Η Σάλι Κέλερμαν, η ηθοποιός με τη σέξι φωνή, έγινε διάσημη χάρη στην ερμηνεία της Μάργκαρετ «Καυτά Χείλη» Χούλιχαν στο «M*A*S*H» (1970), την ανατρεπτική κωμωδία του Ρόμπερτ Αλτμαν, η οποία της χάρισε μια υποψηφιότητα για Οσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου. Η Κέλερμαν, η οποία έκανε επίσης καριέρα τραγουδίστριας, πέθανε σε ηλικία 84 ετών το πρωί της Πέμπτης 24 Φεβρουαρίου, σε μια μονάδα υποβοηθούμενης φροντίδας στο Γούντλαντ Χιλς, μετά από μάχη με την άνοια, όπως δήλωσε ο γιος της, Τζακ Κρέιν, στο Hollywood Reporter.

Η Κέλερμαν γεννήθηκε στο Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια, η μητέρα της ήταν δασκάλα πιάνου από το Πόρτλαντ και ο πατέρας της στέλεχος της Shell από το Σεντ Λούις του Μιζούρι. Το 1966 είχε έναν μικρό αλλά αξέχαστο ρόλο στο «Star Trek». Στο «Εκεί που δεν έχει πάει ποτέ κανένας άνθρωπος πριν» («Where No Man Has Gone Before»), το τρίτο επεισόδιο της δημοφιλούς σειράς, η Κέλερμαν υποδύθηκε την δρ Ελίζαμπεθ Ντένερ, την ψυχίατρο του USS Enterprise, η οποία πήγε στο διαστημόπλοιο για να μελετήσει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των διαστημικών ταξιδιών στο πλήρωμα. Καθώς πεθαίνει, τα τελευταία λόγια της στον Λοχαγό Κερκ (Γουίλιαμ Σάτνερ) είναι: «Λυπάμαι… δεν μπορείς να ξέρεις πώς είναι να είσαι… σχεδόν θεός».

Ωστόσο η μεγάλη της επιτυχία ήταν ο ρόλος της Χούλιχαν στο «M*A*S*H». Μιλώντας το 2016 στο podcast WTF του stand-up κωμικού Μαρκ Μαρόν, η Κέλερμαν είπε μεταξύ άλλων ότι όταν την έβλεπαν οι θαυμαστές της στον δρόμο, την χαιρετούσαν φωνάζοντας είτε «Τηλεφώνησέ μου κάποια στιγμή που δεν θα έχεις μάθημα», την κλασική ατάκα του Ρόντνεϊ Ντάνγκερφιλντ στην κωμωδία «Επιστροφή στο Σχολείο», όπου η Κέλερμαν έπαιζε τη φιλόλογο Νταϊάν Τέρνερ, είτε «Hey, Hot Lips!»…

Ταινία σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου,  το «M*A*S*H» εξακολουθεί να θεωρείται η καλύτερη αντιπολεμική σάτιρα όλων των εποχών, χάρη στην οποία έγιναν διάσημοι ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Αλτμαν και οι πρωταγωνιστές της Ντόναλντ Σάδερλαντ, Ελιοτ Γκουλντ, Τομ Σκέλιτ και Σάλι Κέλερμαν. Αναφέρεται σε μια κινητή μονάδα γιατρών στον πόλεμο της Κορέας το 1951, ο Αλτμαν, ωστόσο, αφαίρεσε από το σενάριο κάθε αναφορά στην Κορέα, γιατί σκοπός του ήταν να ασκήσει κριτική στον πόλεμο του Βιετνάμ, που εκείνη την περίοδο ήταν σε πλήρη εξέλιξη. (Δείτε το trailer της αξέχαστης κωμωδίας)

Το σενάριο επικεντρώνεται στην καθημερινότητα μιας ομάδας στρατιωτικών χειρουργών, που υπηρετούν στην πρώτη γραμμή και είναι μπουχτισμένοι και απελπισμένοι, καθώς αντιμετωπίζουν τόσο τη φρίκη και την παράνοια του πολέμου όσο και την ανοησία της στρατιωτικής γραφειοκρατίας. Για να μείνουν ψυχικά υγιείς επιλέγουν (αντί για τη ντόπα) το καθαρό χιούμορ μεταλλάσσοντας την θητεία τους σε μια σουρεαλιστική περιπέτεια. Μεταξύ άλλων βάζουν μικρόφωνα κάτω από το κρεβάτι της αδελφής προϊσταμένης Μάργκαρετ «Καυτά Χείλη» Χούλιχαν και τα συνδέουν με μεγάφωνα, έτσι ώστε να ακούν όλοι τις ερωτικές της περιπτύξεις, ή της στήνουν ενέδρες για να τη δουν γυμνή στο ντους.

Ο Αλτμαν προσέλαβε πολλούς άσημους ηθοποιούς που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην ταινία του, μάλιστα αρχικά είχε απορρίψει την Κέλερμαν, θεωρώντας τη πολύ όμορφη για τον ρόλο της Μάργκαρετ Χούλιχαν.

Η ταινία έσπασε ταμεία όταν βγήκε στα σινεμά και η επιτυχία της οδήγησε στην αντίστοιχη τηλεοπτική σειρά του CBS (κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τον τίτλο «Κ.Ι.Μ.Α.Σ.», δηλαδή «Κινητή Ιατρική Μονάδα Αμερικανικού Στρατού»). Προβλήθηκε από το 1972 μέχρι το 1983 προκαλώντας σπαρταριστά γέλια και θεωρείται μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές της αμερικανικής τηλεόρασης. Στη σειρά, τον ρόλο της Χούλιχαν ανέλαβε η Λορέτα Σουίτ.

Σχετικά με την ταπείνωση του χαρακτήρα της Χούλιχαν, η Κέλερμαν είχε πει: «Αγαπούσα τον Μπομπ [Αλτμαν], αλλά ήταν ένα πραγματικός σοβινιστής, ίσως ο χειρότερος. Αστειεύομαι… Κατά κάποιον τρόπο. Αλλά νομίζω ότι αυτό το [μαρτύριο] έσωσε πραγματικά τα “Καυτά Χείλη”. Μεγάλωσε μετά από αυτό. Ηταν τόσο σφιγμένη, τόσο άκαμπτη, χωρίς αίσθηση του χιούμορ, και μετά από όλα αυτά, άρχισε να περνάει πολύ καλά, να ζει μια πραγματική ζωή».

Ακόμη, σε μια συνέντευξή της το 2013 στο nj.com, η Κέλερμαν θυμήθηκε ότι όταν το συνεργείο του «M*A*S*H» παρακολουθούσε τις καθημερινές εφημερίδες, ο Αλτμαν της είχε πει: «Θα είσαι υποψήφια για Οσκαρ, Σάλι». Αλλά έχασε το αγαλματίδιο από την Ελεν Χέιζ, που βραβεύτηκε το 1970 για την ερμηνεία της στο «Διεθνές Αεροδρόμιο» («Airport»).

Η Κέλερμαν συνεργάστηκε με τον Αλτμαν και σε άλλες ταινίες, όπως η μαύρη κωμωδία «Brewster McCloud» (1970), «The Player» (1992) και «Pret-a-Porter» (1994). Εχασε, όμως, μια ευκαιρία να συνεργαστεί με τον θρυλικό σκηνοθέτη σε μια ταινία στη οποία θα τραγουδούσε κιόλας.

Οπως θυμάται στα απομνημονεύματά της «Read My Lips: Stories of a Hollywood Life» (2013): «Ο Μπομπ μου τηλεφώνησε μια μέρα στο σπίτι και με ρώτησε “Σάλι, θέλεις να είσαι στην μεθεπόμενη ταινία μου;”. Του απάντησα “Μόνο αν είναι καλός ρόλος”». Και ο Αλτμαν της έκλεισε το τηλέφωνο: «Ο Μπομπ ήταν τόσο πεισματάρης και αλαζονικός όσο κι εγώ εκείνη την εποχή, αλλά το λυπηρό είναι ότι έχασα την ευκαιρία να συνεργαστώ με κάποιον που αγαπούσα πάρα πολύ, κάποιον που έκανε την υποκριτική διασκεδαστική και εύκολη, και εμπιστευόταν τους ηθοποιούς του. Οι σταρ έκαναν ουρά για να δουλέψουν για το τίποτα με τον Μπομπ Αλτμαν», γράφει. Η ταινία ήταν το «Nashville» (1975).

Στην σαπουνόπερα «Ατίθασα Νιάτα» («The Young and the Restless»), του CBS, έπαιξε την Κονστάνς Μπίνγκαμ, μια ηλικιωμένη γυναίκα καθηλωμένη σε αναπηρική πολυθρόνα, που της χάρισε το 2015 μια υποψηφιότητα Emmy. Ωστόσο από πολύ νωρίς ακολούθησε μουσική καριέρα. Το 1972 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ «Roll With the Feelin’» και το 2009 το δεύτερο «Sally» (ο κιθαρίστας και τραγουδιστής της ποπ Μαρκ Φάρνερ με τον οποίο έβγαινε για ένα διάστημα, της είχε γράψει το 1976 το ομώνυμο τραγούδι).

Το 1970 η Σάλι Κέλερμαν παντρεύτηκε τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Ρικ Εντελσταϊν, ο γάμος τους, όμως, διαλύθηκε δύο χρόνια αργότερα.Το 1980 ξαναπαντρεύτηκε τον παραγωγό Τζόναθαν Κρέιν («Face/Off», «Κοίτα ποιος μιλάει»), με τον οποίο υιοθέτησαν δύο δίδυμα, τον Τζακ και τη Χανα, η οποία πέθανε το 2016 από υπερβολική δόση ναρκωτικών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News