Τόπος: ένα πάρκο. Χώρος: ένα παγκάκι. Χρόνος: χθες, σήμερα, αύριο. Πρόσωπα: δύο άντρες, δύο γυναίκες

Υπόθεση: περιστασιακές συναντήσεις δύο προσώπων, που δένουν ή λύνουν λογαριασμούς, αμύνονται ή επιτίθενται, εξομολογούνται κρυφούς έρωτες, χωρίζουν, γνωρίζονται ή παραμένουν ξενοι.

Το έργο: «Οι δυο μας τώρα» του συγγραφέα Χρήστου Αγγελάκου (β’ βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα, το 2009)

Η παράσταση: από τη θεατρική ομάδα pequot. Παίζουν Αγγελική Παπαθεμελή, Δημήτρης Ξανθόπουλος, Νικολίτσα Ντρίζη, Γιάννης Λεάκος.

Καινοτομία: Από παράσταση σε παράσταση, οι ηθοποιοί εναλάσσονται στους ρόλους, ενώ αλλάζει και η σειρά των σκηνών.

Είχα διαβάσει μερικά σκόρπια αποσπάσματα από το «Οι δυο μας τώρα» στο ίντερνετ και τόσο το θέμα, όσο και ο τρόπος ανεβάσματος, με είχαν ιντριγκάρει. Ο συγγραφέας Χρήστος Αγγελάκος είναι φίλος αγαπημένος και είχα μοιραστεί το μείγμα αγωνίας, έξαψης και χαράς για το πρώτο ανέβασμα στη σκηνή, αν και είχε προηγηθεί ένα επιτυχημένο αναλόγιο-ανάγνωση, από την ίδια ομάδα, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, στην Κυψέλη· εκεί γεννήθηκε και η ιδέα της παράστασης.

Πήγα στο θέατρο Scrow, εξοικειωμένη με τον γραπτό λόγο του Χρήστου, αλλά με μεγάλη περιέργεια πώς λειτουργεί επί σκηνής, ενισχυμένη και από τον τρόπο που επέλεξε η ομάδα να το παρουσιάσει.

Υπολόγιζα ότι είχε περάσει ένα τέταρτο, άντε μισή ώρα, όταν το χειροκρότημα του τέλους με ξάφνιασε: κι όμως είχε περάσει μιάμιση ώρα. Στα καμαρίνια ήταν το πρώτο αυθόρμητο πράγμα που είπα στους ηθοποιούς και το θεώρησαν το πιο ειλικρινές «μπράβο». Και ήταν. Στο θέατρο, το να σταματήσει ο χρόνος να έχει την ίδια βαρύτητα, το να ξεχαστείς και να ξεχάσεις, ή να θυμηθείς με ένα άλλον τρόπο, δείχνει ότι τα λόγια, οι σιωπές, οι ερμηνείες, η ατμόσφαιρα, δημιουργούν μια άλλη ζωή επί σκηνής.

Σ' ένα μικρό μπαράκι, απέναντι από το θέατρο, ήθελα κυρίως να τους ρωτήσω πώς είναι για έναν ηθοποιό να μην ξέρει κάθε φορά ποιο ρόλο θα παίξει και με ποια σειρά.

Αγγελική Παπαθεμελή: Είναι, ας πούμε, σαν να μεταφέρεις τη διαδικασία της πρόβας, με τα απρόοπτα, τα λάθη, την ατμόσφαιρά της στη σκηνή, η οποία χάνεται όταν ανεβαίνουν τα έργα γιατί τότε παγιώνεται μια κατάσταση.

Δημήτρης Ξανθόπουλος: Το λάθος είναι πάντα μια πρόκληση για το τι θα κάνεις τη στιγμή της παράστασης. Εδώ, επιπλέον, ενώ η παράσταση έχει μια αυτονομία, σου δίνει και το ελεύθερο να δεις προς τα πού πηγαίνει και να επέμβεις. Υπάρχει ένα μέσα-έξω, όχι αγχωτικό, αλλά αν θεωρείς ότι τώρα αυτή η σκηνή, για παράδειγμα, θα ανέβαζε τη θερμοκρασία της παράστασης, μπορείς να πάρεις την πρωτοβουλία να την ξεκινήσεις.

Και αυτή η απόφαση ποιος κάνει τι, δεν συζητιέται πριν την παράσταση, γίνεται επί σκηνής;

Νικολίτσα Ντρίζη: Δεν θέλουμε να ξέρουμε, είμαστε έτοιμοι να παίξουμε όποιον ρόλο, σε όποια σκηνή. Είναι ιστορίες ανθρώπων που θα μπορούσαν να ανήκουν στον οποιονδήποτε. Η βασική σκηνοθετική μας οδηγία ήταν ο τίτλος του έργου «Οι δυο μας τώρα».

Γιάννης Λεάκος: Βοηθάει σ΄αυτό το ότι δεν υπάρχει γραμμική εξέλιξη, πρόκειται για ξεχωριστές σκηνές ή «εικόνες» όπως τις λέει ο Χρήστος Αγγελάκος.

Αγγελική: Το ωραίο είναι όταν συντονιζόμαστε. Σκέφτεσαι, ας πούμε, αχ ωραία θα ήταν να γίνει τώρα η τάδε σκηνή, και κάποιος την ξεκινάει.

Πρακτικά πώς γίνεται; Είδα ότι υπάρχουν κάποια ενδυματολογικά αξεσουάρ, ένα μπουφάν, γυαλιά ηλίου, μια τσάντα… Έτσι δίνετε σήμα ο ένας στον άλλον;

Δημήτρης: Οι αντρικοί ρόλοι παίζονται, όπως είδες, από άντρες και οι γυναικείοι από τις γυναίκες. Και συνήθως κάποιος μένει μόνος του στη σκηνή: ο επόμενος που μπαίνει και αυτός που περιμένει, δεν ξέρει ποια σκηνή θα παίξουν. Όποιος πάρει πρώτος την πρωτοβουλία, ο άλλος είναι έτοιμος να ακολουθήσει.

Αγγελική: Αυτό στους ηθοποιούς αρέσει στις πρόβες και μπορεί να είναι και μια άσκηση γιατί ο καθένας κάτι δικό του προσθέτει. Όταν γίνεται στη σκηνή, μπορείς να εξελίσσεις όλα τα πρόσωπα, κάθε φορά. Για μας είναι το είδος του θεάτρου που θέλουμε να κάνουμε, της έκπληξης για μας τους ίδιους, της συνεχούς εγρήγορσης.

Γιάννης: Εμένα στην αρχή, γιατί ήταν η πρώτη φορά, με δυσκόλεψε. Δεν έχεις καμιά ασφάλεια ανεβαίνοντας στη σκηνή και δεν το λέω αρνητικά.

Αγγελική: Ο Γιάννης είναι νέα άφιξη στην ομάδα και έφερε κι έναν αέρα ανανέωσης γιατί οι άλλοι έχουμε γίνει… σύζυγοι. Και είναι ωραία παρουσία, πέρα από καλός ηθοποιός, είτε για αυτά που «ψηνόταν», είτε γι' αυτά που αμφισβητούσε.

Γιάννης: Με δυσκόλευε το άγνωστο στην αρχή, αλλά σιγά-σιγά άρχισε να μου αρέσει πολύ και τώρα έγινε απόλαυση, χωρίς να με νοιάζει αν θα είμαι καλός. Αυτή η καθημερινή δημιουργική εγρήγορση είναι και πολύ καλό αντιγηραντικό…

Δημήτρης: Πρέπει να αφεθείς, να είσαι 100% σε ό,τι προκύψει, κι αυτό εκ των πραγμάτων δεν σε σώζει μόνο από την επανάληψη, έχει μια μοναδικότητα κάθε φορά. Εννοείται ότι υπάρχει η βασική  προϋπόθεση γι' αυτό: η εμπιστοσύνη του ενός στον άλλον.

Με μια πρόταση, τι θα λέγατε ότι είναι το «Οι δυο μας τώρα»;

Νικολίτσα: Αυτό που έχουμε σκεφτεί όλοι είναι: «αν τώρα μιλούσα;». Οι άνθρωποι στο έργο του Χρήστου Αγγελάκου αυτό κάνουν, επικοινωνούν, ανταλλάσσουν αναμνήσεις, εμπειρίες, λέει ο καθένας τη δική του ιστορία.

Αγγελική: Ανθρωποι αφύλαχτοι ψυχικά, σε παράξενες, θλιμμένες και χαρούμενες ιστορίες, σε έναν εκτός σπιτιού καναπέ, σ΄ενα παγκάκι.

Δημήτρης: Στο παγκάκι δημιουργείται ένας κόσμος, του οποίου υπήκοοι είναι άνθρωποι που θα σχετιστούν με άλλους για μια στιγμή, θα ξαναγράψουν την ιστορία τους και θα της δώσουν καινούργια τροπή.

Γιάννης: Είναι οι συναντήσεις δυο προσώπων σ΄ένα παγκάκι, που γίνεται αφορμή να ανασάνουν τις σκέψεις τους, να μοιραστούν μυστικά, να φωνάξουν, να ακούσουν.

Στο έργο, λοιπόν, πρωταγωνιστεί και το παγκάκι. Όχι τυχαία. Όταν όλοι μας καθόμαστε ή μοιραζόμαστε ένα παγκάκι, είναι μια στάση για να σκεφτούμε πολλά. Το αν θα τα μοιραστούμε με τον διπλανό, γνωστό ή ξένο, είναι άλλο θέμα. Στις διάφορες απορίες μου, ο Χρήστος με παρέπεμψε στο θεατρικό κείμενο που περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα, μια καλαίσθητη έκδοση του έργου από τις εκδόσεις Ευρασία. Ο ίδιος, ως συγγραφέας, δεν θέλησε να προσθέσει κάτι, αφού πιστεύει ότι το έργο τώρα ανήκει στην ομάδα pequot και στο κοινό.

Οι δυο μας τώρα

Θέατρο Skrow, Αρχελάου 5, Παγκράτι, Δευτέρα, Τρίτη, ώρα 21:00, τηλ: 2107235842
 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News