θέλουμε να φτάσουμε, άλλα για το ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε προκείμενου να φτάσουμε κάπου» σημειώνει ο Σωτήρης Τσαφούλιας. «Οι “Αινιγματικές Παραλλαγές”  του Eric-Emmanuel Schmitt είναι ένα έργο που ουσιαστικά μας δείχνει, πως όσα μας διχάζουν μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε αυτά που μας ενώνουν με σκοπό τι άλλο; Μια καλύτερη ζωή που την κυβερνά η ομόνοια και η αγάπη στην πραγματική, οικουμενική και πανανθρώπινη διάσταση της», προσθέτει.

Οι ανθρώπινες σχέσεις. Ενα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά του σύμπαντος. Μαύρη τρύπα ή γαλαξίας συναισθημάτων; Ο δρόμος της αγάπης είναι στρωμένος από τον πόθο ή από τον φόβο της μοναξιάς; Εξαρτάται από τη διάσταση που τις παρατηρεί κανείς. Αν βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο. Ομως αυτό που μένει στο τέλος είναι το δροσερό νερό που σε ξεδιψάει. Η αγάπη.

«Τι είναι αυτό που μας απομονώνει και τι αυτό που μας συνδέει στις ανθρώπινες σχέσεις; Τι σημαίνει να αγαπάς και να ερωτεύεσαι; Πως η μοναξιά και ο φόβος μπορούν να αλλάξουν την πιο σκληρή εκδοχή του εαυτού μας και να μας οδηγήσουν στην αγάπη και στην αποδοχή» αναφέρει από την πλευρά του ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. «Μέσα από αυτό το υπέροχο κείμενο μαζί με τον καλό μου φίλο Σωτήρη Τσαφούλια και τον θαυμάσιο κύριο Γιάννη Μπέζο ακουμπάμε τις Αινιγματικές Παραλλαγές και ταξιδεύουμε σε έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος φτάνει στην πιο σημαντική στιγμή του μετά την γέννηση. Στην αγάπη και στο πόσο δύσκολα αλλά γενναία την ανακαλύπτεις και την αποδέχεσαι πριν σε προσπεράσει ο χρόνος…».

• Αινιγματικές Παραλλαγές του Eric- Emmanuel Schmitt στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (από τις 4 Φεβρουαρίου)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News