Το ποδόσφαιρο είναι μαγεία. Το ποδόσφαιρο είναι μικρόβιο. Το ποδόσφαιρο είναι αρρώστια. Το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής. Το ποδόσφαιρο δεν είναι τέχνη. Τέχνη είναι να κάνεις πράγματα με τη μπάλα που οι άλλοι δεν φαντάζονται. Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος το βιβλίο του Χρήστου Σωτηρακόπουλου. Μόνο που αντί για μπάλα, ο Χρήστος, χρησιμοποιεί την πένα του.

Εχω πει και άλλη φορά, πως ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος κάνει αυτό που λίγοι αθλητικογράφοι μπορούν. Ταξιδεύει όλους εμάς ,τους λάτρεις της στρογγυλής θεάς ,σε χρόνο ποδοσφαιρικό.

Πενήντα εννιά μοναδικές ιστορίες, πραγματικά γεγονότα, συνθέτουν το πιο διαφορετικό ποδοσφαιρικό μωσαϊκό. Ένα ψηφιδωτό συναισθημάτων, που όλα μαζί τα κομμάτια του, δικαιολογούν απόλυτα το τίτλο που φέρει. Γιατί ούτε το ποδόσφαιρο ούτε και το συναίσθημα έχουν όρια.

Μέσα από τις σελίδες του, η μπάλα του ποδοσφαίρου κυλάει στα πέρατα του κόσμου και δε χορταριάζει. Το αντίθετο θα έλεγα. Διευρύνει όσο λίγες φορές τους ποδοσφαιρικούς μας ορίζοντες. Μαθαίνουμε για την κόντρα Σέλτικ – Ρέιντζερς πως πηγάζει από την άγρια θρησκευτική διαμάχη που δίχασε για αιώνες τη Σκωτία αλλά και την Ιρλανδία. Για την απώλεια που στοίχισε για πάντα στο χώρο του ποδοσφαίρου η αεροπορική τραγωδία της Γκρανάτα , το Μάιο του 1949 στο όρος Σουπέργκα. Για τον Αγιαξ του Νουρέγιεφ των γηπέδων. Την ομάδα του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου που δημιουργήθηκε από τον Ρίνους Μίχελς και που χρειάστηκε την παρέμβαση του Στέφαν Κόβατς για ν’ απογειωθεί. Νιώθουμε στο πετσί μας, μα και στη ψυχή μας, τον διασυρμό και βιασμό του ποδοσφαίρου, τον Νοέμβριο του 1973 στο Σαντιάγκο της Χιλής, από το στυγνότερο δικτάτορα που γνώρισε ποτέ η Λατινική Αμερική, τον Αογκούστο Πινοσέτ. Βιώνουμε τον εξευτελισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας, αυτόν το ίδιο, που βίωσαν τα περήφανα παιδιά της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο, το καλοκαίρι του1978, από τον δικτάτορα στρατηγό Χόρχε Βιντέλα. Για το πώς μπορεί κάποιος να κάνει μία ολόκληρη πόλη να ονειρεύεται, κάτι που μόνο ο μεγάλος Ντίεγκο κατάφερε ποτέ να κάνει.

Αυτές είναι κάποιες από τις ιστορίες – σταθμούς του βιβλίου. Το «Παιχνίδι χωρίς όρια» είναι το καλύτερο ορεκτικό, για όλους όσοι περιμένουν με ανυπομονησία το εναρκτήριο λάκτισμα, του δεκάτου ενάτου Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής ,στις 11 Ιουνίου. Το ταξίδι αυτό, παρέα με τη μπάλα του ποδοσφαίρου, μας δίνει τη δυνατότητα να το προσεγγίσουμε από μία διαφορετική πτυχή και να κατανοήσουμε πως το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι πολύ όμορφο, πολύ διδακτικό, πολύ συναισθηματικό. Μόνο που δεν έχει σύνορα. Γιατί όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί, εάν είχε, τότε όλοι μας θα φυλάγαμε σκοπιά.

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News